Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
«Κάποτε υπήρχε ένα κόμμα που το έλεγαν ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό κινδυνεύουν να ζήσουν οι «σύντροφοι» της Κουμουνδούρου έτσι όπως έχουν συμβεί τα πράγματα. Ο αφελής πολιτικά Στέφανος Κασσελάκης, δε χρειάστηκε ούτε έναν χρόνο για να ξεγυμνωθεί απόλυτα. Κατόρθωσε όμως στο ίδιο διάστημα να ξεγυμνώσει όλη την ανθρωπογεωγραφία του κόμματος που κυβέρνησε την Ελλάδα την περίοδο 2015-2019, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ο συμπαθής εξ’ Αμερικής νεόνυμφος, δεν έκανε για Πρόεδρος. Το είδαν όλοι, πλην του ιδίου που ίσως ακόμη δεν έχει καταλάβει πως του τράβηξαν την καρέκλα πριν καλά-καλά σβήσει το πρώτο του κεράκι στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αλαζονεία, η στάση «έβγαλα λεφτά έξω, άρα ξέρω τα πάντα», η αίσθηση πως «είμαι το καινούργιο, είστε το παλιό», οι απανωτές γκάφες και οι κενές περιεχομένου –αφού δεν τόλμησε να τις στοιχειοθετήσει- καταγγελίες περί μαύρων ταμείων, έφθειραν τον ηγέτη πριν γίνει… ηγέτης.
Αντισύριζα έως το… κόκκαλο
Ο Στέφανος Κασσελάκης πήρε το μήνυμα «άλλαξε τα όλα», όμως το αποκωδικοποίησε λάθος.
Το εκλογικό σώμα του είπε να βάλει στο περιθώριο πρόσωπα, όπως ο Παύλος Πολάκης, που μπορεί να «κουμπώνουν» στην λεβεντογέννα Κρήτη, δημιουργούν όμως αποστροφή -λόγω του θορύβου τους- στην μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Του ζήτησε να πορευθεί με τις υγιείς δυνάμεις του πολιτικού του χώρου και εκείνος είδε αυτές στο πρόσωπο του αμετάκλητα καταδικασμένου, Νίκου Παππά. Την ίδια στιγμή, έσβηνε μέρα με την ημέρα το παρελθόν του κόμματος, ακυρώνοντας και πολεμώντας τον Αλέξη Τσίπρα, που μπορεί να μην είναι τοτέμ, όμως οι ΖΑΙΟΙ τον έχουν ακόμη σε ξεχωριστή θέση.
Θα έλεγε κανείς καχύποπτος (ή ίσως καλά πληροφορημένος και υποψιασμένος), πως ο άπειρος πολιτικά δεν ήξερε από πού ζητούσε συμβουλές. Γιατί η συνολική του στάση και οι επιλογές του, είχαν κάτι από… αντι-ΣΥΡΙΖΑ. Σαν ο υποκινητής του ωραίου Στέφανου, να έβλεπε μέσα από την υλοποίηση του «σχεδίου» του, να πραγματώνεται η αποκαθήλωση της εποχής Τσίπρα, την οποία έβλεπε και βλέπει ως οδυνηρή για τη χώρα.
Να το γράψω ακόμη πιο απλά και να το διατυπώσω ως ερώτημα:
Οι μέντορες του έκπτωτου Προέδρου, ήταν ΣΥΡΙΖΑ ή αντιΣΥΡΙΖΑ πριν από την εκλογή Κασσελάκη;
Στην απάντηση αυτού του ερωτήματος, ίσως βρει και ο ίδιος την αιτία της αυτοκαταστροφής του.
Το «δώρο» Κασσελάκη στους Έλληνες
Τα παραπάνω βεβαίως αφορούν τον ίδιο και το προσωπικό του μέλλον. Ουδόλως απασχολούν τον ελληνικό λαό στον οποίο προσέφερε μέγιστη υπηρεσία ο ολίγων μηνών Πρόεδρος.
• Ξεσκέπασε με μιας τη γενιά των υπεφιλόδοξων σαραντάρηδων που «την έκαναν», ιδρύοντας τη Νέα Αριστερά, με το «καλημέρα σας».
