Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
του Πάνου Μπαΐλη
Μια κινέζικη παροιμία λέει ότι ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα. Και ο Κασσελάκης το έκανε. Αυτό που μένει, πλέον, είναι το ταξίδι προς την εξουσία που δεν είναι και εύκολο, οι συνοδοιπόροι του, οι σύμμαχοί του, οι άσπονδοι φίλοι του.
Πλέον, μετά τις εκλογές της Κυριακής το ερώτημα που πλανάται εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνεται σε πέντε λέξεις: Και μετά την προεδρία τί; Από 29 Αυγούστου έως τις 24 Σεπτεμβρίου ο Στέφανος Κασσελάκης κατάφερε να πάρει το κόμμα στα χέρια του. Να εισάγει στην πολιτική ζωή του τόπου, νέα ήθη και συμπεριφορές σκηνοθετώντας ένα μέλλον μεταπολιτικό και ίσως μετακομματικό!
Η όποια απόσταση που τον χωρίζει με τους «παλιούς», αν και μοιάζει αγεφύρωτη, δεν αναμένεται να οδηγήσει προς το παρόν σε διασπάσεις. «θα περιμένουμε μέχρι τον Νοέμβριο που θα γίνει -εκτός απροόπτου- το συνέδριο. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν σκέψεις για ρήξεις. Όλα όμως θα εξαρτηθούν και από τον νέο πρόεδρο. Τις θέσεις του για το κόμμα, την πολιτική, τους στόχους του», λέει στην «ΤΡ» στέλεχος πρώτης γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκει στον πυρήνα των αντι- Κασελλικών, δηλώνοντας παράλληλα έτοιμος για όλα.
Διάσπαση ανάλογη με αυτή του 2015 δεν τη θέλει, λένε, ούτε ο νέος πρόεδρος. Αλλά, δεν θα στεναχωρηθεί και αν κάποια πρόσωπα όπως ο Τσακαλώτος, ο Σκουρλέτης, ο Ραγκούσης, αποχωρήσουν από το κόμμα. Άλλωστε, το σύνθημα το έχουν δώσει τα αριστερά τρολ στη ζούγκλα των social media.
Ο σχεδιασμός της επόμενης μέρας
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες στις προθέσεις του κ. Κασσελάκη είναι μία παράλληλη πορεία με την κοινοβουλευτική ομάδα. Οι βουλευτές θα έχουν τον ρόλο τους στα έδρανα και ο ίδιος εκτός Βουλής θα αντιπολιτεύεται τον Μητσοτάκη ως… οιονεί πρωθυπουργός αλλά και να «νιώθει ελεύθερος και δίπλα στον λαό». Ακόμη και η συνάντηση με τον Φάμελλο ήθελε να γίνει εκτός Βουλής. Τελικά, πείστηκε αποφεύγοντας τους δημοσιογράφους.
Ο ίδιος φαίνεται να επικεντρώνεται στην αντιπολίτευση κυρίως μέσω του τικ-τοκ και έχει επιλέξει να συνεχίσει αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας, εστιάζοντας στον ίδιο τον Μητσοτάκη και λιγότερο στους άλλους. Παράλληλα, σύμφωνα με τους συνεργάτες του, θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει την εκτός Βουλής παρουσία του με ταξίδια και συναντήσεις που θα ενισχύσουν το προφίλ του νέου ηγέτη.
Το γεγονός ότι αμέσως μετά την εκλογή του δήλωσε ότι το πρώτο ταξίδι που θα κάνει ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στην Κύπρο είναι δηλωτικό των προθέσεών του. Σύμφωνα, πάντα, με τους συνεργάτες του δε θα είναι ο αρχηγός που θα κάθεται στα γραφεία και θα συζητάει με τις ώρες, ούτε θα κινείται κάτω από αυστηρά μέτρα προστασίας. «Θα είναι κοντά στην κοινωνία. Θα είναι δίπλα στο λαό», λένε.
Για τον λόγο αυτό σχεδιάζει να φέρει προς συζήτηση στην κοινωνία θέματα που μέχρι σήμερα ήταν ταμπού για όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά. Ο διαχωρισμός Κράτους -Εκκλησίας , τα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα, μια πιθανή μείωση του αριθμού και των προνομίων των βουλευτών, θα είναι από αυτά που θα επιδιώξει να αναδείξει . Αλλά, εδώ μπαίνει και το αλλά. Τα ίδια και ακόμη περισσότερα είπαν και άλλοι και όλοι «έφαγαν τα μούτρα» τους.
