Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Todaypress του Σαββάτου
Του Βαγγέλη Περρή
Η πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον δυσαρέστησε τον Τουρκικό και τον ΣυΡιζΑικό Τύπο. Φυσικά, είχαν διαφορετικούς λόγους. Οι Τούρκοι κατηγόρησαν τους Αμερικανούς ότι τα έδωσαν όλα στους Έλληνες, οι Συριζαίοι έσταξαν φαρμάκι γιατί η Ελλάδα «προσέφερε γην και ύδωρ, χωρίς να πάρει απολύτως τίποτα». «Αδιέξοδη και θλιβερή προσπάθεια σύγκρισης της δικής του (του Μητσοτάκη) με την τουρκική αξιοπιστία» ήταν το -κάπως παρεξηγήσιμο- πρωτοσέλιδο της κόκκινης Εφημερίδας των Συντακτών. Ο διανοούμενος σ. Θανάσης Καρτερός, Διευθυντής στο Γραφείου Τύπου του τέως πρωθυπουργού σ. Αλέξη Τσίπρα, υπέγραψε άρθρο, το οποίο είχε τίτλο «το Βατερλώ ενός γελοίου». Η δημοφιλής «Αυγή» ήταν σίγουρη ότι κατά τις συνομιλίες «χορτάσαμε ανοησίες», ενώ το φιλοπρόοδο «Documento» έκρινε πως «παρακολουθήσαμε μια ομιλία υποτέλειας».
Όλοι θα ήθελαν μια πιο τσαμπουκαλίδικη συμπεριφορά. Αν πρωθυπουργός ήταν ο σ. Τσίπρας, θα έπιανε τον Μπάιντεν από τους γιακάδες, θα τον έβαζε να φάει την καπιταλιστική γραβάτα του εθνικισμού, θα τον απειλούσε ότι αν δεν παλέψει για την παγκόσμια ειρήνη, τιμωρώντας τους φασίστες του Αζόφ, φίδι που τον έφαγε, θα τον εξαφανίσει όπως τον Τσακαλώτο.
Η αλήθεια είναι ότι όποτε ο ΣυΡιζΑ βρίσκεται στην αντιπολίτευση, γίνεται γίγαντας απέναντι τους Αμερικανούς. Όταν κυβερνάει, κονταίνει.
Αυτός που μίσησε τον ιμπεριαλισμό και λάτρεψε τον Tραμπ
Το 1999, ο Κλίντον επισκέπτεται την Αθήνα και ο -τότε- μικρός και άδολος Συνασπισμός βρίσκει την ευκαιρία να μετρήσει το αντιαμερικάνικο μπόι του. Την ώρα που στο Σύνταγμα η πολυπληθής ηγεσία του ολιγάριθμου κόμματος σχηματίζει ανθρώπινη αλυσίδα και το «Δικαστήριο των Λαών», με πρόεδρο τον σ. Κώστα Καζάκο, καταδικάζει τον μακελάρη Αμερικανό πρόεδρο «στην ανατρεπτική οργή και στην αγωνιστική αποδοκιμασία των λαών και στη χλεύη της Ιστορίας», η νεολαία του κόμματος δίνει συνέντευξη τύπου κατά του ανεπιθύμητου ιμπεριαλιστή επισκέπτη. Την εκπροσωπεί ένας φέρελπις αγωνιστής καριέρας, ο πολλά υποσχόμενος σ. Τσίπρας, ο οποίος αδιαφορεί για τη συγγνώμη που ο Κλίντον ζήτησε για την υποστήριξη των ΗΠΑ στη χούντα και τον καταγγέλλει, διότι εξαιτίας του γεμίζουν νεανικό αίμα οι δρόμοι της Αθήνας.
Είναι μια καλή αρχή. Στη συνέχεια, ο σ. Αλέξης γίνεται Πρόεδρος του ΣυΡιζΑ, ο Κλίντον δεν αντέχει την ανατρεπτική οργή του εισαγγελέα των λαών και εγκαταλείπει τον Λευκό Οίκο, μετά από χρόνια η αποκαλούμενη «προοδευτική Αμερική» εκλέγει τον Ομπάμα στη θέση του Προέδρου.
