Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Με οιωνούς, καλύτερους από κάθε κυβέρνηση της τελευταίας εικοσαετίας, μπαίνει η ΝΔ στους τελευταίους μήνες της διακυβέρνησης της και διεκδικεί μια νέα τετραετία στις προσεχείς εκλογές.
Άλλωστε ο κ. Μητσοτάκης, ποτέ δεν ένιωσε κοντά, την ανάσα του πολιτικού του αντιπάλου Αλέξη Τσίπρα. Ακόμα κι όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, η ΝΔ ήταν μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ, 8-10 μονάδες.
Πάνε κοντά επτά χρόνια αφότου ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ και τρεισήμισι χρόνια στη διακυβέρνησης της χώρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και δεν έχει αφήσει κανέναν αντίπαλο του να αμφισβητήσει την κυριαρχία του στο πολιτικό σκηνικό.
Πώς και γιατί; Είναι καλός πρωθυπουργός ή είναι άχρηστοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι;
Το πιθανότερο είναι πως συμβαίνουν και τα δύο. Διαφορετικά δεν εξηγείται, λίγους μήνες πριν τις εκλογές και με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει εξαπολύσει εδώ και ένα εξάμηνο την πιο αδυσώπητη εκστρατεία εναντίον του, για τις υποκλοπές και οι δημοσκοπήσεις να του δίνουν προβάδισμα 8 μονάδες, τόσες, όσες κατέγραψε στις εκλογές του 2019.
Σοβαρότητα και αποτελέσματα
Οι έρευνες της κοινής γνώμης συγκλίνουν σε ορισμένα συμπεράσματα, πως ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε με σοβαρότητα, παρά τα λάθη και τις παραλείψεις του, έργο και αποτέλεσμα, που οι πολίτες είδαν στην τσέπη τους και στην καθημερινή πρακτική τους.
Κυβέρνησε, σε ένα βαθμό, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις, έτσι εισχώρησε με τις πολιτικές του στο κέντρο και την κεντροαριστερά, με αρκετά στελέχη προερχόμενα κυρίως από το σημιτικό εκσυγχρονιστικό στρατόπεδο.
Υλοποίησε το σχέδιο που εξ’ αρχής είχε στο μυαλό του για την οικονομία και έφερε ανάπτυξη, επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας. Δούλεψε στη δημιουργία ενός ελκυστικού πλαισίου για τις ξένες επενδύσεις. Έτσι η Ελλάδα σύμφωνα με τον «Economist», αναδείχθηκε «οικονομική νικήτρια του 2022», η πιο επιτυχημένη μεταξύ πολλών χωρών με υψηλή ανάπτυξη, μειωμένη αναλογία χρέους προς ΑΕΠ, στενό εύρος πληθωρισμού και υπεραπόδοση χρηματιστηρίου.
Άμυνα και εξοπλισμοί
Εργάστηκε σκληρά στον τομέα της Εθνικής Άμυνας, των εξοπλισμών και της διπλωματίας και “έχτισε” στους Έλληνες, ισχυρότερο αίσθημα ασφάλειας απέναντι στις καθημερινές απειλές της Τουρκίας κάτι που του αναγνωρίζουν οι πολίτες -πολύ πέραν της ΝΔ.
Αλλά και στις αλλεπάλληλες κρίσεις που προέκυψαν, η κυβέρνηση έδωσε την εντύπωση πως ξέρει, παλεύει και μπορεί με πρωτότυπες ιδέες να μειώνει την οικονομική πίεση στους πολίτες. Επινόησε πολιτικές στήριξης επιχειρήσεων και εργαζομένων κατά την πανδημία, μέτρα ανακούφισης από την ενεργειακή καταιγίδα και τώρα το Market Pass και το «καλάθι του νοικοκυριού» για την ακρίβεια, ενισχύοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών σ αυτήν. Όλα αυτά έγιναν κατορθωτά με το μεγαλύτερο επίτευγμα της, την ψηφιακή επανάσταση στο δημόσιο τομέα.
Θα ανταποκριθεί στις νέες προσδοκίες;
Και αυτές οι επιτυχίες καταγράφονται σ όλες τις δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια, περιορίζοντας τις επιπτώσεις από τις άσχημες επιδόσεις της στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών (Βαρυμπόμπη, Εύβοια, χιονιάς με τα βόρεια προάστια χωρίς ρεύμα, Αττική Οδό), από την υπόθεση των υποκλοπών και από τις μηδαμινές μεταρρυθμίσεις στους τομείς του δημόσιου τομέα, της απονομής της Δικαιοσύνης και την ατολμία στις αλλαγές του ΕΣΥ και της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Επειδή όμως οι πολίτες συνήθως ψηφίζουν με βάση τις προσδοκίες και όχι τόσο με τα πεπραγμένα, το πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ, είναι το επόμενο σχέδιο του καθώς οι ψηφοφόροι δεν έχουν ακόμα σαφή εικόνα ποιό είναι και τι τους προσφέρει σαν άτομα, σαν κοινωνία σαν χώρα.
