Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Του Ανδρέα Κωνσταντάτου
O ΣΥΡΙΖΑ αργά – αργά και βασανιστικά για τα στελέχη του, ξεπερνά την… μονοκαλλιέργεια της αριστεροσύνης και μεταλλάσσεται σε έναν «κήπο» που φυτρώνουν πια άνθη κάθε λογής μαζί με τσουκνίδες και μολόχες.
Ο καθένας μπορεί να βρει τον εαυτό του σε αυτόν τον «κήπο», χωρίς ιδεολογική βάση, κοινούς στόχους και φυσικά χωρίς στρατηγική και όραμα, αρκεί να είναι αντιμητσοτακικός και ολίγον αντισυστημικός.
Ο Στέφανος Κασσελάκης όλα τα αγοράζει και όλα τα πουλάει, στο πολιτικό παζάρι προκειμένου να φτάσει ή και να «καβαλήσει» το ποσοστό του Τσίπρα στις εκλογές του 2023 για να παραμείνει στη θέση του. Έμαθε το «πως», από τους καλύτερους του είδους στο κόμμα.
O δρόμος όμως δεν είναι καθόλου εύκολος καθότι τα ποσοστά του κινούνται ακόμα κοντά στο 15%, οι προκριματικές εκλογές για το ευρωπαϊκό ψηφοδέλτιο πέρασαν κάτω από τα ραντάρ της δημοσιότητας και η ανάδειξη προσώπων, όπως του δημοσιογράφου lifestyle εκπομπών Δ. Παπανώτα με τις δηλώσεις του για την υπαιτιότητα των γυναικών στη βία που υφίστανται, όπως και η μειωμένη προσέλευση ψηφοφόρων, προκάλεσαν περισσότερη γκρίνια στα στελέχη και στα όργανα του κόμματος που παραμερίστηκαν, παρά ικανοποίησαν.
Ο Σ. Κασσελάκης τα έγραψε για άλλη μια φορά στα «παλιά του παπούτσια» -αν έχει παλιά- και προχώρησε στη δική του υπέρβαση, καθώς οι ευρωεκλογές με τη χαλαρή ψήφο τους, ευνοούν πειραματισμούς. Ψάχνει να βρει το δικό του μονοπάτι ανάμεσα στο λαϊκισμό και τον εθνικοπατριωτικό μεσσιανισμό, ως συμπλήρωμα στον έντονο αντιμητσοτακισμό.
Το κλασικό δεξιότατο μήνυμα «Πατρίς, θρησκεία οικογένεια», αναδείχθηκε στη Νέα Υόρκη και φτάνει από την άλλη άκρη του Ατλαντικού για να προκαλέσει νέους πονοκεφάλους στο παραζαλισμένο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως τις αντιδράσεις τους, όταν συγκυβέρνησαν με τον Π. Καμμένο και την παρέα του, ορκισμένο πιστό του δεξιότατου μηνύματος, επί τέσσερα χρόνια.
Η κολυμβήθρα του Στέφανου
Η άνοδος των ποσοστών του κόμματος του, η εκπληκτική δημοσιότητα που έχει λάβει η παρουσία του στην Ελλάδα και η φρεσκάδα που φέρνει σε νεανικά και κοινά των πρωινάδικων, τροφοδοτεί το «εγώ» του και τον μεσσιανισμό που πρεσβεύει. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τα όσα εκμυστηρεύτηκε στον αρχιεπίσκοπο Αμερικής, πως όταν βαπτίστηκε σχηματίστηκε στην κολυμβήθρα ένας σταυρός από λάδι και ο ιερέας είπε τότε στους γονείς του πως «αυτός είτε παπάς θα γίνει, είτε πολύ σπουδαίος». Βεβαίως στις ΗΠΑ οι περισσότεροι μπαμπάδες πιστεύουν πως μόλις γεννηθούν οι γιοί τους είναι άξιοι και πρέπει να προετοιμάζονται για την… προεδρία της χώρας.
Κι όμως αυτή η εικόνα του ροκ σταρ ή του «μεσσία» αν θέλετε, είναι που συγκρατεί το κόμμα, το οποίο έχει βυθιστεί κατά τα άλλα σε μια ιδεολογική «σούπα».
Αμερικανόφιλος ο Στέφανος σε ένα κόμμα ριζοσπαστικής αριστεράς, υπέρ του Ισραήλ και απέναντι στους μουλάδες του Ιράν που κάποτε παρακαλούσε ο Τσίπρας για δάνεια, φιλελεύθερος στην οικονομία, με καπιταλιστικές αξίες μεγαλωμένος, υπέρ της περιστολής της λαθραίας μετανάστευσης, υπέρ του φράχτη στον Έβρο που τον αποκάλεσε μάλιστα «αναγκαίο εργαλείο», υπέρ του ΝΑΤΟ το οποίο χαρακτήρισε «ιερή αμυντική συμμαχία», υπέρ των πανάκριβων διαμερισμάτων στο Κολωνάκι, όταν άλλοι «σύντροφοι» κρύβονταν σε διαμερίσματα στα Εξάρχεια μήπως και τους αποκαλέσουν καπιταλιστές.
