Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Κάθε φορά που αποχαιρετάμε ένα έτος, είθισται να κάνουμε απολογισμούς.
Τι πετύχαμε τον χρόνο που έφυγε; Ποιοι στόχοι επετεύχθησαν και ποιοι «πήγαν περίπατο»; Πόσα από όσα θελήσαμε έγιναν πραγματικότητα και πόσα τελικά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ;
Στην πραγματικότητα, κάποιος, κάπου, κάποτε μας έβαλε σε αυτό το ανώφελο και αδιέξοδο «τρυπάκι», σε ένα μονοπάτι δίχως λογική και χωρίς ασφαλή προορισμό.
Διότι είναι σπουδαίο και ουσιαστικό να βάζεις στόχους στη ζωή σου και να πασχίζεις –με υγιή μέσα- να τους επιτυγχάνεις.
Είναι όμως βασανιστικό και εμμονικό ένα ημερολόγιο να καθορίζει ασφυκτικά τα χρονικά όρια μιας επιτυχίας ή μιας αποτυχίας.
Στόχοι στην αλλαγή του χρόνου, σε γιορτές, γενέθλια και επετείους.
Στοιχήματα μέχρι τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή το καλοκαίρι.
Περιορισμοί, χρονικοί, που μας φρενάρουν αντί να μας δίνουν ώθηση και φτερά, αφού σπανίως καταλήγουμε τελικά να αναλογιζόμαστε τις επιτυχίες μας, παρά μόνο καταλήγουμε να αναμετρόμαστε με τα κενά και τις ατέλειες μας.
Κάθε μέρα υπάρχουν πολλά «πρέπει», που… πρέπει να σεβαστούμε. Από το νομοθέτη, την Πίστη μας, την Κοινωνία. Το 2025 ας μη προσθέσουμε και άλλα…
Καλή χρονιά!
