Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν για το νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις “πάγωσαν” τα χαμόγελα στο πρόσωπο του και στο επιτελείο του. Τα ποσοστά, κατώτερα των προσδοκιών, μακριά από εκείνα που ανέμενε, ο κ. Κασσελάκης ως νεοεκλεγείς πρόεδρος. Η κοινωνία δεν αντέδρασε θετικά , στις «γυμναστικές επιδείξει»” και στις αοριστίες, όπως συνέβη αμέσως μετά την εκλογή της Φώφης Γεννηματά και του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ.
Αυτό δίνει νέο αέρα στα πανιά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης να «πολεμήσει» το νέο σύστημα που αρχίζει να δημιουργείται στο κόμμα. Η παρέμβαση Καμμένου πως ο Αποστολάκης θα «εξολοθρεύσει» τα «τρωκτικά» του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί εκρηκτικό κλίμα και πολλά ερωτηματικά για το ποιοι κρύβονται πίσω από τον κ. Κασσελάκη.
Παλιοί φίλοι και συγκυβερνήτες (Τσίπρας- Καμμένος) εμφανίζονται ξανά μαζί με κοινούς στόχους. Η θύελλα δεν θα αργήσει να ξεσπάσει. Η μετάλλαξη της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε με την άνοδο στην προεδρία ενός φιλόδοξου «ξενιστή» που βρήκε ένα κομματικό «κουφάρι» και κόλλησε πάνω του, προκαλεί σεισμικές αναταράξεις.
Ερωτήματα και αντιφάσεις
Ο ξενιστής, πρώην εφοπλιστής, στέλεχος της Goldman Sachs, πλούσιος και αμερικανοθρεμμένος, που ταιριάζει περισσότερο στο προφίλ της ΝΔ παρά του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί τη ριζοσπαστική αριστερά μακριά από τον… μάταιο τούτο κόσμο της πολιτικής σκηνής μας.
Η εικόνα όμως μοιάζει σουρεαλιστική με πολλές αντιφάσεις:
*Ηττήθηκαν οι αριστεροί ριζοσπάστες με την ξύλινη γλώσσα και το παλαιοκομματικό στυλ αλλά κέρδισε, το πιο τοξικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πολάκης, που μαζί με τον επιφανή, αλλά ηττημένο λαϊκιστή, Αλέξη Τσίπρα κινούσαν τα νήματα πίσω από την κουρτίνα.
* Ο νέος αρχηγός απευθύνεται με την προσφώνηση «σύντροφοι και συντρόφισσες”, αλλά μιλάει με γενικότητες και αοριστολογίες για το μέλλον. «Σήμερα το φως κέρδισε και η ελπίδα συλλογικά γίνεται το μέλλον». Πουθενά, κοινωνία, κόμμα και αριστερά.
*Φέρεται ευγενικά αλλά λίγες μέρες πριν είχε επιτεθεί με «πολακικό» μένος στους δικαστικούς και τους δημοσιογράφους.
*Σ αυτό το νέο σκηνικό, ο «αραχνιασμένος» Πολάκης αναβαθμίζεται. Γίνεται το «μάτι και το αυτί» του αρχηγού στο κόμμα και την Κ.Ο.
Σε όλα αυτά προστίθεται και το ερώτημα: Τι κρύβει η παρέμβαση Καμμένου και ο «συνεταιρισμός» με τον Αποστολάκη και φυσικά με το περιβάλλον Τσίπρα που στήριξε ανοιχτά Κασσελάκη;
Ίσως, βέβαια, είναι νωρίς, κάποιος για να βγάλει συμπεράσματα από αυτόν τον «αχταρμά». Ενδέχεται να ξεκαθαρίσουν τις επόμενες μέρες και εβδομάδες γιατι το προγραμματισμένο Συνέδριο του κόμματος αναβάλλεται επ’ αόριστον.
Είναι ο Κασσελάκη, ο έλληνας Τραμπ;
Η δήλωση του κ Φίλη, εκ των βασικότερων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που αποκάλεσε τον Κασσελάκη, «Τραμπ και Μπέπε Γκρίλο», οι καθημερινές αποχωρήσεις μεσαίων αλλά σημαντικών στελεχών, δείχνουν πως η πόρτα άνοιξε και δεν θα κλείσει σύντομα.
Ο εμφύλιος είναι ο πιο σκληρός πόλεμος λένε. Και τα όπλα έχει πάρει ήδη μια σειρά στελεχών, από τον Φίλη, τον Σκουρλέτη, τον Βούτση, τον Γεροτζιάφα, την Αναγνωστοπούλου, το διευθυντή της “Αυγής” που παραιτήθηκε, ακόμα και Μέσα Ενημέρωσης που στήριζαν τον Αλέξη Τσίπρα.
