Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Από το 17,8 % των εκλογών του Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ με Κασσελάκη στο τιμόνι, χάνει 5-6 μονάδες, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και βρίσκεται καθηλωμένος λίγο πάνω από το 10%..
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα βλέπει με ανακούφιση τη σταθεροποίηση των ποσοστών του – έστω και χαμηλά – μετά τη διπλή διάσπαση και ελπίζει πως από τώρα έως τις ευρωεκλογές έχει το χρόνο να ανακάμψει έστω και μερικώς. «Ανέλαβα μόλις πριν από τρεις μήνες», δήλωσε στο Bloomberg. «Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα».
Ο ίδιος όμως, στο πολιτικό σκηνικό, εμφανίζεται ακόμα ζαλισμένος. Ως ένας χλωμός αρχηγός με θολές ιδέες και πολλές φορές με αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις.
Η κόντρα του με τον βουλευτή της ΝΔ κ. Συρίγο για τη συνθήκη της Λωζάνης και η ερμηνεία που έδωσε, η εμμονή του πως η κυβέρνηση θα φέρει στη χώρα μας 500.000 Πακιστανούς εργάτες – παρά τη διάψευση από το Πακιστάν – και η τολμηρή κίνησή του να συγκαλέσει Κ.Ο. στο εξοχικό του στις Σπέτσες, εντείνει τον προβληματισμό στο κόμμα του.
Ίσως να είναι λογικό, να μην γνωρίζει συνθήκες, συμφωνίες και την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, καθώς φαίνεται πως χρειάζεται περισσότερο χρόνο, από ό,τι υπολόγιζε για να «μετασχηματιστεί» από trader της Goldman Sachs σε ηγέτη του πιο σκληρού αριστερού κόμματος της χώρας.
Στάθηκε όμως και λίγο τυχερός, γιατί στο χώρο του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κυρίαρχος, αφού οι αποχωρήσαντες, δεν πλησιάζουν καν το 3% και δεν διακρίνεται φως στο τούνελ για την ομάδα των έντεκα, ούτε στις ευρωεκλογές.
Λίγο πιο πέρα – στο χώρο της κεντροαριστεράς- βρίσκεται το “ήσυχο” ΠΑΣΟΚ, που χωρίς ακρότητες, με μια συμβατική αντιπολίτευση, αύξησε τα ποσοστά του στο 14-15% και κατέλαβε δημοσκοπικά την τρίτη θέση. Δεν
δείχνει όμως, πως διαθέτει δυναμική για ψηλότερα.
Και πιο αριστερά, το ΚΚΕ του κ. Κουτσούμπα, τελευταία μαζεύει ό,τι περισσεύει. Ο άθεος γ.γ. του ΚΚΕ άκουσε ακόμα και χριστιανικά κάλαντα από μουσουλμάνους !!!
Η κυριαρχία Μητσοτάκη
Ο κατακερματισμός της πάλαι ποτέ ισχυρής αριστεράς – κεντροαριστεράς, αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την κυριαρχία Μητσοτάκη, ο οποίος καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, καθώς μπαίνει στο όγδοο συνεχόμενο έτος, ως πρωταθλητής από το 2017 όταν πήρε “κεφάλι” στις δημοσκοπήσεις ως καταλληλότερος πρωθυπουργός.
Οφείλεται όμως μόνο στον κατακερματισμό της κεντροαριστεράς; Σαφώς όχι.
Ο κατακερματισμός δεν είναι η αιτία, είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής άκρατου λαϊκισμού και διχασμού που ακολούθησε ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς σπανίως λάμβαναν υπόψη τους την πλειοψηφία, την πραγματικότητα, τις κοινωνικές εξελίξεις, αλλά και τις αλλαγές στο διεθνή περίγυρο.
Το δόγμα “αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα” ακολουθούσαν με θρησκευτική ευλάβεια και η ηγεσία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και φαίνεται πως το ακολουθεί και η σημερινή ηγεσία του.
Άλλο ΗΠΑ, άλλο Ελλάδα
Η στάση του κ. Κασσελάκη κατά της μεγάλης μεταρρύθμισης στην ανώτατη παιδεία, της ίδρυσης μη κρατικών Πανεπιστημίων, είναι ενδεικτική.
Από την εποχή της χούντας απαγορεύτηκαν στη χώρα μας τα μη κρατικά πανεπιστήμια και η απαγόρευση μετά τη χούντα, πέρασε στο Σύνταγμα του ’75, την εποχή που η αριστερά στα Πανεπιστήμια έλυνε και έδενε, διόριζε και απέλυε καθηγητές.
Μια αριστερά που φρόντιζε επί δεκαετίες, με άλλοθι το άσυλο, να καλύπτει την παρανομία στα δημόσια Πανεπιστήμια, την ανεπάρκεια των σχολών και πολλών καθηγητών του χώρου της. Έκλεινε τα μάτια και τ’ αυτιά στις εκπαιδευτικές εξελίξεις, και αρνούνταν να δει πέρα από τις παράνομες γιάφκες κάθε είδους εξωπανεπιστημιακών, που λειτουργούσαν στα υπόγεια των σχολών, γεμάτες μολότοφ και κοντάρια για τις συχνές οδομαχίες τους.
