Και σοκαριστήκαμε και αηδιάσαμε και καταναλώσαμε έως και μετά μανίας τις πληροφορίες που ακόμη καθημερινά βλέπουν το φως για την υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης στον Κολωνό. Γιατί μας συνέβη αυτό; Διότι δεν αφορά σε ένα ακόμη metoo τραγικό, επώδυνο περιστατικό, αλλά γιατί πρόκειται για την κατάρρευση προτύπων που στη δική μας ελληνική κοινωνία είναι οι σταθερές μας.
Πρόκειται για την κατάρρευση του θεσμού της οικογένειας. Πρωταγωνιστής ένας πατέρας, απ΄ότι φαίνεται συμπρωταγωνίστρια μια πολύτεκνη μητέρα με θύμα ένα από τα 8 της τέκνα. Και συν τοις άλλοις, το προφίλ του θρησκευόμενου, κοινωνικά και πολιτικά δραστήριου ανθρώπου… Ό,τι δηλαδή είναι το ζητούμενο για έναν ενεργό πολίτη. Βούτυρο στο ψωμί όσων πολεμούν λυσσαλέα όλο αυτό το πρότυπο, του καλού οικογενειάρχη που προσπαθεί να συμμετέχει στα κοινά…
Αντίστοιχο σοκ και με την υπόθεση του 28χρονου φαντάρου από το Αγρίνιο και το 4χρονο αγοράκι, που έκανε ό,τι έκανε με τις «πλάτες» της μητέρας του…
Αδιανόητα πράγματα για μια κοινωνία που αν έχει κρατηθεί όρθια με τόσες κρίσεις που έχει περάσει η χώρα, πριν και μετά τη Μεταπολίτευση, το οφείλει στους άρρηκτους δεσμούς της οικογένειας, στο προστατευτικό περιβάλλον στήριξης και σταθερότητας με το οποίο περιβάλλει όλα τα μέλη της.
«Πώς καταντήσαμε έτσι;» διερωτούνται πολλοί, με μεγάλη δόση απαισιοδοξίας, αηδίας, αποστροφής. Και αυτό είναι υγιές που ρωτούν.
Αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, η οποία είναι ακόμη -ευτυχώς- καθαρή, φωτεινή. Η ελληνική οικογένεια αντέχει, εξελίσσεται, ο θεσμός της ενδεχομένως στη χώρα μας ακόμη και να ισχυροποιείται όσο ποτέ άλλοτε!
Σκεφτείτε μόνον πώς μεγαλώσατε εσείς και πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας και κάντε τη σύγκριση. Και ίσως διαπιστώσετε ότι οι περισσότεροι μεγαλώσατε με πολύ λιγότερο διάλογο και συμβουλές από τους γονείς, με πολύ λιγότερα εφόδια -πνευματικά και υλικά- με ελάχιστες ή και καθόλου δραστηριότητες εκτός σχολείου -άντε αγγλικά και ίσως και μια δεύτερη γλώσσα και ένα φροντιστήριο για τις πανελλήνιες.
Αλήθεια, πόσες ιατρικές επισκέψεις σας είχαν κάνει οι γονείς σας σε αναπτυξιολόγους, λογοθεραπευτές, ορθοπεδικούς, πέραν των αντίστοιχων συμβατικών για τα παιδικά εμβόλια;
Διότι πλέον οι γονείς, τις λίγες τελευταίες δεκαετίας, τα κάνουν όλα ή προσπαθούν τουλάχιστον να κάνουν τα πάντα! Και πνευματικά και υλικά και ψυχικά. «Να διασκεδάσει το παιδί, να έχει τους φίλους του, τις δραστηριότητές του, να έχει προσλαμβάνουσες από παντού, με σινεμά, θέατρα, συναυλίες, με πάρτι, με αναρριχήσεις, με εκδρομές, με σπορ, με μουσική, με ζωγραφική, με ρομποτική, με ψηφιακές δεξιότητες, με τα πάντα!»
Ποτέ άλλοτε στην ελληνική κοινωνία οι γονείς δεν γίνονταν τόσο «λάστιχο» για τα παιδιά τους, με προσωπικές θυσίες -που εκούσια επιλέγουν γιατί τους ευχαριστεί.