Τώρα, του ασκούν κριτική πως όχι μόνο δεν σταμάτησε τη μετάλλαξη του κόμματος αλλά τη στήριξε. Οι ύβρεις και οι κατηγορίες εκατέρωθεν, δείχνουν πως δύσκολα οι δύο πλευρές θα μπορέσουν να συγκατοικήσουν σ’ ένα κόμμα.
Νέο κόμμα στα σκαριά
Έτσι που είναι τα πράγματα, σπρώχνουν πιο γρήγορα τον κ. Κασσελάκη στη δημιουργία νέου κόμματος, μέσα στο κόμμα, αφήνοντας πίσω του και το λεξιλόγιο και το πρόγραμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς μαζί με τα παλιά στελέχη που θα τα ωθήσει στην έξοδο, αν δεν υπακούσουν στο νέο αρχηγό.
Βάζει μπροστά ένα δύσκολο και επίπονο εγχείρημα για να αποκτήσει προσβάσεις στη μεσαία τάξη από την κεντροαριστερά ως το κέντρο και να ξεφύγει από τον ριζοσπαστισμό.
Άλλωστε ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει αφήσει ένα μεγάλο πολιτικό χώρο δεξιά και αριστερά του, το οποίο γρήγορα μπορεί ο κ. Κασσελάκης να καλύψει.
Αν το νέο εγχείρημα στο ΣΥΡΙΖΑ επιτύχει, τότε το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να έχει και τις σημαντικότερες επιπτώσεις, μετά τους ηττημένους του ΣΥΡΙΖΑ, από την εκλογή Κασσελάκη, καθώς με την αδύναμη ηγεσία του και την άχρωμη πολιτική γραμμή του, δεν μπορεί να αντέξει την επικοινωνιακή επίθεση του ελληνοαμερικανού σίφουνα.
Στην πολιτική, οι αλλαγές που διενεργούνται στην κοινωνία είναι αμείλικτες, για όποιον δεν τις αντιλαμβάνεται νωρίς, όπως ο Τσίπρας και ο Ανδρουλάκης. Και βεβαίως κάποια στιγμή τις πληρώνουν ακριβά.
Πρώην εφοπλιστής αλλά αριστερός
Ένα άλλο σημείο που θα τίθεται συνεχώς στη συζήτηση, αφορά την προέλευση του νέου ηγέτη της αριστερής παράταξης στην Ελλάδα και τα ερωτηματικά που προκαλεί η σταδιοδρομία του.
Παρότι το βιογραφικό του έχει πολλά κενά, αν μείνουμε στο επίσημο, έχουμε:
*Έναν πρώην εφοπλιστή, αμερικανομορφωμένο, στέλεχος της μεγαλύτερης στον κόσμο τράπεζας επενδύσεων, τραπεζικών τίτλων, ομολόγων, κινητών αξιών κ.α. της Goldman Sachs. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο οικονομικό παράγοντα στο χώρο της οικονομικής διαχείρισης στις ΗΠΑ. Δηλαδή μιλάμε για την επιτομή του καπιταλιστικού συστήματος, που θέλει να αλλάξει η ελληνική αριστερά!
*Έχουμε έναν ελληνοαμερικανό που το κόμμα του θα πάρει τα λάβαρα για να διαδηλώσει στις 17 Νοεμβρίου στην επέτειο του Πολυτεχνείου, έξω από την αμερικανική πρεσβεία. Θα συμμετάσχει ή θα τους απαγορεύσει να διαδηλώσουν ως κόμμα;
*Η αριστεία από μίασμα, έγινε ευλογία στο ΣΥΡΙΖΑ σε μια μέρα. Κέρδισε την προεδρία ένα «προϊόν» της αριστείας την οποία πολέμησε με σθένος ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοι του, καθώς αδυνατούσαν να αντιληφθούν τη σημασία της υψηλής και ευρείας παιδείας.
*Η ανοικτή φιλελεύθερη οικονομία φαίνεται πως γίνεται σημαία του κόμματος καθώς καμία κριτική δεν ακούστηκε ακόμα για την οικονομική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Είμαστε ακόμα πολύ μακριά, για να μάθουμε πλήρως τα όσα συνέβησαν στο παρασκήνιο της εκλογής Κασσελάκη αλλά και για το ποιος είναι ο πραγματικός Κασσελάκης και τι μας προτείνει.
Έως τότε θα παρακολουθούμε τον αλληλοσπαραγμό, σ’ ένα κόμμα, που γιγαντώθηκε στις πλατείες των αγανακτισμένων, που κυβέρνησε με τον Καμμένο, που διέψευσε τις ελπίδες και τα όνειρα όλης της αριστεράς, γι’ αυτό και τώρα πληρώνει το «επιτίμιο» της αποτυχίας του.
