Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Ο άλλοτε ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει διασπόμενος σε τέσσερα “αδελφά” κομμάτια, του κ. Κασσελάκη , της κας Αχτσιόγλου -αν αυτή θα είναι η επικεφαλής ή ο κ. Χαρίτσης, μαζι με τον Τσακαλώτο- της κας Κωνσταντοπούλου και του κ Βαρουφάκη
Αυτό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να διδάσκεται, στις σχολές Πολιτικών Επιστημών. Ένα κόμμα του 3% με ανεδαφικές λαϊκιστικές υποσχέσεις και αλλοπρόσαλλες έως επικίνδυνες προτάσεις – έξοδος από την ευρωζώνη, αλλαγή νομίσματος, κλείσιμο τραπεζών, εκβιασμός Ε.Ε. και ΔΝΤ- που δεν απέχουν πολύ από του νεοεκλεγέντος προέδρου της Αργεντινής, σε διαφορετική βέβαια ιδεολογική κατεύθυνση, έφτασε στο 36 % στην εξουσία, με τον Καμμένο για …μπαστούνι και τώρα διαλύεται με ταχύτητα.
Ο νέος πρόεδρος του, ο κ. Κασσελάκης, εξελέγη από την πλειοψηφία, των μελών και φίλων του κόμματος, με διαδικασίες που έθεσε η προηγούμενη πολιτική ηγεσία. Οι ηττημένοι όμως δεν αποδέχτηκαν το αποτέλεσμα, ούτε την πολιτική του νέου προέδρου, ούτε το πρόσωπο του και φεύγουν κατά ομάδες.
Ο ίδιος άσκησε κριτική στη διαδικασία εκλογής λέγοντας πως “εάν ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε μια κοινωνική γείωση και ανοιχτούς ορίζοντες με τα νέα στελέχη, θα μπορούσε να εκλεγεί κάποιος άλλος στη θέση μου!”
Στην ουσία η κριτική Κασσελάκη αφορά τόσο τον κ. Τσίπρα όσο και τα κορυφαία στελέχη που μακριά από κάθε αυτοκριτική για τα τεράστια λάθη τους και εκσυγχρονισμό της πολιτικής τους σκέψης και πρότασης απομακρύνθηκαν από την κοινωνία. Το κενό ήρθε και το κάλυψε ο κ Κασσελάκης γιατί το κόμμα αναζητούσε κάτι νέο .
Οι δημοσκόποι υποστηρίζουν, πως πολλές φορές, αγανακτισμένοι από την αναποτελεσματικότητα και ξεφτίλα των ηγεσιών τους , πολίτες προχωρούν σε περίεργες επιλογές προκειμένου να τις τιμωρήσουν. Αν αυτό το σκεπτικό έχει βάση, τότε εξηγείται πως ήρθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, ως τιμωρία προς τα παλιά διεφθαρμένα κόμματα, πως έλαβε 6% η φασιστική Χρυσή Αυγή και εκλέχτηκε ο Καμμένος με 13 βουλευτές…
Φεύγουν κι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια
Η ρευστότητα που επικρατεί στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ με τις συνεχείς αποχωρήσεις στελεχών, προσωπικοτήτων και νεολαίων, οδηγεί σε μοναξιά τον κ. Κασσελάκη που μένει με τον Πολάκη, την Τζάκρη, την Ακρίτα και τον …Τάιλερ.
Οι νέες αποχωρησεις επιβεβαιώνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια εδώ.
Κάποιοι βουλευτές που παραμένουν ακόμα αμετακίνητοι, σιωπούν και περιμένουν να δουν σε πιο στρατόπεδο θα πάνε. Αγανακτούν με εκείνους που φεύγουν αλλά φρικάρουν με τον Κασσελάκη και τις επιδόσεις του.
Ήταν αρκετά, τα έντεκα χρόνια – από το 2012 όταν ξεκίνησε την ανοδική πορεία του, πάνω στη χρεοκοπία της χώρας έως το 2023 – για να αμαυρώσει και διαγράψει την ιστορία του. Ηρθε, έφερε εκείνο που πολεμούσε, το μνημόνιο του και έφυγε.
Η πορεία του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ προς μονοψήφια νούμερα στις δημοσκοπήσεις και την τέταρτη θέση είναι ορατή και δημιουργεί ανησυχίες για τη μεγάλη σιωπηλή ομάδα των βουλευτών, καθώς διακυβεύεται το πολιτικό τους μέλλον και η καρέκλα τους.
Όσοι έχουν αποχωρήσει και όσοι έχουν αποφασίσει να αποχωρήσουν, σκέφτονται και υπολογίζουν δυο πράγματα.
Πρώτον το συνολικό αριθμό των βουλευτών που θα συγκεντρώσουν, ώστε να συγκροτήσουν, εν καιρώ, κοινοβουλευτική ομάδα και δεύτερον τα ποσοστά στα οποία θα κυμανθεί η κίνηση τους, ώστε στις ευρωεκλογές να εκλέξουν ευρωβουλευτή για να συμμετάσχουν ως κόμμα στην κρατική χρηματοδότηση και να αντέξουν ως τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Ο άλλοτε ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει διασπόμένος σε τέσσερα “αδερφά” κομμάτια, του κ. Κασσελάκη , της κας Αχτσιόγλου -αν αυτή θα είναι η επικεφαλής ή ο κ. Χαρίτσης, μαζι με τον Τσακαλώτο- της κας Κωνσταντοπούλου και του κ Βαρουφάκη. Ο Λαφαζάνης παρ οτι αποχώρησε το 2015 με περίπου 40 βουλευτές, ατύχησε καθώς εκείνη την εποχή ο κ. Τσίπρας ήταν ισχυρός αρχηγός και πρωθυπουργός.
