Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, κάλεσε ξανά τους ψηφοφόρους του Κασιδιάρη να επιλέξουν με την ψήφο τους τον ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς και δεν θα κοκκίνιζε μπροστά στη «χορηγία» του τουρκικού προξενείου και του Τούρκου Πρόξενου Μουράτ Ομέρογλου, υπέρ του μειονοτικού υποψήφιου του, στη Ροδόπη.
Άλλωστε, η ψήφος δεν έχει χρώμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αν «πέφτει» στην κάλπη καθ’ υπόδειξη ξένης δύναμης, του τουρκικού προξενείου της Θράκης, που αποτελεί το μακρύ χέρι της Άγκυρας στην περιοχή.
Η υπόθεση δεν θα έπαιρνε διαστάσεις αν δεν αντιδρούσαν τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή, όπως η κυρία Ελένη Λαφτσή, παλαιό στέλεχος του και ο επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «ΠΟΛΗτική Ανατροπή», η οποία μεταξύ άλλων έγραψε:
«Συγχαρητήρια στο τουρκικό προξενείο που για άλλη μια φορά κατάφερε να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα στη Ροδόπη!… Συγχαρητήρια και σε όσους προσπαθούν να περάσουν στην κοινή γνώμη αυτή την παρέμβαση της Τουρκίας ως νίκη ενός αριστερού χώρου. Θα σας στενοχωρήσω αλλά αυτή η υποβοηθούμενη εκλογή, ούτε αριστερή, ούτε προοδευτική στο ελάχιστο είναι. Είναι μόνο παρέμβαση ωμή και αισχρή!»
Λίγο αργότερα το πρώην μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας της Ν. Ε. ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης, Θανάσης Καλογιαντσίδης σε ανάρτηση του σημείωνε: «Δεν κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ροδόπη, αλλά το τουρκικό προξενείο», που πριμοδότησε «με συμπαγείς κατευθυνόμενη ψήφο τον Οζγκιούρ Φερχάτ σε βάρος του συνυποψηφίου του στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Χαρίτου».
Θα μου πείτε πάντα δεν εκλέγονται δυο -τρεις μουσουλμάνοι βουλευτές στη Βουλή; Σωστά, αλλά το τουρκικό προξενείο από την εποχή του Σαδίκ είχε να δείξει τόσο ανοικτή και απροκάλυπτη προτίμηση σε υποψήφιο. Το πολιτικό ζήτημα όμως, δεν είναι αν το προξενείο επέλεξε και εξέλεξε το δικό του άνθρωπο, αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ όρισε ως υποψήφιο, άνθρωπο του τουρκικού προξενείου.
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που ο Φερχάτ Οζγκιούρ, σε προεκλογική ομιλία του για τη βελτίωση του μορφωτικού επιπέδου της μουσουλμανικής μειονότητας, την αποκάλεσε «τουρκική», όπως την αποκαλεί και η Άγκυρα παραβιάζοντας τις συνθήκες που η ίδια υπέγραψε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέδρασε σ αυτή τη δήλωση, ούτε ζήτησε από τον υποψήφιο του να ανακαλέσει. Έτσι φτάσαμε, ο πρώην υπουργός Νίκος Φίλης να δηλώνει πως το κόμμα του θα δεχόταν κάποιον υποψήφιο που να μιλά για την ύπαρξη «τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη .
Στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η δήλωση, δυο βδομάδες πριν τις νέες εκλογές, «άναψε φωτιές» με το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης, Άγη Τάτση, να ζητά την αποπομπή του πρώην υπουργού από τα ψηφοδέλτια των εκλογών του Ιουνίου κάνοντας λόγο για «5η φάλαγγα».
Παρ όλα αυτά ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από δηλώσεις περί «υποδαύλισης εθνοτικού μίσους», και κάνει πως δεν βλέπει πως 12.500 ψηφοδέλτια «σταυρώθηκαν» στο όνομα του κ. Οζγκιούρ, από το προξενείο της Τουρκίας.
