Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Κάτι έχει γίνει τελευταία με τα πολιτικά… χαριεντίσματα!
Διότι άλλο πράγμα είναι ο πολιτικός πολιτισμός, η ευπρέπεια στις δημόσιες εμφανίσεις και άλλο πράγμα είναι τα γελάκια, οι υποκλίσεις και τα τάτσι μίτσι κότσι.
Έβλεπα τις ιλουστρασιόν φωτογραφίες από την εκδήλωση «Ενδυναμώνοντας τη Δημοκρατία», στο Ζάππειο και σκεφτόμουν τι έχει τραβήξει η δόλια η Δημοκρατία την τελευταία δεκαπενταετία.
Ο Αλέξης Τσίπρας, χαμογελαστός, άνετος και κουλ, πλάι στον Λουκά Παπαδήμο, που δοτό τον ανέβαζε, «πρωθυπουργεύοντα επίτροπο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας», τον κατέβαζε.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ξανά – μανά, γελαστός μέχρι τα αυτιά, πλάι στον Γιώργο Παπανδρέου, που Ολανδρέου τον ανέβαζε, Πινοσέτ τον κατέβαζε.
Θα μου πεις πέρασαν χρόνια και ο Αλέξης ωρίμασε…
Λυπάμαι μα δε μπορώ να το καταπιώ και αυτό, αμάσητο.
Αυτοί που κάποτε έτρωγαν τις σάρκες τους, δε μπορεί σήμερα να τρώνε τα σάλια τους.
Όσοι δίχασαν έναν ολόκληρο λαό, δε δικαιούνται να πιστεύουν πως έχουμε πάθει αμνησία και πως όλοι τους προσφέρουμε… αμνηστία, επειδή ψάχνουν πως θα διαχειριστούν την επαγγελματική τους τύχη, τώρα που το κόμμα τους μοιάζει να «κατεβάζει ρολά».
Ο Αλέξης επιχειρεί να αλλάξει παραμένοντας αδιόρθωτος, κάνοντας μιαν ακόμη κωλοτούμπα, που έφερε βέρτιγκο και στους πιο πιστούς του ψηφοφόρους.
Και όσο τα «συστημικά μέσα» του προσφέρουν μια κάποια ασυλία –τώρα που δεν είναι κεντρικός παίκτης- τόσο «ξεγελιέται» θεωρώντας πως είναι κοινά αποδεκτός.
Άραγε, πληρώνει για αυτό το καταστροφικό rebranding;