Η συνέχεια της ίδιας πολιτικής και η σταθερότητα ενός συστήματος, που έχει υποσχεθεί, ακουμπά συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα του μεσαίου χώρου. Οι ψήφοι όμως έρχονται κυρίως από τις προσδοκίες πολιτών που περιμένουν καλύτερες μέρες για την ευημερία, την ασφάλεια τους και την προοπτική τους.
Καλύτερες μέρες επιζητούν, οι μικρομεσαίοι, οι νέοι, οι κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, σε μια πληθωριστική εποχή, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι. Ο κ. Μητσοτάκης, διαβάζοντας την πίεση στους εργαζόμενους από τον πληθωρισμό, υιοθέτησε στη Βουλή ως τίτλο της επόμενης τετραετίας του το σύνθημα «καλύτεροι μισθοί για όλους του Έλληνες». Προς το παρόν παραμένει ένα σύνθημα έως ότου εξηγηθεί λεπτομερώς πως θα υλοποιηθεί.
Δεν έχει πει τίποτα, όμως, αν θα προχωρήσει σε μειώσεις φόρων σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, αν τα ευρωπαϊκά προγράμματα θα είναι για όλους και όχι για τους λίγους, τους ισχυρούς και τους «ημέτερους», αν οι δηλώσεις του επί πανδημίας, για ισχυρό ΕΣΥ ισχύουν, αν θα προχωρήσει σε επανάσταση στο τομέα της απονομής Δικαιοσύνης και αν «θα σπάσει αυγά» για κάθε τι τριτοκοσμικό, αναποτελεσματικό, βλαπτικό για τους πολλούς, που κρατά τη χώρα πίσω, άσχετα από το πολιτικό κόστος.
Αν τελικά θα προχωρήσει με μεγαλύτερη τόλμη και ριζοσπαστικότητα από ότι την πρώτη τετραετία ή θα ακολουθήσει την πεπατημένη πορεία των κυβερνήσεων δεύτερης τετραετίας που βαλτώνουν από τους πρώτους κιόλας μήνες;
Παγιδευμένος στο χρόνο ο Τσίπρας
Ο κ. Μητσοτάκης έχει μια μεγάλη ευκαιρία, να γίνει ο πρωθυπουργός που θα συμβάλλει στον εκσυγχρονισμό της χώρας, όσο κανείς άλλος τις τελευταίες δεκαετίες και μπορεί γιατί έχει ένα δυνατό ατού. Μια αλλοπρόσαλλη αξιωματική αντιπολίτευση παγιδευμένη στο χρόνο.
Ο κ. Τσίπρας δρα σαν να βρίσκεται στο 2012 -2014 που με μόνο το αντιμνημονιακό αφήγημα παγίδευσε τους ψηφοφόρους και πήρε την εξουσία. Τώρα προσπαθεί να μεταθέσει το παιχνίδι στο γήπεδο των τηλεφωνικών υποκλοπών ως λύση στο πολιτικό του αδιέξοδο και στην ανυπαρξία προτάσεων.
Τότε το αντιμνημονιακό αφήγημα άγγιζε σχεδόν όλους τους Έλληνες, τωρα οι υποκλοπές ενδιαφέρουν ελάχιστους. Τότε βασιζόταν στο συναίσθημα με άγνοια ή ιστορική σκοτοδίνη για το πως κυβερνάται μια χώρα, τώρα εκείνο το τρομακτικά δυσάρεστο παρελθόν τον ακολουθεί παντού.
Αλήθεια τι θα έπρεπε να κάνει ο κ. Τσίπρας που έπαιξε με τις ελπίδες ενός λαού, που δήλωνε πως δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, που μετέθεσε τις ευθύνες για το μεταναστευτικό σε ΜΚΟ που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια επί εποχής του και τώρα καταρρέουν ως διεφθαρμένες ή επικίνδυνες για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας για να τον εμπιστευτούν ξανά οι πολίτες; . Πως να πάρεις πίσω την υπογραφή σου για την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια στους ξένους;
Μαζί με το παρελθόν, η πεπερασμένη σκέψη και πολιτική φιλοσοφία του Αλέξη Τσίπρα, που αδυνατεί να προσφέρει πειστικές πολιτικές για τα προβλήματα του σήμερα, αποτελούν προεκλογικό όπλο για την κυβέρνηση που ενισχύεται στις δημοσκοπήσεις, παρά τα λάθη την αλαζονεία ορισμένων υπουργών και τους ψιθύρους για εύνοια «ημετέρων».
Με «απόντα» και τον κ Ανδρουλάκη-παραμένει ακόμα ευρωβουλευτής- ενώ η χώρα οδηγείται σε εκλογές, αντιλαμβάνεται κανείς πως ο κ. Μητσοτάκης μπαίνει στην προεκλογική κούρσα με τις καλύτερες προϋποθέσεις και με ένα ποσοστό κοντά στο 34%.
Αν επαληθευτεί η δημοσκοπική εικόνα για πρόθεση ψήφου κοντά στο 34% -35%, τότε δεν είναι δύσκολο για τη ΝΔ να πετύχει αυτοδυναμία στις δεύτερες κάλπες με μια κοινή γνώμη που προτιμά τη σταθερότητα και τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις από τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Άλλωστε οι μνήμες είναι ακόμα νωπές από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ και Σαμαρά -Βενιζέλου…