Μια χούφτα άνθρωποι που δε δικαιώθηκαν, επειδή ακριβώς ο κόσμος κατάλαβε πως το «εγώ» προηγήθηκε του «εμείς». Διότι, ουδείς μπορεί να πιστέψει πως είδαν μέσα σε λίγες ημέρες, όσα οι άλλοι χρειάστηκαν μερικούς μήνες. Αν είχαν αυτό το χάρισμα ή έστω τη γυάλινη σφαίρα, θα είχαν μερικά χρόνια νωρίτερα «δει» πως θα μετατρέπονταν σε Υπουργούς-Υπηρέτες του 3ου Μνημονίου. Ούτε τότε το είδαν. Ούτε αργότερα με τον Στέφανο. Ωστόσο, επιμένουν στο αφήγημά τους, ισχυριζόμενοι –χωρίς ίσως να το καταλαβαίνουν- πως οι ίδιοι είναι οι έξυπνοι και οι υπόλοιποί οι.. αφελείς. Με προσβολές και έπαρση όμως ουδείς πήγε μπροστά!
• Τράβηξε την κουρτίνα στην καμαρίλα του ΣΥΡΙΖΑ και βγήκε τέτοια δυσοσμία που ουδείς περίμενε.
Αν τα αντιΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ (που υπήρχαν σε αφθονία – ας μη κρυβόμαστε), ήξεραν όλο αυτό το παρασκήνιο, θα είχαν «ρίξει» την κυβέρνηση Τσίπρα από το πρώτο τρίμηνο. Η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία, κάθε δημοσίευμα, κάθε σκληρή κριτική. Πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων, έβγαλαν μαχαίρια, καπρίτσια και πάθη εξαϋλώνοντας το πολιτικό τους κεφάλαιο. Ουδείς διασώθηκε…
• Έκανε και τους τελευταίους «με κλειστά μάτια» υποστηρικτές του Αλέξη Τσίπρα να κατανοήσουν πως ο πρώην πρωθυπουργός είναι ένας κοινός θνητός με πολλά… πάθη.
Η σιωπή του άλλοτε ισχυρού άνδρα, δε πίστεψε κανείς πως είναι αληθινή και οριζόντια με την πλειονότητα των πολιτών να πιστεύει πως από μπροστάρης, μετετράπη σε άνθρωπο του παρασκηνίου. Και αυτό, είτε γιατί δεν απεδέχθη την αποχώρηση που ο ίδιος διάλεξε «παραμερίζοντας», είτε γιατί είδε να μην του «βγαίνει» οποιοδήποτε άλλο σενάριο –πιθανώς- είχε στο μυαλό του.
Η «στιγμή» του ΠΑΣΟΚ
Τα αχαρτογράφητα νερά του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν να είναι η ιδανική ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ να ανακάμψει.
Το come back που λαχταρά η Χαριλάου Τρικούπη εδώ και μια δεκαετία, ίσως έχει έρθει η στιγμή να γίνει πραγματικότητα, με τους υποψηφίους να θεωρούν πως είναι –στο σύνολό τους- πρωθυπουργήσιμοι.
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ τα «ζυγίζει», μεταξύ:
– Ανδρουλάκη, που έχασε όμως (και δεν ξεχνιέται) και από Τσίπρα και από Κασσελάκη. Εκφράζει ωστόσο τη σταθερότητα μετά το μπάχαλο που είδαν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ με την επιλογή «φρέσκου» προσώπου.
– Δούκα, που αναπτύσσει αξιοπρόσεκτη δυναμική τόσο στα καφενεία (ενώνοντας κόσμο από όλες τις τάσεις), όσο και στις δημοσκοπήσεις ενώ φαίνεται πως έχει γερό επιτελείο και κινείται δυναμικά, αφήνοντας καλές εντυπώσεις
– Γερουλάνου, που έχει μια ώριμη και σταθερά ευπρεπή πολιτική παρουσία
– Διαμαντοπούλου, που επιθυμεί να κάνει την έκπληξη
– Γιαννακοπούλου, που πιστεύει στον εαυτό της
– Κατρίνη, που έδειξε «δόντια» με τις 18.000 υπογραφές.
Όμως, όλα δείχνουν πια να εξαρτώνται από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού ουδείς γνωρίζει αν τα πρόβατα που έφυγαν από το «μαντρί», θα εξετάσουν ενδεχομένως –με μια νέα ηγεσία- την επιστροφή τους στην ΚΟ, στέλνοντας μήνυμα επανασυσπείρωσης «κόβοντας» τα φτερά και τα όνειρα του όποιου αυριανού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
