Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Todaypress του Σαββάτου
H εμβέλεια μιας ηγετικής αριστερής φυσιογνωμίας δεν περιορίζεται στα υπονοούμενα, τις εξαγγελίες, τα προγράμματα και τις κυβερνητικές δεσμεύσεις. Όπως συνέβη με τον Τσε Γκεβάρα, γίνεται μπλουζάκι, μαντινάδα, σύνθημα, καθοδηγεί τη σκέψη, δημιουργεί μόδα και επαναστατικό κλίμα
Οι πολιτικοί αναλυτές αναζητούν τον νικητή στο πρόσφατο συνέδριο του ΣυΡιζΑ. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο σ. Τσίπρας κατατρόπωσε τους αντιπάλους του με το αξιόπιστο και -όπως πάντα- κοστολογημένο πρόγραμμα που εξήγγειλε (θα αυξήσει τις συντάξεις που έκοψε, θα κρατικοποιήσει τη Δ.Ε.Η. που ιδιωτικοποίησε, θα εκτοξεύσει τον ελάχιστο μισθό που εξαφάνισε κ.λπ.), ενώ υπάρχουν και αυτοί που εμφανίζονται απολύτως σίγουροι ότι, τουλάχιστον ιδεολογικά, θριάμβευσε η «Ομπρέλα», γιατί ο σ. Σκουρλέτης ζήτησε να καταργηθεί το «ακραία νεοφιλελεύθερο χρηματιστήριο ενέργειας» που ο ΣυΡιζΑ είχε δημιουργήσει ως σοσιαλιστική απάντηση στην νεοφιλελεύθερη έλλειψη ενός χρηματιστηρίου ενέργειας.
Στην πραγματικότητα, ο απόλυτος θριαμβευτής του συνεδρίου ήταν ο σ. Παυλής Πολάκης. Τα πλήθη ούρλιαξαν στις κερκίδες, όταν τον είδαν να καβαλάει με αγριάδα το πόντιουμ, για να ψεκάσει το κοινό με σταγονίδια και μέτρα που πρέπει να παρθούν, γιατί «η επόμενη φορά πρέπει να είναι αλλιώς». Διά της θορυβώδους επιδοκιμασίας, οι σύντροφοι συμφώνησαν ότι «πρέπει άμεσα να κρατικοποιήσουμε μία με δύο συστημικές τράπεζες» (έτσι ψωνίζει τράπεζες ο αψύς Σφακιανός, όπως τους χοχλιούς. «Βάλε ένα με δύο κιλά, έχουμε κόσμο στο σπίτι»), ώστε να μην έχουμε τον Στουρνάρα πάνω απ’ το κεφάλι μας». Την επόμενη, ο σ. Βέττας εξήγησε στον ΑΝΤ1 ότι με αυτό το πρωτοποριακό ολιστικό πρότζεκτ θα επιτύχουμε πολλές παροχές και επιστρεπτέες επιχορηγήσεις, που δεν χρειάζεται να επιστραφούν, διότι η ύπαρξη μεγάλου ελλείμματος αποδεικνύει ότι το κοινωνικό κράτος λειτουργεί.
Οι φοβερές σημαίες ξεδιπλώθηκαν και τα τύμπανα του πολέμου βόγγησαν στον ρυθμό του «πέστα Πολάκη» (υπάρχουν σχετικά ντοκουμέντα), όταν ο σ. Παυλής προχώρησε σε μία εντυπωσιακή καταγραφή των συμμαχιών που πρέπει να προκύψουν, ώστε να περάσει η χώρα στην πολυπόθητη φάση της Δεύτερης Φοράς Αριστερά. Αν τα υπόλοιπα κόμματα αποφύγουν να γίνουν οι νέοι ΑΝΕΛ, αυτό θα σημαίνει ότι τα παίρνουν, «είναι πιασμένοι ή κολλημένοι», όπως εκτίμησε με τη γνωστή του ευχέρεια στην αποτύπωση των πολιτικών συμπεριφορών. Η πάνδημη επιδοκιμασία των λόγων του, άγγιξε τα όρια της λατρείας όταν συμπλήρωσε το ρηξικέλευθο πολιτικό σκεπτικό του. Σε περίπτωση που δεν βρεθεί ο βολικός αντικαταστάτης του σ. Πάνου Καμμένου και δεν προκύψει αντικαπιταλιστική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον σ. Τσίπρα και -κυρίως- υπουργό κάποιον ψαροντουφεκά από τα Σφακιά, έχει καταστρώσει ένα δικό του ολιστικό, ευφυές και καλά υπολογισμένο plan B: «Τότε πρέπει να πάμε σε αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές». Σατανικά απλό.
Η συμμετοχή του σ. Πολάκη στην Προοδευτική Διακυβέρνηση της Δεύτερης Φοράς Αριστερά, θεωρείται δεδομένη τόσο από τους σαματατζήδες συνέδρους-οπαδούς του, όσο από τον ίδιο. «Πρέπει ο καπετάνιος (αυτός είναι ο τίτλος που ο σ. Παυλής επεφύλαξε στον σ. Τσίπρα, μάλλον εξαιτίας των ναυτικών γνώσεων που έχει αποκομίσει, συμμετέχοντας σε κρουαζιέρες με τα κότερα της μισητής πλουτοκρατίας) να πλαισιωθεί από ομάδα. Αν τρέχει αυτός, εμείς να πηδάμε», είπε με νόημα, γιατί δεν υπάρχει προεκλογική εκδήλωση του ΣυΡιζΑ χωρίς αναφορά στο πήδημα. «Έρχεται το πήδημα σε λίγες μέρες», ήταν το έξυπνο και καλόγουστο λογοπαίγνιο, με το οποίο ο σ. Τσίπρας προφήτευε το αποτέλεσμα προηγούμενων εκλογών και επιβεβαιώθηκε.
