Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Τελικά η ζωή είναι μεγάλη … αλήτρα!
Τη μια μέρα στα κανάλια, την άλλη μέρα στη μπουζού.
Τη μια μέρα ευτυχισμένος οικογενειάρχης, την άλλη μέρα κακοποιητής.
Τη μια μέρα large και bon viveur, με γρήγορα αμάξια και ακριβά γούστα, την άλλη μέρα όλο σου το βιός σε πλειστηριασμό.
Τη μια ημέρα όλα «καθώς πρέπει», την άλλη μέρα στην φόρα όλα όσα δεν… πρέπει.
Sms, χρέη, η νυν, η πρώην και οι άγαρμποι τηλεοπτικοί σου φίλοι να σε εκθέτουν περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό, θρηνώντας την χαμένη σου καριέρα.
«Άτιμη κοινωνία. Άλλους τους κατεβάζεις και άλλους τους ανεβάζεις στα τάρταρα», έλεγε στην διαχρονική ασπρόμαυρη ταινία, η ασυναγώνιστη Μήτση Κωνσταντάρα, δίπλα στον αδελφό της Λάμπρο, με ένα λεκτικό… ολίσθημα που μοιάζει σήμερα αρκετά λογικό.
Διότι στα τάρταρα, θα έπρεπε κανονικά να σε κατεβάζει και όχι να σε ανεβάζει η ζωή και η παλιοκοινωνία.
Τα τάρταρα βρίσκονται όμως σήμερα «στο πρώτο ράφι» της τηλεοπτικής μας αδηφαγίας.
Ψηλά – ψηλά, για να τραφεί το πεινασμένο κοινό από την ηχηρή πτώση μιας μιντιακά φουσκωμένης «επιτυχίας».
Μεγάλη αλήτρα η ζωή σου λέω…
Ευθύνεται για πολλά. Μας γλεντάει κάθε μέρα. Να της δώσουμε όμως ένα άλλοθι.
Της το χρωστάμε. Δεν φταίει αυτή για τα πρότυπα που εμείς δημιουργήσαμε.
Δικά μας τα πρότυπα. Δική μας και η αμαρτία.