Πέραν αυτών ο κ Κασσελάκης με την πολιτική του τροφοδοτεί και τα υπόλοιπα κόμματα της αριστεράς, το ΚΚΕ , το ΠΑΣΟΚ καθώς ορισμένοι απογοητευμένοι αριστεροί και πρώην πασόκοι ψάχνουν ιδεολογικό σπίτι.
Το ερώτημα είναι αν αυτοί που βαδίζουν προς ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ θα συνεχίσουν τη πορεία τους και μετά τη ίδρυση του νέου κόμματος από Αχτσιόγλου και «Ομπρέλα» ή θα επιστρέψουν σε πιο φιλικά λιμάνια.
Μόνο, όταν δημιουργηθεί το νέο κόμμα, θα έχουμε μια καθαρή εικόνα της πολυδιάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, ενός κόμματος που τις συνιστώσες του, συγκρατούσε, η εξουσία και ο Αλέξης Τσίπρας με τα ωραία …παραμύθια του.
Τότε θα δούμε το σημείο σταθεροποίησης των σχηματισμών που θα προκύψουν, σε όλη την κεντροαριστερά.
Το ΠΑΣΟΚ ανεβάζει ποσοστά χωρίς δυναμική
Το ΠΑΣΟΚ έχει περάσει στη δεύτερη θέση δημοσκοπικά αλλά παρά το «κραχ» του ΣΥΡΙΖΑ , αδυνατεί να εισπράξει το μεγάλο μέρος των διαρροών. Μοιάζει να παίρνει κάποια ποσοστά μόνο και μόνο από το όνομα του και την ιστορία του και όχι από την πολιτική του πρόταση ή τη δυναμική της ηγεσίας του.
Παρά τις ιστορικές ανακατατάξεις στο χώρο της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, βυθίζεται στη δεκαετία του 80 για να βρει πολιτικές, συνθήματα, να αναζητήσει μια ταυτότητα. Η αδυναμία του πολιτικού προσωπικού του, να εφεύρει νέα πολιτική που να ακουμπά τις ανάγκες της κοινωνίας του σήμερα έως και του 2030, κρατά το κόμμα πίσω, με τις άγκυρες καρφωμένες στο “ηρωικό” παρελθόν του. Οι συνεχείς προσωπικές επιθέσεις και οι ατελείωτοι χαρακτηρισμοί προς τον κεντροδεξιό πρωθυπουργό, δεν αποτελούν προγραμματική πρόταση. Απλά αναδεικνύουν περισσότερο την αδυναμία ύπαρξης της.
Αυξάνει τα ποσοστά του από τα απόνερα των εξελίξεων στο ΣΥΡΙΖΑ και όχι από την πολιτική εικόνα του κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος αναδεικνύεται περισσότερο τυχερός- οι ευκαιρίες του παρουσιάζονται ξανά και ξανά- παρά ικανός να τις αρπάξει.
Κασσελάκης, το …φαινόμενο
Από την πλευρά του ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει πια να αντιλαμβάνεται πως το παιχνίδι είναι πιο σκληρό από ότι είχε υπολογίσει και ξέχασε την φράση πως αυτός θα κερδίσει τον Μητσοτάκη. Έχει ήδη μετριάζει τους στόχους του. Αλλά μπορεί να είναι εκείνος που θα ηγηθεί ενός κόμματος, περίληψη του αρχικού ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν παραιτηθεί και φύγει από την Ελλάδα.
Γιατί όχι μόνο διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια του – γι αυτό δεν φταίει ο ίδιος αλλά τα στελέχη του και ο Τσίπρας – αλλά και η περίφημη επικοινωνιακή πολιτική του, δεν του αποδίδει πολιτικά οφέλη.
Μπορεί να αγκαλιάζει με άνεση τους πολίτες , μπορεί να είναι καλός για μια παρέα, αλλά οι ψηφοφόροι δεν τον προτιμούν για πολιτικό αρχηγό. Τα ποσοστά δημοφιλίας του είναι πολύ χαμηλά, βρίσκεται στην έκτη θέση και μόλις προηγείται των αρχηγών των Σπαρτιατών και της Νίκης.
Το φαινόμενο Κασσελάκης , θάμπωσε σε δύο μήνες. Ο ίδιος όμως , παραμένει εκεί , όταν οι άλλοι παίρνουν το καπελάκι τους και φεύγουν, με στόχο του τώρα να νοικοκυρέψει το κόμμα, μαζί με τον Πολάκη, την Τζάκρη, την Ακρίτα, τον Λαζόπουλο και τον Μωραΐτη…
Πάντως η άγνοια δεν είναι μειονέκτημα για να γίνεις πολιτικός, είχε πει ο Μπέρναρντ Σω. “Δεν ξέρει τίποτα και νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι προορίζεται για καριέρα πολιτικού”. Οψόμεθα
