Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
«Θέλω να ζητήσω προσωπικά συγγνώμη από τη συνάδελφο που υπέστη αυτή τη μορφή βίας. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να επιτρέπουμε τέτοια συμπεριφορά. Δεν έχει σημασία από ποιον προέρχεται, σε καμία γυναίκα και κανέναν άνθρωπο».
Καταγράφω τη φράση της Αθηνάς Λινού, γιατί είναι πιο δυνατή και από τα δάκρυα της.
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, συμπύκνωσε σε 34 λέξεις όσα επί χρόνια παπαγαλίζουν οι ομόσταβλοί της, τάχα μου-δήθεν δικαιωματιστές, που κατάπιναν όμως την… κάμηλο κάθε φορά που ο αψύς Κρητικός, ξεδίπλωνε το ταπεραμέντο του.
Είναι όμως βλέπετε οι «ποιότητες» των ανθρώπων που κάνουν τη διαφορά, όπως και στα υφάσματα!
Το λινό είναι ένα ισχυρό, ελαφρύ ύφασμα που κατασκευάζεται από το φυτό του λιναριού. Μερικές από τις πρώτες χρήσεις του, ήταν τα σάβανα και τα καλύμματα ταφής των μουμιών.
Μια ακόμη πολιτική μούμια θα έπρεπε να είναι σήμερα ένας άνθρωπος που ασκεί bullying, ένας υβριστής, οποιοσδήποτε ασκεί συστηματικά λεκτική κακοποίηση.
Όμως εκτός από τη Λινού, υπάρχουν και οι… παλιολινάτσες.
Αυτοί που λένε «μισές συγνώμες».
Αυτοί που κάνουν «μισές διαγραφές».
Αυτοί που στο τέλος της διαδρομής θα λάβουν το λογαριασμό.
Και να είναι σίγουρο πως θα έχουν τους… μισούς ψηφοφόρους!