«Ο Φίλης δεν πήρε χαμπάρι…»
Ο κ. Καλογιαντσίδης, όμως, που παραιτήθηκε από τη θέση του στον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, καταγγέλλοντας, μεταξύ άλλων, «ανθρωποφαγίες, μηχανισμούς», «εσωστρέφεια» και «παράδοση στο τουρκικό προξενείο», εξαπέλυσε σφοδρότατη επίθεση προσωπικά στον Νίκο Φίλη, αλλά και στα μέλη της «Ομπρέλας», διερωτώμενος αν τον ΣΥΡΙΖΑ «τον διοικεί η ηγεσία του ή οι δικαιωματιστές του 3%».
Σε αυτό το σημείωμα-δριμύ κατηγορώ κατά της ηγεσίας και όσων στον ΣΥΡΙΖΑ που κάνουν τα στραβά μάτια σ’ αυτά τα επικίνδυνα που συμβαίνουν στη Θράκη, έγραφε μεταξύ άλλων: «Ο κύριος Φίλης δεν πήρε χαμπάρι πως ο “σύντροφος Οζγκιούρ” έκανε τουρκοτουρκική προεκλογική εκστρατεία; Γνωρίζει πως συχνότατα παρευρίσκεται σε εκδηλώσεις, τελετές κ.λπ. παρακρατικών δομών που η Τουρκία συντηρεί εντός της Ελλάδος; Συμφωνεί με αυτές τις ενέργειες; Γνωρίζει ο κ. Φίλης πως ο δικός τους μέχρι πρότινος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Χαρίτου, σε συνέντευξή του σε τοπικό ΜΜΕ (Xronos Media Group) “φωτογράφισε” τον “σύντροφο Οζγκιούρ”, θέτοντας το δίλημμα πως, εάν οι πολίτες τον επιλέξουν, θα είναι βουλευτής που θα κινείται εξωθεσμικά και θα δίνει πρώτα λόγο σε μηχανισμούς, σε παράκεντρα, άλλες δομές, για λογαριασμό ξένων χωρών; Δεν γνωρίζει πως ο “σύντροφος Οζγκιούρ” μίλησε σε τουρκικό σταθμό, ο οποίος μάλλον δεν είναι και πολύ αριστερός, αφού θεωρείται φίλα προσκείμενος προς το τουρκικό κόμμα MHP (Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης) του γνωστού Τούρκου νεοφασίστα Ντεβλέτ Μπαχτσελί, γνωστού και ως κόμματος των “Γκρίζων Λύκων”;».
Η διαφορά μεταξύ του μειονοτικού μουσουλμάνου υποψήφιου που πήρε την έδρα και του Δ. Χαρίτου έφτασε στους 8.000 σταυρούς!
Κι όταν «ξύπνησε» η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης και κατήγγειλαν το «μακρύ χέρι» της Τουρκίας, μιλώντας για παρέμβαση «ξένης δύναμης» στις εκλογές, ο κ. Τσίπρας τον κατηγόρησε για «αλαζονεία» με την αιτιολογία, ότι ο πρόεδρος της ΝΔ δεν ανέχεται άλλο χρώμα εκτός του «γαλάζιου» στον εκλογικό χάρτη της χώρας.
Το «παιχνίδι» της Άγκυρας
Το παιχνίδι όμως της Τουρκίας με τη χειραγώγηση των μουσουλμάνων δεν είναι τωρινό. Στη Ξάνθη και την Κομοτινή συνηθίζουν να λένε, πως ο «καλύτερος εργοδότης» είναι η Τουρκία. Γιατί το προξενείο της είναι εκείνο που παρέχει οικονομικές διευκολύνσεις και εξυπηρετήσεις στους μουσουλμάνους και εξαγοράζει την ψήφο τους.
