Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Ο Κασσελάκης έκανε κάτι που δεν τόλμησε ούτε ο Τσίπρας. Άδειασε κυριολεκτικά, με ανακοίνωση του κόμματος, τον Πολάκη για την άθλια ανάρτησή του κατά του γελοιογράφου κ. Μακρή. Άνοιξε ένα νέο μέτωπο με εκείνον που τον στήριξε περισσότερο από κάθε άλλον στο να εκλεγεί αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και κανείς πια δεν γνωρίζει πού θα φτάσει η κόντρα τους.
Κατόπιν, βρέθηκε μπροστά σε μια ΚΟ, που έδειξε προσβεβλημένη από τον αιφνιδιασμό της Κεραμέως για επέκταση της επιστολικής ψήφου και στις βουλευτικές εκλογές, με αποτέλεσμα να υποχωρήσει και να αποσύρει τη στήριξή του για την επιστολική ψήφο στις ευρωεκλογές, με τίμημα το καλό του όνομα, στους απόδημους.
Φαίνεται πως ο κ. Κασσελάκης πήρε ένα μάθημα στις Σπέτσες, ότι πρέπει να βάζει μπροστά από όλα το κόμμα, να αντιλαμβάνεται τις ισορροπίες και να ακούει τους βουλευτές του, ακόμα κι αν τον αφήνουν προσωρινά εκτεθειμένο. Είναι ένα βήμα. Αλλά δεν αρκεί.
Στο αρχοντικό του αναφέρθηκε στο σχέδιό του για το “ελληνικό όνειρο”, έχοντας φυσικά στο μυαλό του το αμερικανικό όνειρο. Και όσοι τον άκουγαν να μιλά γι’ αυτό, μπροστά στο τζάκι μ’ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, θα μπορούσαν να μειδιάσουν ειρωνικά, ή ακόμα και να σκεφτούν πως ο αρχηγός τελικά βρήκε ένα σχέδιο. Απλά δεν αντέδρασαν ίσως από τακτ προς τον οικοδεσπότη.
Ακόμα και η συνήθως κυνική Έλενα Ακρίτα, είχε έναν καλό λόγο να πει. Από την ανάρτησή της για το “μέιλ-φιρμάνι, με το απαράδεκτο προστακτικό ύφος πρωτοετών της Σχολής Αστυφυλάκων” που εγκαλούσε την Τζάκρη και τον Κασσελάκη, έκανε τη δική της κωλοτούμπα. Ξέχασε την ταλαιπωρημένη Θεσσαλία, πήρε το πουλοβεράκι της και πήγε στις αρχοντικές Σπέτσες για να μας πει “Το Μαζί και τα μάτια μας”
Ο Κασσελάκης, όμως, δεν άνοιξε όλα τα χαρτιά του. Γιατί το δικό του το όνειρο -όπως δείχνουν οι κινήσεις του- φαίνεται πως είναι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ από συλλογικό, σε κατά βάση αρχηγικό κόμμα, από σκληρό αριστερό, σε πολυσυλλεκτικό -ακόμα και με τους απολιτίκ που παρακολουθούν τα πρωινάδικα-, πασπαλισμένο με έναν ιδιότυπο πατριωτισμό.
Στέφανος: «Ι have a dream»
Αλλά, μας είπε από τις Σπέτσες πως έχει ένα όραμα για την Ελλάδα. Το, υπό τον τίτλο «Εθνικό Σχέδιο για το Ελληνικό Όνειρο», έχει στόχο την ανασυγκρότηση εκ βάθρων του κράτους, ώστε να καταστεί αποδοτικό και να λειτουργεί για όλους, την ευημερία και πρόοδο για όλους, για μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και πολιτιστικής δημιουργίας, για μια πατριωτική και υπερήφανη Εξωτερική Πολιτική.
Θα μπορούσαν οι βουλευτές να του επισημάνουν με ευγένεια, πως αυτά υπόσχονται τα ελληνικά κόμματα από γεννησιμιού του ελληνικού κράτους. Αλλά δεν μίλησε κανείς, άλλωστε δεν υπάρχει διαφωνία επί της ουσίας.