Οι άμεσοι στόχοι
Για τον κ. Στέφανο Κασελλάκη το πρώτο μεγάλο στοίχημα είναι η Θεσσαλία και οι περιφερειακές εκλογές. Η θεομηνία έχει πλήξει και τη δημοφιλία του νυν περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστού, αν και διαθέτει πολλές εφεδρείες, και για τον λόγο αυτό εκτιμά ότι η υποψηφιότητα του κ. Δημήτρη Κουρέτα (κοινός υποψήφιος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) μπορεί να έχει αποτελέσματα. Επίκειται συνάντηση μαζί του, όπως και μια νέα περιοδεία στις πληγείσες περιοχές .
Το δεύτερο μεγάλο στοίχημα είναι οι ευρωεκλογές. Οι συνεργάτες του προεξοφλούν μια νέου τύπου καμπάνια «η οποία θα φτάσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας» στηριγμένη στα social media και στις προσωπικές του περιοδείες. Θεωρούν δε, ότι είναι απίθανο στις ευρωεκλογές να μην υπάρχει μία αισθητή αύξηση ποσοστών η οποία θα πιέσει την κυβέρνηση και θα δημιουργήσει κλίμα ευφορίας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δεν μεσολαβήσει κάποια ρήξη, οι ευρωεκλογές θα είναι και το μεγάλο στοίχημα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, η οποία θα επιδιώξει να εκλέξει τους «δικούς της».
Τα πρόσωπα
Μέχρι το συνέδριο δεν μπορεί να ελπίζει σε αλλαγές στο κόμμα. Μπορεί όμως να φέρει τα πάνω-κάτω στη Βουλή. Η κυρία Θεοδώρα Τζάκρη αλλά και ο Παύλος Πολάκης, που υπέγραψαν από τους πρώτους την αίτηση υποψηφιότητάς του, θα έχουν σημαντικό ρόλο το επόμενο διάστημα. Όπως επίσης ο Γιώργος Τσίπρας, η Δώρα Αυγέρη, ο Ευάγγελος Αποστολάκης και βεβαίως ο κ. Νίκος Παππάς, τον οποίο ο Κασσελάκης θα τον ήθελε γραμματέα του Κόμματος.
Παράλληλα, θα ήθελε ένα εκτός Βουλής επιτελείο με πρόσωπα όπως ο Διονύσης Τεμπονέρας ή ο Νίκος Φαραντούρης. Από τους Πασοκογενείς φαίνεται πως επιθυμεί μια καλή σχέση με τον Χρήστο Σπίρτζη, παρά τις επιθέσεις που κάνει εναντίον του ο τελευταίος, αλλά αδιαφορεί για τον Ραγκούση.
Ο Τσίπρας και οι άλλοι
Όσο και αν επιμένει ο Αλέξης Τσίπρας ότι δεν είχε καμία εμπλοκή στην εκλογή Κασσελάκη κανείς δεν τον πιστεύει. Ο ίδιος δηλώνει «αθώος του αίματος» διεκδικώντας τον ρόλο του… καλού και σοφού βασιλιά Νέστωρα. Οι «συμβουλές» του αφορούν την ενότητα, γνωρίζει όμως ότι οι «χαμένοι» δεν τον συγχωρούν και του καταλογίζουν ευθύνες για τις συνεχόμενες ήττες. Αυτό που δεν θα ήθελε ποτέ ο Τσίπρας είναι μια ρήξη Κασσσελάκη με την Έφη Αχτσιόγλου, τον Νάσο Ηλιόπουλο και τον Αλέξανδρο Χαρίτση. Για τους υπόλοιπους (Τσακαλώτος, Σκουρλέτης, Τζουκάκας και άλλους) δεν καίγεται και ιδιαίτερα.
Οι «χαμένοι» της Κουμουνδούρου καταλογίζουν στον Τσίπρα σκοπιμότητες και υπόγειες διαδρομές με στόχο να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα εποχή, χωρίς «βαρίδια». Ο ίδιος ο Κασσελάκης έλεγε πριν από τις εθνικές εκλογές ότι είναι μέρος του σχεδίου για αλλαγή του κόμματος με αιχμές τον ίδιο τον Τσίπρα, τον Πολάκη της τοξικότητας και τον Παππά του 13-0. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι αναδείχτηκαν από τον νέο πρόεδρο διατηρούν άριστες σχέσεις με τον Πολάκη.
Η αντιπολίτευση τα γωνρίζει αυτά και περιμένει αλλά δεν βιάζεται. Από την πλευρά τους πρόσωπα όπως ο Ηλιόπουλος, ο Χαρίτσης ,η Ξενογιαννακοπούλου δείχνουν ψυχραιμία, ενώ η Εφη Αχτσιόγλου δεν θα δεθεί στο άρμα Κασσελάκη.