Η αποκαθήλωση της αριστεροσύνης
Ο,τι «ιερό και όσιο» είχε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκαθηλωθεί.
Για αυτό βγάζουν «φλύκταινες» τα παλιά στελέχη με τις ιδεολογικές «παρεκτροπές» του Κασσελάκη.
Ο Πολάκης που τον στήριξε, χτύπησε πρώτος το καμπανάκι και ξεκαθάρισε στον Κασσελάκη : «Για να είμαστε καθαροί, άλλος ιδεολογικός προσανατολισμός σημαίνει άλλο κόμμα». Άγνωστο αν πήρε το μήνυμα στη Νέα Υόρκη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Θανάσης Καρτερός, πρώην σύμβουλος του πρώην προέδρου του κόμματος σημειώνει πως «σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ του ’23 γυρίζουν την πλάτη στο κόμμα και στον πρόεδρό του».
Και οι δυο βλέπουν, αυτό που φοβούνται
Πως το κόμμα αλλάζει, μετατρέπεται σε προσωποπαγές, με τον νέο αρχηγό να μην νοιάζεται για την αριστερή ιδεολογία και να έλκει όσους έχουν βαρεθεί την παλιά ηγετική ομάδα του κόμματος και τους πολιτικούς κάθε παράταξης και που τώρα αναζητούν κάτι φρέσκο, κάτι διαφορετικό ακόμα και αντισυστημικό.
Τον βασικό κορμό του κόμματος τον αποτελούν ακόμα οι παλιοί ψηφοφόροι, αλλά ο Κασσελάκης «ψαρεύει» με το στυλ του και δεξιά και αριστερά, νεολαϊκιστές, νεανικά και απολιτίκ κοινά. Πόσοι από αυτούς θα φτάσουν στην κάλπη στις 9 Ιουνίου για να γίνουν ψηφοφόροι, κανείς δεν το γνωρίζει, ούτε κανείς μπορεί να το προβλέψει.
Αυτό το κοινό δεν το ενδιαφέρουν οι «ιερές παρακαταθήκες» της αριστεράς, ούτε τα «νάματα» της δεξιάς, δεν νοιάζεται αν ο Κασσελάκης διαθέτει εναλλακτική λύση για το μέλλον της χώρας, νοιάζεται περισσότερο για τα επικοινωνιακά χαρίσματα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, για τον αντισυστημισμό του και απολαμβάνει τις συνομωσιολογικές πλευρές της πολιτικής σαν το καθημερινό κουτσομπολιό στα καφέ.
Αμφισβήτηση της Δημοκρατίας
Όπως αναφέρει ο κ. Ζαχαρίας Ζούπης, διευθύνων σύμβουλος της Opinion Poll, μετά από πενήντα χρόνια δημοκρατίας, για πρώτη φορά ένα μεγάλο ποσοστό ενστερνίζεται την άποψη του Κασσελάκη πως μπορεί να υπάρξει νοθεία στις ευρωεκλογές. Σύμφωνα με την έρευνα της εταιρείας του, αυτή την άποψη υιοθετεί το 36.1% των ερωτηθέντων. Τροφοδοτείται από το 60% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 67.6% της Ελληνικής Λύσης, το 58.1% της ΝΙΚΗΣ και το 70% των Σπαρτιατών.
Η ταύτιση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ και των ακροδεξιών κομμάτων στην αμφισβήτηση της εγκυρότητας των εκλογών στη χώρας μας, αποτελεί ένα σοβαρό εύρημα, που χρειάζεται μεγάλη συζήτηση αλλά και πλήγμα για τη Δημοκρατία μας, την εμπιστοσύνη στους θεσμούς μας και βεβαίως την κυβέρνηση.
Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Στην κοινωνία επανήλθαν τα αντισυστημικά χαρακτηριστικά από την εποχή των εμβολιασμών, αυτά φαίνεται πως «ξύπνησαν» από την συνωμοσιολογία γύρω από τη συγκάλυψη της τραγωδίας των Τεμπών και ακολούθως στηρίχθηκαν από κόμματα της αντιπολίτευσης που βρέθηκαν σε αδυναμία να αντιπαλέψουν την κυριαρχία Μητσοτάκη με πιο θεσμικούς τρόπους.
Ο Κασσελάκης όμως δεν ανησυχεί για αυτά
Ο ίδιος τα τροφοδότησε και περιμένει να θερίσει τους καρπούς του. Οι σύντροφοί του έχουν το πρόβλημα που πρέπει ή να μεταλλαχθούν για να παραμείνουν βουλευτές ή να περάσουν από αλλεπάλληλα «εγκεφαλικά» από το βέρτιγκο που τους προκαλούν, οι πολιτικές και ιδεολογικές πιρουέτες του αρχηγού τους.