Ποτέ άλλοτε οι γονείς δεν ενδιαφέρονταν τόσο για τη μαθησιακή εξέλιξη των παιδιών τους. Και πλέον στην ελληνική οικογένεια ο πατέρας -ίσως στις περισσότερες των περιπτώσεων- τρέχει και αυτός για τα πάντα.
Η ελληνική οικογένεια, με όποια σύνθεση και αν έχει, μονογονεϊκή, με λίγα ή πολλά παιδιά, είναι ακόμη πιο αρραγής από το παρελθόν. Με παιδιά πιο σκεπτόμενα που οι σχέσεις μεταξύ των αδερφών τους και των γονιών τους είναι πολύ πιο υγιείς από τις περασμένες γενιές!
Πέσαμε …από τα σύννεφα με όσα είχαν το φως της δημοσιότητας, διότι κακά τα ψέματα, με τα όσα προβλήματα της καθημερινότητας, η ελληνική οικογένεια είναι δυνατή και όντως ζούμε στο σύννεφό μας.
Για το χάος του διαδικτύου, το dark web, τους κινδύνους, τα αποτρόπαια και τα απεχθή που συμβαίνουν εκεί, για το sex trafficking, την παιδική εκμετάλλευση υπάρχουν αρχές και στην Ελλάδα και διεθνώς που οφείλουν να βρουν εδώ και τώρα λύσεις. Ας κρατήσουμε τα όσα, πρέπει να γίνουν, όπως τα είπε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο διευθυντής της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Βασίλης Παπακώστας:
«Η αντιμετώπιση των κυβερνοεγκλημάτων από τις διωκτικές Αρχές και τα νομικά ζητήματα που σχετίζονται με εγκλήματα του κυβερνοχώρου, προϋποθέτουν την ύπαρξη ειδικού νομικού πλαισίου και κοινής αντεγκληματικής πολιτικής, λόγω του διεθνοποιημένου χαρακτήρα του κυβερνοεγκλήματος. Απαραίτητη είναι η θέσπιση νέων αντικειμενικών υποστάσεων εγκλημάτων, που να θέτουν κανόνες και όρια στη συμπεριφορά των παρόχων διαδικτυακών υπηρεσιών και φιλοξενίας ιστοχώρων, αλλά και των χρηστών, λαμβάνοντας σε κάθε περίπτωση υπόψη τις ισχύουσες συνταγματικές Αρχές και παράλληλα διαφυλάσσοντας και προστατεύοντας την ελευθερία του λόγου και τα προσωπικά δεδομένα.
Τι λέει ο κ. Παπακώστας ότι πρέπει να γίνει; Να θεσπιστεί ενιαία ευρωπαϊκή εισαγγελική Αρχή κυβερνοεγκλήματος και να οριστούν εξειδικευμένοι εισαγγελείς Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στο εσωτερικό κάθε χώρας, προς όφελος της αμεσότερης και ταχύτερης διερεύνησης και απονομής της Δικαιοσύνης. Να θεσπιστούν νομοθετικές διατάξεις για κυβερνοεγκλήματα, επικεντρωμένες στον τρόπο δράσης των εγκληματιών και όχι στις μορφές και τις διαρκώς εξελισσόμενες και νεοεμφανιζόμενες τεχνολογίες, όπως για παράδειγμα κρυπτονομίσματα, αποθήκευση cloud και άλλα. Και τέλος επισημαίνει ότι είναι απαραίτητα τα στοχευμένα και εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα κατάρτισης των συμμετεχόντων στις διαδικασίες ποινικής διερεύνησης κυβερνοεγκλημάτων – εισαγγελικές, δικαστικές και αστυνομικές Αρχές.
Ας γίνουν λοιπόν όλα αυτά. Γιατί όχι με πρωτοβουλία της Ελλάδας μάλιστα. Όπως η χώρα πρωτοστάτησε στη σύνταξη προτάσεων για την ενεργειακή κρίση, ας το κάνει και τώρα για το πιο σημαντικό θεμέλιο που έχουμε, την οικογένειά μας.
