Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Το σεβασμό και την εμπιστοσύνη μου στην ελληνική δικαιοσύνη δεν χρειάζεται να τον καταθέσω εδώ. Είναι πράγματα δεδομένα και αδιαμφισβήτητα.
Η θέμιδα αποτελεί βασικό πυλώνα του Κράτους Δικαίου.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως οι αποφάσεις των λειτουργών της δεν μπορούν να τύχουν κριτικής, πολύ περισσότερο όταν αυτά που συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες στερούνται λογικής.
Μετά από τις αισχρότητες στο ελληνικό κοινοβούλιο και τον ξυλοδαρμό του βουλευτή Βασίλη Γραμμένου από τον ‘’νταή πρώην Σπαρτιάτη’’, Κωνσταντίνο Φλώρο, ανακρίτρια και εισαγγελέας επέβαλαν στον ανεξάρτητο βουλευτή – θύτη, όρο να μην προσεγγίζει σε απόσταση μικρότερη των 50 μέτρων τον βουλευτή – θύμα, της Ελληνικής Λύσης. Και αυτό όταν η απόσταση μεταξύ των εδράνων τους, στο Κοινοβούλιο, είναι μικρότερη των 50 μέτρων.
Πως άραγε σκέφτηκαν οι αρχές;
Πως οι 2 άνδρες θα παίζουν -μετά τη λήξη της αποβολής Φλώρου από τη Βουλή- «μουσικές καρέκλες»;
Άλλος θα μπαίνει, άλλος θα βγαίνει από την αίθουσα της Ολομέλειας;
Πως κάποιοι θα «παραφυλούν» νύχτα-μέρα, μήπως και περάσουν από τον ίδιο στενό διάδρομο και τα 50 μέτρα γίνουν 45;
Αστεία πράγματα!
Επειδή πριν φθάσουμε σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις, που οδηγούν σε πολλές παράπλευρες φαιδρότητες, προηγείται πάντοτε η δική μας ψήφος, μην ξεχαστείτε:
9 Ιουνίου, μη μείνετε 50 μέτρα από την κάλπη!
