του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Θυμάμαι μια φράση του κ. Τσίπρα σε τηλεοπτική συνέντευξή του παραμονές των τοπικών εκλογών του 2019 που χαρακτήρισε “άχαστους” τους υποψηφίους του, οι οποίοι τελικά στην κάλπη πήγαν άκλαυτοι.
Τώρα σε μια άλλη τηλεοπτική συνέντευξη του προέβλεψε πως “η εκλογική μάχη έχει κριθεί”, εννοεί υπέρ του.
Αν οι πολιτικές προβλέψεις του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μια σταθερότητα, όσον αφορά την επαλήθευση τους, τότε μπορούμε να εικάσουμε και την τύχη της τελευταίας.
Εκτιμώ πως δεν πιστεύει τις προβλέψεις του ούτε ο ίδιος. Αυτή όμως είναι η δική μου εκτίμηση, γιατί μπορεί να συμβαίνει και κάτι άλλο, πιο σοβαρό. Να τις πιστεύει.
Όπως πίστευε πως θα κάνει την Ελλάδα, παράδεισο το 2015 , ότι θα αντιταχθεί στην Ευρώπη και θα σκίσει το μνημόνιο, ότι θα πάρει βοήθεια από τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν ή ότι θα κερδίσει τις εκλογές του 2019.
Και εδώ προκύπτει ένα άλλο ερώτημα. Αφού διαψεύδεται σε βασικές προβλέψεις του, γιατί επιμένει σ αυτή την τακτική; Τι νόημα έχει να επαναλαμβάνει τις αστοχίες του δημόσια;
Στον κ Τσίπρα είναι γνωστό ότι αρέσουν τα μεγάλα λόγια, οι υπερβολές, οι ατάκες, του αρέσει να “ταΐζει” με ψέματα και ψεμματάκια φίλους και αντιπάλους. Εν προκειμένω φαντάζομαι ότι στόχο είχε να ανορθώσει το φρόνημα του κόμματος μετά το φτωχό σε παραγωγή πολιτικής αλλά καβγατζίδικο συνέδριό του.
Έτσι κι αλλιώς σε μερικές εβδομάδες θα θέσει τον εαυτό του – μόνος υποψήφιος- για την εκλογή του, στη θέση που κατέχει εδώ και 15 χρόνια και δεν έχει ημερομηνία λήξης σύμφωνα με το νέο καταστατικό. Παγκόσμια πρωτοτυπία.
Έτσι άνετα μπορεί να φτάσει εκείνη του Πούτιν και του Ερντογάν. Ήδη έχει ξεπεράσει τη θητεία του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ που ανέλαβε το 2012. Συγκρίνουμε βέβαια ανόμοια πράγματα, αλλά αυτά υπάρχουν στη διεθνή αγορά…
Σ’ αυτό το πλαίσιο λειτουργίας του κόμματος, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα η καρέκλα του και δεν υπάρχει κάποιος απέναντι του να ορθώσει το ανάστημα του και να τη διεκδικήσει με μια ψηφοφορία που θα διεξαχθεί μεταξύ των οργανωμένων μελών και όχι στην κοινωνία.
Φαίνεται όμως πως και γι’ αυτή ακόμα ανησυχεί. Γιατί και οι 60 χιλιάδες ψηφοφόροι – μέλη χρειάζονται ένα κίνητρο για να πάνε στις κάλπες. Και αυτό δεν είναι άλλο από την προοπτική επανάκτησης της εξουσίας.
Αυτή την περίοδο δεν θα μπορούσε να επαναλάβει το παλαιότερο σύνθημα “πρώτοι έστω και με μια ψήφο”. Ήταν πολύ ηττοπαθής φράση, το κατάλαβε και την απέσυρε.
Αλλά άλλο είναι να λέει κάποιος “θα έρθω πρώτος στις εκλογές” και “άλλο ότι οι εκλογές έχουν κριθεί”, ένα χρόνο πριν να στηθούν οι κάλπες.
Ο Κάλχας είναι;
Πηγή: afteroffice.gr