Οι δυο μουσουλμάνοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που εκλέχτηκαν, ο Οζγκιούρ στην Κομοτηνή και ο Ζειμπέκ στην Ξάνθη διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με το προξενείο, όπως, ίσως και άλλοι μειονοτικοί υποψήφιοι. Το δύσκολο κομμάτι της δουλειάς του προξενείου είναι να τους προωθήσει, στα ελληνικά κόμματα και κατόπιν να ελέγξει την ψήφο των μουσουλμάνων πολιτών. Και προωθεί, φυσικά, εκείνους που ασπάζονται την προπαγάνδα της Άγκυρας περί «τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη, τις επεκτατικές της βλέψεις και που μπορούν να προωθήσουν τη γραμμή της στην Ελλάδα.
Το 1989 ο Σαδικ Αχμέτ, επιφανές στέλεχος της μουσουλμανικής κοινότητας, ίδρυσε δικό του κόμμα στη Ροδόπη και εκμεταλλευόμενος τον ευνοϊκό για τα μικρά κόμματα εκλογικό νόμο, κατάφερε και εξελέγη μόνος του στην Βουλή. Έτσι η επόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη επέβαλε, και ισχύει από το 1993 , το όριο του 3% για την είσοδο των μικρών κομμάτων στη Βουλή. Το τουρκικό προξενείο, άλλαξε κι αυτό τη στρατηγική του και προετοίμαζε ορισμένους ανθρώπους του, τους οποίους τεχνηέντως προωθεί στα κόμματα εξουσίας, ώστε να διαθέτει «δικούς» του στην Βουλή. Δεν το πετυχαίνει πάντα, αλλά το προσπαθεί και από την εποχή του Σαδίκ φαίνεται πως η εκλογή του Οζγκιούρ είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του.
Η «ροζ» Ροδόπη του Αλέξη
Για τον Αλέξη Τσίπρα, η «ροζ» Ροδόπη, ήταν η επιτυχία μέσα στη συντριβή. Ο εκλογικός χάρτης δεν ήταν βαμμένος παντού γαλάζιος. Κάτι ήταν κι αυτό, μια περιοχή «αντίστασης», στη γαλάζια λαίλαπα, μόνο που δεν ήταν δική του, αλλά του προξενείου της Άγκυρας.
Γι’ αυτό και αρνείται να μιλήσει δημόσια και κρύβει την πικρή αλήθεια κάτω από το χαλί. Ποιά είναι αυτή; Οτι στην καλύτερη περίπτωση, ξεγελάστηκε από το τουρκικό προξενείο και τοποθέτησε στα ψηφοδέλτια του έναν άνθρωπό τους και ακόμη χειρότερα οτι τον ενδιέφεραν μόνο οι ψήφοι.
Γεγονός είναι πάντως και θα κριθεί, πως παρά τις φωνές των «συντρόφων» του στη Ροδόπη, οτι «δεν κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά το προξενείο», δεν τόλμησε να βγάλει από τη λίστα των προσεχών εκλογών, τον Οζγκιούρ.
Από την πλευρά του ο κ. Μητσοτάκης επιμένει στην υπόθεση της Ροδόπης, όχι μόνο για να βάψει μπλε την εκλογική περιφέρεια, αλλά για να εκθέσει, στη δύσκολη γι’ αυτόν περιοχή της Μακεδονίας, τον ΣΥΡΙΖΑ και να δείξει τις πατριωτικές του περγαμηνές.
Κυρίως όμως γιατί έχει και ο ίδιος ευθύνες, που αφήνει, όπως όλες, δυστυχώς, οι κυβερνήσεις, ασύδοτο το τουρκικό προξενείο. Θέλει να προβάλει προς τα μέσα πώς μπορεί να αντιμετωπίσει έστω και τώρα την κατάσταση στην Ροδόπη και να αναδείξει προς τα έξω την ανάμειξη ξένης δύναμης, εν προκειμένω της Τουρκίας στις εθνικές εκλογές μας. Είναι ένα ισχυρό επιχείρημα, ώστε να αντιληφθεί η Δύση πως η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται απλά για τα δικαιώματα της θρησκευτικής μειονότητας, αλλά για τη Θράκη, ως πεδίο της επεκτατικής της στρατηγικής.