Αυτά τα πανεπιστήμια με τις σκισμένες αφίσες, τα αντιαισθητικά γκράφιτι και την περιορισμένη εκπαιδευτική και επιστημονική απόδοσή τους, υπερασπίζεται ο αμερικανόφερτος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος βεβαίως πήρε τα πτυχία του, από ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Άλλο όμως ΗΠΑ, άλλο Ελλάδα.
Εδώ μιλά σε διαφορετικό κοινό, εκπαιδευμένο χρόνια, να αντιδρά με αυτοματισμό ακόμα και στη φράση «ιδιωτικά πανεπιστήμια». Δεν τον ακούσαμε ακόμα, να βάζει πλάτη για την αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό της ανώτατης παιδείας, για τη συνδυαστική λειτουργία των πανεπιστημιακών σχολών με τις ανάγκες της αγοράς, ούτε για την αξιολόγηση των καθηγητών κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας.
Ασθενοφόρα και φοροδιαφυγή
Μιλά επίσης για την ανάγκη ενίσχυσης της Υγείας και την αγορά νέων ασθενοφόρων. Ήταν όμως εκείνος που πρωτοστάτησε, κατά της επιβολής μιας ελάχιστης φορολογικής επιβάρυνσης στους κατά κανόνα φοροφυγάδες
της χώρας, τους ελεύθερους επαγγελματίες. Θα μπορούσε κάλλιστα να πει “ψηφίζουμε ναι, υπό έναν όρο. Μέρος των εσόδων να πάνε στην Υγεία και στην αγορά ασθενοφόρων”.
Ναι, όλοι θέλουμε να πάει αυτή η χώρα μπροστά, όλοι θέλουμε μεταρρυθμίσεις, όλοι θέλουμε περισσότερα ασθενοφόρα, περισσότερα αστυνομικά αυτοκίνητα, περισσότερα πυροσβεστικά αεροσκάφη.
Όλοι θέλουμε να γίνουμε Ευρώπη και στους μισθούς και στις υπηρεσίες, θέλουμε οι πτυχιούχοι μας να βρίσκουν καλές δουλειές και να επιστρέψουν οι χιλιάδες που έφυγαν κατά τη μεγάλη κρίση.
Αλλά δεν βάζουν όλοι πλάτη. Όπως παλιότερα, έτσι και τώρα, κερδίζει η μικροπολιτική και το κομματικό συμφέρον που μπαίνει πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας.
Άραγε σε ποιους απευθύνεται ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ όταν τάσσεται εναντίον των μη κρατικών Πανεπιστημίων, τη στιγμή που η πλειοψηφία είναι υπέρ και ο ίδιος απόφοιτος τέτοιου πανεπιστήμιου; Σε εκείνους που απευθυνόταν και ο Αλέξης Τσίπρας και ο Π. Πολάκης. Στις μειοψηφίες.
Σενάριο αποτυχίας
Ακολουθεί το ίδιο σενάριο αποτυχίας της αριστεράς στη χώρα που τα τελευταία χρόνια μετά την κρίση, οδηγήθηκε από ήττα σε ήττα, για να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.
Ακολουθεί τη στάση στενόμυαλων και ανεύθυνων πολιτικών που φοβούνται να αναλάβουν το κόστος στήριξης μιας μεταρρύθμισης που είναι ώριμη στην κοινωνία.
Που πιστεύουν ακόμα σε διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές, “πατριωτική αριστερά” απο τη μια, “Νέα Αριστερά” από την άλλη.
Που ακόμα δεν αντιλήφθηκαν πως δεν είναι μόδα πια να είσαι αριστερός, γιατί απλά η αριστερά δοκιμάστηκε και απέτυχε, αφού δεν μπόρεσε να διαβάσει τις ανάγκες της κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας που δεν ενδιαφέρεται πια για τις πολιτικές ταμπέλες, αλλά για το τι μπορεί να κάνουν οι πολιτικοί για τη χώρα και για τους ίδιους.
Και εδώ ήρθε ο Μητσοτάκης, για να πει στους πολίτες κάτι απλό.
Πως υπάρχει ο δρόμος πέρα από τις ταμπέλες, υπάρχει ο δρόμος της ανάπτυξης και των μεγάλων αλλαγών, ο δρόμος του εκσυγχρονισμού των πάντων. Να ανακαινίσουμε το “μαγαζί” για να προχωρήσει η χώρα μπροστά.
Πίσω του στοιχήθηκαν ευρείες κοινωνικές ομάδες που γνώριζαν τα μεγάλα και αιώνια προβλήματα της Ελλάδας και αποζητούσαν απεγνωσμένα αλλαγές για να βγει η χώρα απο το τριτοκοσμικό … λογισμικό της.
Υπάρχουν και εκείνες οι δυνάμεις που κρατήθηκαν μακριά για να κερδοσκοπήσουν από το πολιτικό κόστος που μπορούσε να επιφέρει -όπως επί Σημίτη- η διαδικασία εκσυγχρονισμού. Αλλά προς το παρόν χάνουν.
Η δυναμική είναι υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη και όσο δεν βλέπουν το γιατί, τόσο θα αποδυναμώνονται και θα φαίνονται παράταιροι σε μια κοινωνία που κινείται μεν αργά, αλλά αλλάζει.
