Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Κάποτε αναζητούσαμε τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Εκείνον που είχε τα χαρακτηριστικά ενός «ζεστού», προσιτού, «κανονικού» ανθρώπου.
Σήμερα, η βία τείνει να γίνει κανονικότητα και πρωταγωνιστές ιστοριών φρίκης εντοπίζονται οριζόντια στην ελληνική κοινωνία.
Από την 1η Ιανουαρίου του 2010 ως την 1η Απριλίου του 2024 δολοφονήθηκαν 179 γυναίκες στη χώρα μας.
‘Άλλες από τον νεαρό ζηλόφθονα σύντροφο, άλλες από τον συνταξιούχο – υπερήλικα με τον οποίο πορεύτηκαν μαζί (άραγε με πόση αγάπη;) για μια ολόκληρη ζωή. Μέχρι τον θάνατο. Κυριολεκτικά.
Οι κακοποιητές δεν έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Δεν είναι ωραίοι ή άσχημοι. Πλούσιοι ή φτωχοί. Με πτυχία ή δίχως. Από «καλές» ή λιγότερο «καλές» περιοχές.
Κάποτε πιστεύαμε πως αν έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, αυτό είναι πως «ζουν στο σκοτάδι». Πως είναι πρόσωπα «που δεν τα πιάνει το μάτι σου». Πως βρίσκονται «κάτω από τα ραντάρ», για να κάνουν πιο άνετα τις … βρομοδουλειές τους.
Και αυτός ο μύθος καταρρίφθηκε.
Ο κακοποιητής της διπλανής πόρτας, είναι πιο κοντά από όσο υπολογίζαμε. Μέσα στο σπίτι μας. Στο «χαζοκούτι», που έλεγαν οι παλιοί.
Ο τηλε-δικηγόρος, ο τηλε-δημοσιογράφος, ο τηλε-μαϊντανός. Άνθρωποι με «κύρος», «καταξίωση» και προβολή.
Οι άνθρωποι του διπλανού… τηλεκοντρόλ.
Σε μια κοινωνία που χρειάζεται επειγόντως κάποιον να κάνει…face control
