της Μάρθας Λεκκάκου
Ορισμένοι απειλούν Θεούς και δαίμονες στη σκέψη ότι η Κομισιόν ετοιμάζει έκτακτο σχέδιο εξοικονόμησης ενέργειας; Αλήθεια πόσο «τραγικό» είναι ένα τέτοιο πακέτο μέτρων;
– 1) Αναφορικά με την τηλεργασία έως τρεις φορές την εβδομάδα. Δεν είναι αχρείαστη και αδιανόητη σπατάλη η καθημερινή μετακίνηση όλων των εργαζομένων από και προς την εργασία τους; Ειδικά όσων δεν απαιτείται η φυσική παρουσία; Δεν αποτελεί τεράστια οικονομική επιβάρυνση στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς που επιβαρύνονται για 28 εργάσιμες ημέρες τα αντίστοιχα καύσιμα; Δεν είναι μείωση μισθού η επιβάρυνση της μεταφοράς ούτως ή άλλως ειδικά για τους εργαζόμενους που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν συνδυαστικά αυτοκίνητο και μέσα μαζικής μεταφοράς; Και επίσης, δεν αποτελεί η τηλεργασία τεράστια εξοικονόμηση ελεύθερου χρόνου αλλά και εν γένει οικονομικών πόρων, καθώς ο εργαζόμενος δεν θα χάνει μιάμιση με δύο ώρες την ημέρα στις μετακινήσεις του, αλλά και χρήματα για την προσωπική του εμφάνιση, ενδυμασία και διατροφή;
– 2) Κοινή χρήση αυτοκινήτου με άλλους ανθρώπους. Μακάρι αυτό να γίνει! Είναι το επονομαζόμενο car sharing, car pooling και θα έλυνε ποικιλοτρόπως τα προβλήματα μετακίνησης πάρα πολλών εργαζομένων, αλλά και θα ανακούφιζε δραστικά την εικόνα των πόλεων στο ζήτημα των χώρων στάθμευσης. Το περιβαλλοντικό όφελος επίσης τεράστιο. Αντί να κατέβουμε στο κέντρο 4 αυτοκίνητα, κατεβαίνουμε ένα αυτοκίνητο με 4 ανθρώπους. 75% λιγότερη χρήση αυτοκινήτου.
– 3) Μείωση των ορίων ταχύτητας στους αυτοκινητόδρομους τουλάχιστον κατά 10 χιλιόμετρα /ώρα. Θα ήταν μια εξαιρετική απόφαση τόσο εντός του αστικού ιστού όσο και σε όλο το εθνικό δίκτυο. Μέσα στις πόλεις, στις κατοικημένες περιοχές, λογικά θα έπρεπε να υφίσταται όριο τα 30χλμ/ώρα, δηλαδή ό,τι ισχύει για τους δρόμους ήπιας κυκλοφορίας και όχι τα 50. Πιο ήρεμη οδήγηση, πιο συγκεντρωμένος ο οδηγός, με καλύτερα αντανακλαστικά, λιγότερη ακουστική όχληση από τους κινητήρες των οχημάτων, στατιστικά λιγότερα ατυχήματα, μικρότερη καταπόνηση των αυτοκινήτων και φυσικά και εξοικονόμηση ενέργειας. Αντίστοιχη, ενδεχομένως και μεγαλύτερη η εξοικονόμηση με χαμηλότερες ταχύτητες στην οδήγηση στις μεγάλες εθνικές οδούς.
– 4) Κυριακές χωρίς αυτοκίνητα στις πόλεις. Ήδη ως δράση ισχύει περιστασιακά σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις για περιβαλλοντικούς λόγους ή για υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Ο εν λόγω θεσμός υπενθυμίζεται ότι θεσπίστηκε για πρώτη φορώ από τους σοσιαλδημοκράτες και τους φιλελεύθερους το 1973 (!) στη Γερμανία ως αντίδοτο στην πετρελαϊκή κρίση της εποχής. Δύσκολη η εφαρμογή αυτού του μέτρου στην Ελλάδα ωστόσο ειδικά τις Κυριακές, θα μπορούσαν τα μέσα μαζικής μεταφοράς να έχουν ειδικό τιμοκατάλογο και αυξημένα δρομολόγια για να επιτευχθεί στην πράξη η εξοικονόμηση ενέργειας.
Ωστόσο, μήπως όλα αυτά τα μέτρα δραστικού περιορισμού στην κατανάλωση βενζίνης θα έπρεπε να έχουν γίνει μέρος της κουλτούρας μας, της καθημερινότητάς μας; Της αλλαγής που χρειαζόμαστε όλοι οι άνθρωποι των αστικών κέντρων, για πιο βιώσιμες, ανθεκτικές, ανθρώπινες πόλεις; Πάντως σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ανακοίνωση της 17.12.2013) τίθεται ξεκάθαρα ο εξής στόχος: «Πρέπει να τελειώνουμε με τους αποσπασματικούς και κοντόφθαλμους σχεδιασμούς. Κάθε πόλη, μικρή ή μεγάλη, να αποκτήσει μια στρατηγική ουσιαστικής στροφής προς καθαρότερους και πιο βιώσιμους τρόπους μετακίνησης, όπως το περπάτημα, το ποδήλατο, η δημόσια συγκοινωνία και προς νέα μοντέλα χρήσης και ιδιοκτησίας αυτοκινήτου. Πρόκειται για ένα στόχο «για τον άνθρωπο και τις τοπικές κοινωνίες». Ας το δούμε έτσι, ότι στόχος είναι ο άνθρωπος.
Θα έπρεπε να γίνει ο πόλεμος στην Ουκρανία για να απεξαρτηθούμε από την ακραία χρήση του αυτοκινήτου μας;