Ξαναθύμωσαν οι σύντροφοι για τη Χίλαρι
Ο ΣυΡιζΑ ξαναθυμώνει και γίνεται έξαλλος, όταν τη νέα αμερικανική κυβέρνηση εκπροσωπεί η υπουργός Εξωτερικών, μακελάρισσα Χίλαρι Κλίντον και με αυτή την ιδιότητα επισκέπτεται την Ελλάδα. Η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του κόμματος υιοθετεί, με τη συνήθη θαυμαστή ομοφωνία, την εισήγηση του σ. Τσίπρα και εκδίδει μία ανακοίνωση που αποτελεί μνημείο αντίστασης: «Σκοπός της επίσκεψης, δεν είναι η εξυπηρέτηση των προβλημάτων του ελληνικού λαού, αλλά η εξασφάλιση μεγαλύτερης εμπλοκής της Ελλάδας στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ… Η Ελληνική κοινωνία χρειάζεται κοινωνικές παροχές και όχι δαπάνες για νέους εξοπλισμούς…
Ο ΣυΡιζΑ απαιτεί την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και τον ριζικό αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής της χώρας προς την κατεύθυνση της ειρήνης, με τους γειτονικούς λαούς και τις φιλειρηνικές δυνάμεις σ’ όλον τον κόσμο».
Μετά από αυτή την τοποθέτηση υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης, που θα ζήλευαν οι διαγωνιζόμενες στα Πελοποννησιακά Καλλιστεία, ακολουθούν και άλλα αντιιμπεριαλιστικά χτυπήματα. Η διοίκηση Ομπάμα ξεμπροστιάζεται με κάθε ευκαιρία και η μάχη ολοκληρώνεται τις ημέρες που οι ΣαμαροΒενιζέλοι επισκέπτονται την Αμερική. Ενώ ο Αμερικανός Πρόεδρος κάνει δηλώσεις κατά της μονομερούς λιτότητας, ο ΣΥΡΙΖΑ του τα χώνει γιατί «η ανεργία στη χώρα εκτινάχθηκε στο 28%. Οι ΗΠΑ είναι σταθερά προσανατολισμένες στη συγκρότηση μιας ενεργειακής –και όχι μόνο– συμμαχίας μεταξύ Ισραήλ–Κύπρου–Ελλάδας. Η δημιουργία αυτής της συμμαχίας ενέχει κινδύνους αποσταθεροποίησης των σχέσεων της χώρας μας με τον αραβικό κόσμο… Χρειάζεται να μπει ένα τέλος στη μνημονιακή καταστροφή, να ανοίξει ο δρόμος για τη δημοκρατική ανατροπή των μνημονίων και της κυβέρνησης και να αναδειχθεί, μέσα από εκλογές, μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣυΡιζΑ».
Όταν έφτασε η μεγάλη μέρα…
Και έρχεται η μεγάλη μέρα που αναδεικνύεται η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, με κορμό τον ΣυΡιζΑ και άκρα τους ΑΝΕΛ, η οποία θα βγάλει την Ελλάδα από τη μέγγενη των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και των καταστροφικών μνημονίων. Η Αμερική έχει, επίσης, σοβαρευτεί και οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι της έχουν εκλέξει ως ηγέτη τους τον αντισυστημικό Ντόναλντ Τραμπ. Ο πρώτος που ενθουσιάζεται δημοσίως είναι ο συγκυβερνήτης και υπουργός Εθνικής Άμυνας της Πρώτης Φοράς Αριστερής Κυβέρνησης, σ. Πάνος Καμμένος: «Οι επιθέσεις κατά του Ντόναλντ Τραμπ από το σύστημα στην Αμερική και στην Ευρώπη έχουν σκοπό να τον απαξιώσουν. Η εκλογή Τραμπ έχει να κάνει με το τέλος της πολιτικής της νέας τάξης πραγμάτων».
Ο ειλικρινής θαυμασμός προς τον σύντροφο Τραμπ δεν περιορίζεται στα λόγια. Στην ομάδα του νέου Αμερικάνου Προέδρου μετέχει ο ομογενής Παπαδόπουλος, ο οποίος στέλνει email στον ειδικό σύμβουλο και εκτελεστικό διευθυντή του Τραμπ, Στηβ Μπάνον. Τον πληροφορεί ότι τώρα που πνέει κοινός αντισυστημικός άνεμος, μπορεί να γίνουν δουλίτσες διότι στη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «θέλουν να υπογράψουν μια διακυβερνητική συμφωνία με τις ΗΠΑ για ενεργειακά θέματα, (να γίνει η Ελλάδα) το στρατηγικό προπύργιο στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια».