Η περίπτωση Καπνισάκη
Ο δικηγόρος Μανώλης Καπνισάκης, ο νέος διευθυντής του πολιτικού γραφείου του προέδρου, δεν είναι μόνο οικογενειακός φίλος. Ήταν δικηγόρος του Πολάκη στις δίκες του με τον Γεωργιάδη, ενώ ήταν και μέλος του τομέα διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον Παύλο Πολάκη. Είχαν και οι δύο αναδείξει κάποια «σκάνδαλα» χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Είναι όμως ο εξ απορρήτων του κ. Κασσελάκη, σε μια δύσκολη περίοδο. Κάποιοι λένε ότι μέσω του Καπνισάκη, ήρθαν κοντά Κασσελάκης και Πολάκης και κατόπιν με τον Τσίπρα, μέσω του Πολάκη. Και μάλλον αυτή είναι η αλήθεια.
To φαινόμενο Κασσελάκη
Πριν την εμφάνιση Κασσελάκη, η Αχτσιόγλου φάνταζε το απόλυτο φαβορί. Οι υποψηφιότητες Παππά, Τσακαλώτου και Τζουμάκα δεν είχαν καμία τύχη. Όλα κυλούσαν στο μοτίβο των κλασικών εσωκομματικών, ώσπου εμφανίστηκε ο «αμερικάνος». Δήλωσε ομοφυλόφιλος, αυτοδημιούργητος ,αγγλομαθής και ικανός να… κερδίσει τον Μητσοτάκη.
Η παρουσία του στα social media κατέλαβε εξαπίνης τους αντιπάλους του, τους δημοσκόπους, τους επικοινωνιολόγους, με τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να ανασηκώνονται στον καναπέ και στη συνέχεια να σπεύδουν να συμμετέχουν σε μια καταδικασμένη διαδικασία.
Τελικά, το επικοινωνιακό σόου με όρους life style, με ελάχιστα πολιτικά μηνύματα και με μια επίφαση αμεσότητας κέρδισε. Πήγε στους τάφους των Βενιζέλων και όπως είπε ακολουθεί τα βήματα του Ανδρέα Παπανδρέου και του Αλέξη Τσίπρα.
Και μετά ήρθαν τα μέσα ενημέρωσης τα οποία με όρους πρωϊνάδικων μας ενημέρωσαν ότι πίνει freddo espresso σκέτο, ότι πάει γυμναστήριο με τον σύντροφό του Τάϊλερ Μακμπεθ, οτι βγάζει βόλτα τον σκύλο του την τάδε ώρα κλπ. Όλα αυτά ήταν ξένα προς την κουλτούρα της αριστεράς αλλά όχι , όπως αποδείχτηκε, από την κοινωνία – ΣΥΡΙΖΑ βέβαια- η οποία κατάπιε τα πάντα σε μια αντισυστημική έξαρση.
Ο πρώην υπουργός Αριστείδης Μπαλτάς σε άρθρο ου στην καθημερινή περιγράφει το κλίμα των ημερών: «Με όλους τους θεσμούς απαξιωμένους και το έλλογο στοιχείο σε αποδρομή, ο πόνος, η απελπισία, η οργή, η απουσία διεκδικήσιμου μέλλοντος των ταπεινών και των καταφρονημένων παρωθείται στην αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και στην αναμονή ενός Σωτήρα, που θα εμφανιστεί από το πουθενά για να προβάλει ένα υπερβατικό όνειρο ψευδεπίγραφης ελπίδας. Στις λεγόμενες «αναπτυγμένες χώρες», πραξικοπήματα πλέον δεν χρειάζονται. Η κυριαρχία της εικόνας και η υπαγωγή της πολιτικής ουσίας στην «επικοινωνία» αρκούν για να τύχει επεξεργασίας – συσκευασίας – κυκλοφορίας – διαφήμισης και πολλαπλά επικερδούς πώλησης η λαμπερή εικόνα του Σωτήρα (οπωσδήποτε «αντισυστημικού») που καλεί η στιγμή. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, αυτός μπορεί κάλλιστα να επικρατήσει σε τυπικά αδιάβλητες εκλογές. Ο Τραμπ άνοιξε τη νέα εποχή. Ο Μπολσονάρου ακολούθησε. Ο Μακρόν πέτυχε κάτι ανάλογο σε πιο δημοκρατική κατεύθυνση. Τα παραδείγματα μπορούν να πολλαπλασιαστούν, ενώ νέα αναμένονται».
