Μετά την υποτιθέμενη διαμάχη Χαρδαλιά – Δούκα για τις εκδηλώσεις της Πρωτοχρονιάς που διαψεύστηκε πανηγυρικά από τους ίδιους με τα ποτά που ήπιαν σε γνωστό wine bar της Αθήνας λίγο μετά την έλευση του νέου έτους, βρέθηκε νέο καυτό topic συζήτησης για να πάρουν φωτιά τα πληκτρολόγια και να πιάσουν δουλειά οι τηλεπερσόνες.
Αυτή τη φορά, το διαδικτυακό και τηλεοπτικό beef προκάλεσε η εκδήλωση στο Σύνταγμα, από τον Δήμο της Αθήνας και το πρόγραμμα που παρουσίασαν επί σκηνής ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Νατάσα Μποφίλιου η Μάρθα Φριντζίλα και ο Θανάσης Αλευράς
Ειδικότερα, κάποιοι είδαν κατά την παρουσίαση της πρόσφατης ιστορίας της χώρας από τους καλλιτέχνες, έντονο πολιτικό χρώμα, αβάντα του Χάρη Δούκα στο ΠΑΣΟΚ με την προβολή του πράσινου Ήλιου, ενώ η εμφάνιση της “δήθεν επαναστάτριας” Μποφίλιου με την παλαιστινιακή μαντίλα ερμηνεύτηκε ως αδιανόητη στήριξη στην Χαμάς.
Λίγο καιρό μετά τις εσωκομματικές διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, το timing της επίθεσης στο Δήμο της Αθήνας, αφήνει περιθώρια συνειρμών.
Πέραν αυτού όμως, αλήθεια , σε μία εποχή, όπου το μεγάλο στοίχημα είναι η ποιότητα της Δημοκρατίας θα θέλαμε πραγματικά ένας Δήμαρχος πόλης, υποστηριζόμενος από το οποιοδήποτε κόμμα, να περνά από κόσκινο το πρόγραμμα που οι καλλιτέχνες είχαν μόνοι τους επιλέξει;
Αδιαμφισβήτητα, ένας Δήμαρχος καλείται να λογοδοτεί για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την καθημερινότητα των πολιτών, σε μείζονα θέματα, όπως τη διαχείριση των απορριμμάτων, τον φωτισμό στους δρόμους, τα πεζοδρόμια και τόσα άλλα.
Για ένα καλλιτεχνικό όμως πρόγραμμα και το περιεχόμενο του, τι θα έπρεπε ακριβώς να κάνει; Να επιβάλλει λογοκρισία;
Να κόψει και να ράψει μία πολιτιστική εκδήλωση, λέγοντας στους καλλιτέχνες, τι θα πουν, πως θα το πουν και τι θα φορέσουν για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι;
Η επιβολή λογοκρισίας στην Τέχνη, δεν μας γυρνά μόνο πίσω αλλά και μας αδικεί.
Πλήττει την ενότητα και την σύμπνοια, που όλοι γνωρίζουμε πως διαχρονικά δικαιώνει τους Έλληνες στην μακρά ιστορία τους.
«Ειρήνη υμίν…» λοιπόν…
Για να φέρουμε την πρόοδο, την ευημερία και να παραδώσουμε μία ισχυρή Δημοκρατία, στις παρούσες και μελλοντικές γενιές.
