του Ζαχαρία Ζούπη (Ο Zαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός αναλυτής και επικεφαλής ερευνών της OPINION POLL)
Η παρακολούθηση του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που πρέπει να εξεταστεί σε βάθος και να απαντηθούν καίρια ερωτήματα με πρώτο «μα με ποιο σκεπτικό τέλος πάντων εκρίθη σκόπιμο να γίνει αυτή η παρακολούθηση;».
Μαζί μ΄ αυτή την δημοκρατική παραδοχή και απαίτηση, ας πούμε κάτι που ελπίζω να συμφωνούμε όλοι: Η αλήθεια, όλη η αλήθεια, δεν είναι μια υπόθεση που αφορά στα μέλη της Εξεταστικής ή την Κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τα υπόλοιπα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Θέλουμε όλοι να μάθουμε για ποιον λόγο έγινε ότι έγινε. Ασφαλώς το να μιλάει κάποιος για πλήρη διαφάνεια στην λειτουργία μιας Μυστικής Υπηρεσίας ή ηλίθιος είναι ή ανεύθυνος.
Δεν είναι ασυνήθιστες οι παρακολουθήσεις
Από εκεί και πέρα, ας είμαστε σαφείς και όσον αφορά σε σειρά άλλων θεμάτων:
Οι παρακολουθήσεις δεν είναι κάτι ασυνήθιστο και απαγορευμένο στις Δημοκρατίες. Αν δεν απατώμαι γι αυτό, αν μη τι άλλο, υπάρχουν οι Μυστικές Υπηρεσίες. Φαντάζομαι ότι τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο θα έπρεπε να το γνωρίζουν και να μην παριστάνουν τους έκπληκτους.
Μάθαμε για παράδειγμα ότι επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έγιναν 54.000 «επισυνδέσεις». Ο αριθμός δεν διαψεύστηκε ποτέ. Οι θρυλικές υποκλοπές Τόμπρα και Μαυρίκη επί Κυβερνήσεων Α. Παπανδρέου και Κων/νου Μητσοτάκη έχουν γράψει Ιστορία.
Η υπόθεση της Vodafone επί Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή αν και πολύ περίεργη, δεν ψάχτηκε ποτέ μέχρι τέλους. Αν θυμάμαι καλά Διοικητής της ΕΥΠ τότε ήταν ο κ. Παπαγγελόπουλος, μετέπειτα Υπουργός του Α. Τσίπρα και τώρα διωκόμενος για κατάχρηση εξουσίας, κατηγορία για την οποία θα περάσει την δοκιμασία ενός Ειδικού Δικαστηρίου.
Απ΄ ότι μάθαμε και επί Κυβέρνησης Α. Σαμαρά- Ε. Βενιζέλου δηλαδή Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ είχαν πραγματοποιηθεί αρκετές με την Κυβέρνηση της Αριστεράς- ακροδεξιάς στην συνέχεια να… γκαζώνει στις επισυνδέσεις. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η υποκριτική συζήτηση περί πρωτοφανών γεγονότων; Χθες ήρθαν στην Ελλάδα τα στελέχη των ηγεσιών;
ΕΥΠ και παραμάγαζα εντός και εκτός αυτής
Το πρόβλημα είναι αν είναι νόμιμες ή αποτέλεσμα δράσεων παραμάγαζων μέσα στην ΕΥΠ. Αν υπάρχουν ασφαλιστικές θεσμικές δικλείδες που δεν επιτρέπουν αυθαιρεσίες από υποσύνολα της ΕΥΠ.
Αν υπάρχουν θεσμικές λειτουργίες ελέγχου από αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και αν αντιμετωπίζονται στεγανά που πράττουν για να ικανοποιήσουν πολιτικές, επιχειρηματικές, εγκληματικές ή προσωπικές στοχεύσεις.
Αυτά είναι τα προβλήματα στα οποία πρέπει να δώσει απαντήσεις η Εξεταστική και η Βουλή, ταυτόχρονα με την διαλεύκανση των υποθέσεων Ν. Ανδρουλάκη, Κ.Κ.Ε και του δημοσιογράφου Κουκάκη. Ας το πούμε κυνικά. Ακόμα και αν δοθούν απαντήσεις στην υπόθεση Ν. Ανδρουλάκη και δεν υπάρχουν βαθιές τομές στην λειτουργία της ΕΥΠ , θα έχει γίνει μια τρύπα στο νερό.
Οι επιθέσεις στον Πρωθυπουργό
Οι επιθέσεις που γίνονται στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού από το ΣΥΡΙΖΑ βασικά, αλλά και με το ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να ακολουθήσει, έστω πιο κόσμια αλλά πάντα με το άγχος «μη του πάρει τις πρωτοβουλίες ο ΣΥΡΙΖΑ», ξεφεύγουν από κάθε ηθικό, πολιτικό, πολιτισμικό όριο.
Ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας δεν στήνει παρακράτος, δεν επιστρέφει την λειτουργία της ΕΥΠ στις μέρες της χουντικής ΚΥΠ, ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι Όρμπαν και βεβαίως δεν είναι αρχηγός εγκληματικής συμμορίας!
Κι όμως αυτοί είναι χαρακτηρισμοί που εκτοξεύονται με την μεγίστη ευκολία από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεχώρισαν στην επίθεση κατά των θεσμών, που προσπάθησαν να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας, που επεδίωξαν να ελέγξουν το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και να κλείσουν εφημερίδες και κανάλια, να σπιλώσουν δημοσκοπικές εταιρείες και που προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν πολιτικούς αντιπάλους.
Και το ΠΑΣΟΚ από κοντά!
Αυτοί είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούν και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δείχνοντας ένα πρόσωπο που δεν ταιριάζει σε ένα πολύ μεγάλο τμήμα της εκλογικής τους βάσης και που τους εντάσσει σε ένα παιχνίδι πόλωσης, από το οποίο ο μόνος που δεν θα κερδίσει είναι το ΠΑΣΟΚ.
Πως να το κάνουμε! Η Δημοκρατία στη χώρα χρειάζεται βάθεμα και οι θεσμοί της χρειάζονται θωράκιση, αλλά δεν κινδυνεύει και εν πάση περιπτώσει δεν κινδυνεύει από την σημερινή κυβέρνηση.
Πως να το κάνουμε! Ο Υπουργός Άμυνας αυτής της κυβέρνησης, αν μη τι άλλο δεν έχει κάνει δήλωση μπροστά στον πρωθυπουργό του ότι «ο στρατός θα περιφρουρήσει την εσωτερική νομιμότητα και τάξη», όπως δήλωσε ο Π. Καμμένος μπροστά στον τότε πρωθυπουργό Α. Τσίπρα, λίγες μέρες πριν το περίφημο δημοψήφισμα του 2015.
Οι σημερινοί «ευαίσθητοι»
Υπάρχει και κάτι άλλο όμως που δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητο. Πολλοί “ευαίσθητοι” για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις επισυνδέσεις, δείχνουν να φωνάζουν μόνο για την επισύνδεση του Ν.Ανδρουλάκη.
Όχι μόνο ξεχνούν την ιστορία των παρακολουθήσεων τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά ουσιαστικά κώφευαν απέναντι και στις καταγγελίες του Κ.Κ.Ε.
Ας μη ξεχνάμε ότι η εξέταση των καταγγελιών του Κ.Κ.Ε από το 2016 «ξεχνιόντουσαν» και εντάχθηκαν στο αντικείμενο της Εξεταστικής Επιτροπής στο τέλος και αφού κατάλαβαν ότι οι ψήφοι του ήταν απαραίτητοι. Τώρα αδιαφορούν για το μείζον θέμα που έχει ανακύψει από την παρακολούθηση του ιστορικού στελέχους της ανανεωτικής Αριστεράς Στ. Πιτσιόρλα από τους « δικούς του», τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα κάνουν ότι δεν ακούν τον Π. Λαφαζάνη που επίμονα καταγγέλλει την παρακολούθησή του και πάλι «από τους δικούς του» όσο ήταν Υπουργός Ενέργειας. Αυτή την στάση την καταλαβαίνω για το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλει να ακουστούν όλα, να φανεί η δική του πολιτική συμπεριφορά όταν βρέθηκε να κυβερνάει την χώρα. Γι’ αυτό υποβαθμίζει τις καταγγελίες, τις παρουσιάζει ως προσπάθεια συμψηφισμού από την Κυβέρνηση κ.ά.
Γίνονταν υποκλοπές ή όχι;
Το ερώτημα όμως παραμένει: Αυτές οι παρακολουθήσεις γίνονταν ή δεν γίνονταν; Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να απαντήσουν και να εξηγήσουν οι «αμόλυντοι». Από στελέχη όμως του ΠΑΣΟΚ δεν το περίμενα. Γιατί άραγε όλα αυτά και κάθε άλλη καταγγελία να μην εξεταστούν; Να θυμίσω δε και μια άλλη καταγγελία που θάβεται. Αυτή που έχει γίνει χρόνια τώρα και για την οποία εκδίδονται ακόμα ανακοινώσεις, αυτή της ΠΕΝΕΝ.
Το συνολικό πρόβλημα, λοιπόν, είναι σοβαρό και πρέπει να δοθούν απαντήσεις, να προωθηθούν σοβαρές θεσμικές τομές. Λυπάμαι αλλά αυτά δεν μπορούν να γίνουν από αλά καρτ ευαίσθητους…
Ίσως γι αυτό και στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να υπάρχει ουσιαστικά ένα σταθερό σκηνικό από άποψη συσχετισμών. Ίσως, ανάμεσα στα άλλα, γιατί το λαϊκό ένστικτο, η λαϊκή διαίσθηση «πιάνει» όλες αυτές τις υποκριτικές συμπεριφορές και τις κορώνες όσων είναι αλά καρτ ευαίσθητοι. Σοφόν το σαφές…
