Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Όσο πλησιάζουμε προς τις ευρωεκλογές τόσο ο προβληματισμός και η ανησυχία στην κεντροαριστερά αυξάνεται. Τα ποσοστά τους, δεν λένε να μετακινηθούν προς τα πάνω και αν επιβεβαιωθούν τον Ιούνιο, τότε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά μόλις που θα αγγίξουν το 30%.
Αν συμβεί αυτό το σενάριο, τότε στο επίκεντρο της γκρίνιας θα βρεθούν δύο αρχηγοί, ο κ. Κασσελάκης φυσικά, αλλά και ο κ Ανδρουλάκης. Ήδη μέσα το ΠΑΣΟΚ ακούγονται φωνές από βουλευτές και στελέχη, που δεν αρκούνται απλά στην κατάληψη της δεύτερης θέσης, αλλά επιζητούν ένα υψηλότερο ποσοστό, ώστε το κόμμα να καταστεί ξανά πόλος έλξης και ελπίδας των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς.
Με αυτή την ανησυχία στην κεντροαριστερά, ορισμένοι πήραν την πρωτοβουλία να συζητήσουν από κοινού, για να βρουν ποιος τελικά μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη!
Ο Τεμπονέρας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Χριστοδουλάκης του ΠΑΣΟΚ και η Αχτσιόγλου της Νέας Αριστεράς, θα βρεθούν μαζί σε εκδήλωση για να απαντήσουν στο ερώτημα «Απέναντι στον Μητσοτάκη ποιός;».
Και μόνο το ερώτημα δείχνει το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει και ενισχύει την πεποίθηση στο πολιτικό περιβάλλον, πως στελέχη των τριών κομμάτων έχουν λάβει το μήνυμα, ότι κανένα μόνο του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον σημερινό πρωθυπουργό.
Φυσικά η συμμετοχή στην εκδήλωση τριών στελεχών με ηγετικές φιλοδοξίες, χωρίς την ενημέρωση και την άδεια των ηγεσιών τους, προκάλεσε αναταραχή σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.
«Τι δουλειά έχουμε εμείς να ταυτιστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά που τρώγονται μεταξύ τους», έλεγαν στη Χαριλάου Τρικούπη, σε μια προσπάθεια να βγάλουν το ΠΑΣΟΚ -που προηγείται στις δημοσκοπήσεις των δύο άλλων-, από το κάδρο με τα απομεινάρια του άλλοτε ισχυρού ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά και στην Κουμουνδούρου δεν άκουσαν ευχάριστα την πρωτοβουλία των τριών, που έρχεται λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Συνεδρίου του κόμματος με την ηγεσία του να φιλοδοξεί να χτίσει ένα νέο πολιτικό προφίλ και να κάνει μια καινούργια αρχή.
Πέραν όμως από τους καυγάδες, τις μίζερες ή όχι αντιδράσεις και τις μικροκομματικές φιλοδοξίες στελεχών που θέλουν να ποδηγετήσουν τα κόμματα τους, οι τρεις προτρέχουν και απαντούν μόνοι τους στο ερώτημα που έθεσαν. Η λύση είναι «μια πειστική απάντηση των προοδευτικών δυνάμεων» λένε.
Προοδευτικοί με πολλά εισαγωγικά
Οι τρεις καταφεύγουν στην εύκολη λύση, ότι οι προοδευτικές δυνάμεις θα δώσουν την απάντηση. Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις της προόδου;
Ο αυτοπροσδιορισμός ως «προοδευτικός» είναι θεμιτός, όμως για να είναι και αξιόπιστος, θα πρέπει να αποδειχθεί επί του πεδίου.
Όταν δεν ψηφίζεις την επιστολική ψήφο των αποδήμων, όταν υπερασπίζεσαι τις καταλήψεις σε βάρος της λειτουργίας των δημόσιων πανεπιστημίων – τα οποία λες ότι στηρίζεις- και των ίδιων των φοιτητών που αγωνιούν για την εξεταστική περίοδο, για να πιέσεις την κυβέρνηση και να πάρεις ψήφους, όταν τάσσεσαι ιδεολογικά κατά των ιδιωτικών Πανεπιστημίων, όταν ανεβαίνεις στα τρακτέρ και τάζεις «λαγούς και πετραχήλια», που δεν θα μπορούσες να δώσεις αν ήσουν στην κυβέρνηση, τότε αποχαιρετάς την προοδευτικότητα και γίνεσαι κάτοικος του χώρου της πολιτικής υποκρισίας και του λαϊκισμού.
Το ερώτημα «απέναντι στον Μητσοτάκη ποιός;», δεν φαίνεται πως μπορεί να απαντηθεί στις ευρωεκλογές.
Οι πολίτες μπορούν να στείλουν μηνύματα προς τον Μητσοτάκη και να δώσουν μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει, αν η κυβέρνηση δεν αλλάξει ρότα αλλά μέχρι αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν ενδείξεις πως ο πρωθυπουργός θα απωλέσει τη στήριξη της κοινωνίας.