Το ερώτημα είναι, αν μπορούν να αποφασίσουν για τις πολιτικές, τα εργαλεία που απαιτούνται, για τις ρήξεις με κατεστημένα που τους στηρίζουν και με τις φίλιες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες και τότε να μετρήσουν ξανά το μπόι τους, αν μπορούν να ανασυγκροτήσουν ένα κράτος.
Τη στιγμή, όμως, που δεν θέλουν να στηρίξουν ούτε την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ούτε τα μη κρατικά πανεπιστήμια, ή ακόμα την ελάχιστη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, θα έπρεπε να αφήσουν τα μεγάλα λόγια στην άκρη και να μάθουν στον κ.Κασσελάκη την παροιμία «Αν δεν σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν φτιάχνεις”. Και επιπροσθέτως, να του διευκρινίσουν πως η παροιμία δεν αφορά τα αυγά, αυτά καθ’ αυτά.
Τα όνειρα είναι τζάμπα γι’ αυτόν που τα κάνει, όχι όμως για τους πολίτες. Γιατί πριν από εννέα χρόνια, τέτοιες μέρες, ένας άλλος, ο Αλέξης Τσίπρας, αναλάμβανε την εξουσία για να καταργήσει τα μνημόνια και να σώσει τους έλληνες από τη μιζέρια της χρεοκοπίας. Το όνειρό του, το πλήρωσαν πανάκριβα οι κάτοικοι αυτής της χώρας, με ένα ακόμα μνημόνιο και πολύ πόνο έξω από τα ATM.
Μένει, αλλά καταρρέει
Η μόνη είδηση που βγήκε από τις Σπέτσες, είναι πως ο ίδιος θα παραμείνει αρχηγός για να δώσει τη μάχη των εθνικών εκλογών, άσχετα από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ωστόσο, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Κασσελάκη.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της Opinion Poll και στο ερώτημα ποιός είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ο κ. Κασσελάκης λαμβάνει 7,8% έναντι 7,1% του κ. Ανδρουλάκη. Και οι δυο παίρνουν ποσοστά, μικρότερα από τα ποσοστά των κομμάτων τους, σε αντίθεση με τον κ. Μητσοτάκη που λαμβάνει 42,2%, πάνω από τα ποσοστά της ΝΔ, παρά την ακρίβεια και τις αντιδράσεις συντηρητικών ψηφοφόρων για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Σε όσους αυτοκαθορίζονται ως κεντροαριστεροί, πρώτη επιλογή τους για πρωθυπουργό, είναι ο κανένας με 33,1%, δεύτερη επιλογή, όμως, έρχεται ο κεντροδεξιός Μητσοτάκης με 21,7%, τρίτη επιλογή ο Κασσελάκης με 17,2% και ακολουθεί ο Ανδρουλάκης με 14%.
Η συνεχιζόμενη θλιβερή εικόνα της πάλαι ποτέ ισχυρής αριστεράς – κεντροαριστεράς και των αρχηγών της, δείχνει πως η ανάταξη των δυνάμεών της και η επανάκαμψη στο δρόμο για την εξουσία, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Τα χαμηλά ποσοστά και των δυο κομμάτων και η έλλειψη ισχυρής ηγεσίας, δίνουν την πλήρη επικράτηση στον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, σε μια περίοδο που οι κρίσεις πάλι ζώνουν τη χώρα μας, με ενδεχόμενο περαιτέρω αύξησης του πληθωρισμού και της ακρίβειας.
Ωστόσο, η δύναμη του κ. Μητσοτάκη δεν προέρχεται μόνο από την αδυναμία των αντιπάλων του, αλλά από την μεταρρυθμιστική του βούληση, να βάλει σε τάξη προβλήματα που ταλαιπωρούν τη χώρα για δεκαετίες.
Αν το καταφέρει, το «ελληνικό όνειρο» του κ. Κασσελάκη, μπορεί να μετατραπεί εύκολα, σε εφιάλτη του.
