Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
«Οὗτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.»
Αυτή είναι η φράση που ακούγεται από τον ουρανό τη στιγμή της βάπτισης του Κυρίου, στον Ιορδάνη ποταμό, παρουσία του Αγίου Πνεύματος, υπό την μορφή Περιστέρας.
Πρόκειται για τη μοναδική φορά της εμφάνισης στη Γη, της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος.
Τα Θεοφάνια ονομάστηκαν έτσι επειδή η φωνή του Θεού ακούστηκε στη γη.
Κοντά 2 χιλιετίες αργότερα (ο Ιησούς βαπτίσθηκε στο 30ο του έτος από τον Ιωάννη), τα Θεοφάνια αντιμετωπίζονται από πολλούς ως ένα ακόμη τριήμερο.
Ένα τριήμερο για ύπνο, για τους μη έχοντες.
Ένα τριήμερο για σκι, για τους κατέχοντες.
Ένα τριήμερο «να πάμε στη θάλασσα για να δουν τα παιδιά το σταυρό», για πολλούς νέους γονείς.
Ένα τριήμερο «για να φωτιστεί ο Πρωθυπουργός και να αποφασίσει το όνομα για ΠτΔ», για τους πολιτικούς συντάκτες.
Οι τελευταίοι δε, αποτελούν πάντα μια κατηγορία από μόνοι τους καθώς πολύ συχνά συζητούν όσα οι πολίτες θέλουν να μάθουν, όμως ακόμη συχνότερα, όσα νομίζουν ότι οι πολίτες επιθυμούν να γνωρίζουν.
Στην πραγματικότητα η κοινωνία γνωρίζει πως ο έχων το πεπόνι, έχει και το μαχαίρι.
Και τα τελευταία 5,5 χρόνια, αυτό το μαχαίρι είναι καλά ακονισμένο. Και θα χρησιμοποιηθεί την ώρα που πρέπει.
Όχι με βάση το ημερολόγιο της Πίστεως, αλλά με βάση εκείνο του ελληνικού Συντάγματος.