Η νέα παράταξη Μητσοτάκη
Ο Μητσοτάκης, όπως καταγράφεται σε αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις, δείχνει μεγάλες αντοχές. Αλλά ως πότε; Τα ποσοστά του στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός υπερέχουν των ποσοστών του κόμματος του, που σημαίνει ότι διαθέτει ευρύτερη αποδοχή στην κοινωνία από την ΝΔ.
Έχει διαρρήξει τον θεμέλιο λίθο της Αριστεράς, την κοινωνική πολιτική και τη προστασία των πιο αδυνάτων και των εργαζομένων, έχει καταρρίψει το μύθο της «προοδευτικής» Αριστεράς και έχει διεισδύσει πολιτικά μέχρι την Κεντροαριστερά. Στην ουσία ο κ Μητσοτάκης δημιούργησε μια νέα προσωποπαγή παράταξη από τη δεξιά ως την κεντροαριστερά, με βάση τον ρεαλισμό, την αποτελεσματικότητα, τις μεταρρυθμίσεις. Μακριά από ιδεολογικές αγκυλώσεις και κομματικές παντιέρες του παρελθόντος, από τις οποίες έχει ήδη απομακρυνθεί ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μετά την οικονομική κρίση.
Η κοινωνία δείχνει αχρωματοψία στους πολιτικούς χρωματισμούς και αναζητά κόμματα και πολιτικούς που μπορούν να δώσουν λύσεις, να αλλάζουν το παλιό και φθαρμένο με το σύγχρονο και εμπεδώνουν το αίσθημα της προοπτικής και της σιγουριάς.
Άρα το ποιός θα αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη, δεν μπορεί να απαντήσει η κεντροαριστερά, γιατί δεν έχει προτάσεις, λύσεις και ρεαλιστικό πειστικό σχέδιο.
Την απάντηση μπορούν να δώσουν τα προβλήματα της κοινωνίας, η ανίκητη ακρίβεια, η θλιβερή κατάσταση στα νοσοκομεία, η ανασφάλεια στους δρόμους, οι μισθοί που παρά τις αυξήσεις, μειώθηκαν σε πραγματική αξία από τον πληθωρισμό των σούπερ μάρκετ και φυσικά τα γεγονότα που ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθουν και τι θα φέρουν…
Ο «κοσμικός» κ. Κασσελάκης
Στην Αριστερά αντιλαμβάνονται πια πως η ήττα το 2023, ήταν στρατηγική, και πως η μεγάλη απογοήτευση έφερε τον Κασσελάκη, μια μεγαλύτερη απογοήτευση καθώς αδυνατεί ακόμα να αποκτήσει επαφή με την ελληνική πραγματικότητα.
Για αυτό και ο γνωστός καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης, εκτιμά πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας έχει τελειώσει οριστικά και πως πια «απασχολεί την κοινή γνώμη περισσότερο ως κοσμικό γεγονός παρά ως πολιτικό φαινόμενο. Ελάχιστοι έχουν απομείνει που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον ΣΥΡΙΖΑ ως παραγωγό πολιτικών προτάσεων».
Σε αυτή τη φάση αριστεροί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ προσφεύγουν στο ΚΚΕ το οποίο θεωρούν πιο αξιόπιστη αντιπολιτευτική δύναμη από τον Κασσελάκη.
Ο Νίκος δεν πείθει
Ο κ Ανδρουλάκης, αν βρεθεί -όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις- στη δεύτερη θέση, δεν σημαίνει αυτομάτως πως μπορεί να αποτελέσει την πολιτική αντίστιξη του Μητσοτάκη. Ενώ βρίσκεται στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εδώ και 26 μήνες, ακόμα περπατά σε μια θολή διαδρομή, χωρίς διακριτό στίγμα και αδυνατεί να προσδώσει δυναμική στο κόμμα του.
Οι θέσεις του είναι πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενες. «Ναι» με τους αγρότες, αλλά «ναι» και στην πράσινη μετάβαση που ενοχλεί τους αγρότες και που ψήφισε η ευρωσοσιαλιστική ομάδα.
«Ναι» στις καταλήψεις των πανεπιστημίων και ταυτόχρονα «ναι» και στην αναβάθμιση τους. Για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μας επιφυλάσσει το «ναι μεν αλλά»…
Στις ευρωεκλογές, ο κ. Ανδρουλάκης πιθανότατα να βρεθεί στη δεύτερη θέση. Τότε θα πρέπει να επιλέξει. Θα επιχειρήσει μόνος του το άλμα, να σταθεί στα ίσια απέναντι στον Μητσοτάκη ή θα συνέλθει σε «πολιτικό γάμο» με τα απομεινάρια του ΣΥΡΙΖΑ και του Κασσελάκη;
