Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Κάτω από έντονες αποδοκιμασίες θυμάτων της πολύνεκρης πυρκαγιάς στο Μάτι το δικαστήριο ανακοίνωσε τις προηγούμενες ημέρες την ενοχή 6 από τους 21 κατηγορουμένους και την ομόφωνη αθώωση των υπολοίπων 15 από όλες τις κατηγορίες.
Δικαστές δεν είμαστε και με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνω το σεβασμό μου στην ελληνική δικαιοσύνη. Όμως κάποιες αποφάσεις, βρε παιδί μου, χτυπούν πολύ άσχημα στο μάτι.
104 νεκροί αναζητούν δικαίωση. Αυτοί που κάηκαν από ένα ανοργάνωτο κράτος και από μια πολιτεία που θα έβρισκε από τους δορυφόρους –να μην το ξεχνάμε- εμπρηστές, για να καλύψει την ανεπάρκειά της, πιστεύοντας πως θα σκεπάσει το έγκλημα!
Πως να μην συνταχθείς με την αίτηση έφεσης που κατέθεσαν οι 39 συγγενείς θυμάτων που έχασαν τη ζωή τους στη φωτιά, τον Ιούλιο του 2018;
Σωστά επισημαίνει ο πρόεδρος του ΔΣΑ, Δημήτρης Βερβεσός πως η κριτική στις δικαστικές αποφάσεις «θα πρέπει να γίνεται με νομικά και δικαιοκρατικά κριτήρια, λαμβάνοντας υπόψη το νομικό πλαίσιο, το πλήρες δημοσιευμένο σκεπτικό της απόφασης και το σύνολο του αποδεικτικού υλικού».
Πως όμως μπορείς να μείνεις σιωπηλός όταν χρειάστηκαν έξι χρόνια για να εκδικαστεί σε πρώτο βαθμό μια εθνική τραγωδία;
Πότε θα πάψουμε στα αλήθεια να πληγώνουμε τους ζωντανούς;
Πότε θα σταματήσουμε άραγε να θυμώνουμε ακόμη και τους νεκρούς;