Το… στρατηγικό προπύργιο
Ο όρος «στρατηγικό προπύργιο» είναι σαφής. Τα «ενεργειακά θέματα» αναλαμβάνει να διευκρινίσει η καθ’ ύλην αρμόδια, προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ, ηγεσία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Με μια ιστορική της παρέμβαση αποθεώνει τον ομοϊδεάτη Τραμπ, διότι συντρίβει τις οικολογικές ευαισθησίες και μαζί οι δύο υπερδυνάμεις (Τραμπ και ΓΕΝΟΠ) αποκαλύπτουν ότι πίσω από το παραμύθι περί κλιματικής αλλαγής, κρύβονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας: «Υποστηρίζοντας ότι η κλιματική αλλαγή είναι απλά μια Κινεζική συνωμοσία, ο Τραμπ ανακοινώνει ότι οι ΗΠΑ διακόπτουν την εφαρμογή των μη δεσμευτικών όρων της συνθήκης για την κλιματική αλλαγή και τερματίζουν τη συνδρομή τους στο Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα…
Αυτό αποτελεί μια κίνηση, η οποία έρχεται να επιβεβαιώσει ότι πίσω από τον μύθο της κλιματικής αλλαγής βρίσκονται συγκεκριμένες βιομηχανίες, που προωθούν φιλοσοφίες, εκστρατείες, «λογικές» και προπαγανδίζουν υπέρ της κλιματικής αλλαγής, με προφανή στόχο να αποκομίσουν κέρδη… Τα επόμενα βήματα του Προέδρου των ΗΠΑ θα αποδείξουν ότι οι υποψίες και οι αρχικές εκτιμήσεις για την καλοστημένη μηχανή της κλιματικής αλλαγής και την απάτη των μεγάλων συμφερόντων στις πλάτες των περισσότερο αδυνάτων, έχουν ισχυρή βάση και μία πολύ δυνατή δόση αντικειμενικότητας».
Τόσο θερμή υποστήριξη προς τον Τραμπ, δύσκολα θα βρεις σε άλλο μέρος του πλανήτη και ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ σ. Αδαμίδης κάνει τον γύρο των καναλιών για να την επιβεβαιώσει. Μόλις το έργο ολοκληρώνεται, προβαίνει σε πολιτικές δηλώσεις: «Στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, εγώ έχω δηλώσει παρών».
Στο μεταξύ, ο εκπρόσωπος της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης σ. Αλέξης Τσιπρας βρίσκεται στην Ουάσινγκτον. Έχει απέναντι τον πρόεδρο Τραμπ, που δεν είναι φασίστας και ιμπεριαλιστής σαν τους προηγούμενους, αλλά κατ εικόνα και ομοίωση πολέμιος της Νέας Τάξης, όποτε μόνο φιλοφρονήσεις του ταιριάζουν: «Ο τρόπος που ο πρόεδρος Τραμπ αντιμετωπίζει την πολιτική, μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά είναι για καλό… Βασική η αξία της δημοκρατίας που διατρέχει την αμερικανική κουλτούρα και αυτήν υπηρετεί ο πρόεδρος».
Ένας λείπει για το… παρεάκι
Στάση που θυμίζει το «Μολών Λαβέ», λόγια γεμάτα λεβεντιά και υπερηφάνεια που μόνο ένας αριστερός μπορεί να πει κατάμουτρα σε ένα Αμερικανό πρόεδρο. Δυστυχώς, όμως, εκεί που οι καπεταναίοι κρεμούσαν τα άρματα, τώρα βγάζουν οικογενειακές σέλφι. Όχι για πολύ. Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει και την περασμένη Κυριακή, της Γης οι κολασμένοι, μπροστά στο δίλημμα «Τσίπρας ή Τσίπρας», ψήφισαν τον σ. Τσίπρα για να σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς. Ταυτόχρονα, ο Τραμπ προαναγγέλλει τη δική του «Δεύτερη Φορά», οπότε λείπει μόνο ο σ. Καμμένος για να συμπληρωθεί το παρεάκι και να επιστρέψει το χαμόγελο στα πρόσωπα των ένθεν κακείθεν δημοσιογράφων. Φυσικά και των γελοιογράφων.
