Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Πολλές φορές έχω γράψει και «υπογράψει» τη βεβαιότητα μου πως η απουσία του Γρηγόρη Δημητριάδη από τα «κεντρικά» του Μαξίμου έχει στοιχίσει.
Η αποδοτικότητα, η μεθοδικότητα, η εργατικότητα, η ικανότητα να απορροφά κραδασμούς και να ενώνει την ομάδα, είναι σπάνια χαρίσματα που δεν δίνονται με… δακτυλίδια.
Το «κενό» του άλλωστε μετρήθηκε στις τελευταίες κάλπες.
Ένα κενό που… «αναντίλεκτα», για να χρησιμοποιήσω την έκφραση των Ανωτάτων Δικαστικών λειτουργών, θα μπορούσε να μην είχε δημιουργηθεί.
Ο Άρειος Πάγος εξέδωσε ένα ξεκάθαρο πόρισμα.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης το αμφισβητούν και καλά κάνουν. Αυτή είναι η δουλειά τους. Να «σηκώνουν» ζητήματα που κρίνουν ότι τα ευνοούν. Να κρατούν «ζεστές» υποθέσεις, για τις οποίες όλοι συμφωνούμε ότι χρειάζονται απαντήσεις. Όμως, οι αποφάσεις και τα βουλεύματα της δικαιοσύνης δε μπορεί να γίνονται σεβαστά a la carte.
Κανείς καριερίστας νομικός δεν ακυρώνει την διαδρομή του και δεν λερώνει την υπογραφή του για να κάνει χατίρια.
Αν πιστεύαμε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να δαγκώσουμε το διαβατήριό μας και να πάμε στο κοντινότερο αεροδρόμιο ζητώντας ένα εισιτήριο, δίχως επιστροφή.
Έργο των δικαστών δεν είναι όμως ούτε η ικανοποίηση της κοινής γνώμης, ούτε –πολύ περισσότερο- η επισφράγιση της ενοχής «εξιλαστήριων θυμάτων».
Ο Δημητριάδης αποδείχθηκε «καθαρός ουρανός».
Η μπόρα πέρασε. Τα προβλήματα όμως είναι βροχή και ίδιος λείπει για να κρατήσει την ομπρέλα.