Όμως, η εμβέλεια μιας ηγετικής αριστερής φυσιογνωμίας δεν περιορίζεται στα υπονοούμενα, τις εξαγγελίες, τα προγράμματα και τις κυβερνητικές δεσμεύσεις. Όπως συνέβη με τον Τσε Γκεβάρα, γίνεται μπλουζάκι, μαντινάδα, σύνθημα, καθοδηγεί τη σκέψη, δημιουργεί μόδα και επαναστατικό κλίμα. Ακόμη και όταν ο σ. Ερνέστο Πολάκης δεν βρισκόταν στο βήμα, το πνεύμα του ήταν διάχυτο στο συνέδριο. Οι πιο πονηροί της παλαιάς φρουράς ήθελαν να γίνουν τάλε κουάλε ο μεγάλος επαναστάτης, φαντασιώνονταν ότι έτσι θα εξασφαλίσουν μια θέση στα διπλά βιβλία της Ιστορίας ή τουλάχιστον στην Κεντρική Επιτροπή, που έχει κι αυτή τα μεγαλεία της. Η παρέμβαση του μπαρουτοκαπνισμένου σ. Μανιού, δεν είναι τόσο ανόητη όσο φαίνεται, απλώς θέλει να γίνει ο Κυκλαδίτης Πολάκης, γι’ αυτό και παρομοίασε τον εκλεγμένο πρωθυπουργό με τον Ιμπραήμ! Επειδή μάλιστα, εντελώς συμβολικά, το συνέδριο του ΣυΡιζΑ έγινε μεταξύ 25ης Μαρτίου και 21ης Απριλίου, γεφύρωσε τις δύο ημερομηνίες ζητώντας να κινηθούν οι στρατιωτικοί (σεβόμενος το αριστερό γλωσσάρι και τα σύγχρονα κινήματα, τους απεκάλεσε «καραβανάδες») μήπως και περάσουμε, χωρίς δημοκρατικές παρενθέσεις, κατευθείαν στη δικτατορία του προλεταριάτου και αναπνεύσει ο τόπος.
Οι νεαροί σύνεδροι, επίσης, σαγηνεύτηκαν από τον σ. Πολάκη και αποδείχτηκε όταν ανέβηκαν στο βήμα, προκειμένου να εκθέσουν τα σοσιαλιστικά τους οράματα. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση μιας αγωνίστριας, που συστήθηκε με υπερηφάνεια ως ανεμβολίαστη και απαίτησε «να συνεργαστεί ο ΣυΡιζΑ με τη Ρωσία, ώστε να παράγουμε δικά μας φάρμακα, δικά μας εμβόλια». Επειδή αυτό το (επίσης ολιστικό) σχέδιο δράσης είναι σοβαρό, εξήγησε ότι σίγουρα θα βρεθούν χρηματοδοτήσεις, αλλά δεν γνωρίζει τον τρόπο, αλλά είναι σίγουρη ότι «μόλις αναλάβει να κατευθύνει την κατάσταση ο σ. Πολάκης, που είναι ειδικός γιατρός», θα λυθεί το θέμα της πανδημίας. Προφανώς, θα διανεμηθεί στον λαό και η προτεινόμενη, από τον ειδικό επιστήμονα, φαρμακευτική αγωγή που βασίζεται στην ιβερμεκτίνη, η οποία έχει λύσει το γαστρεντερικό πρόβλημα σε χιλιάδες άλογα και αγελάδες.
Θα αδικούσαμε τους εαυτούς μας και κυρίως τον σ. Πολάκη αν περιορίζαμε το συνεδριακό του θρίαμβο στις από καθέδρας ομιλίες. Το πιο σημαντικό, είναι ότι ο πολακισμός κατέλαβε ολοκληρωτικά το πρόσφορο DNA του ΣυΡιζΑ. Οι σύνεδροι έβριζαν τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους, οι εκφράσεις «άντε μαλάκες», «αρχίσατε πάλι τις μαλακίες», δημιούργησαν το αγωνιστικό υπόβαθρο ώστε να γίνουν τσαμπουκάδες, οι οποίοι κατέληξαν στη χειροδικία, και το στίγμα της ιδεολογικής αυτής πάλης το έδωσε, ξανά, η βροντερή φωνή του σ. Παυλή: «Εκτός από τη δύναμη της ηθικής, υπάρχει και ηθική της δύναμης των κοινωνικών μαζών». Με απλά λόγια, τώρα δέρνουμε τους δικούς μας, έρχεται και η σειρά σας, θα σας πάμε αίμα.
To περίεργο μείγμα τρανς και πολακισμού…
ΥΓ1: Η σ. Άννα Πήλιου εκπροσώπησε με πάθος τον περίεργο συνδυασμό τρανς και πολακισμού, κατηγορώντας τη Φώφη Γεννηματά ότι απείχε από την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης. Οι ευαίσθητοι σύνεδροι χειροκρότησαν την επίθεση σε μια γυναίκα, που κατά την επίμαχη ημέρα βρισκόταν στο εξωτερικό για τους γνωστούς ιατρικούς λόγους, αλλά η αντάρα που σηκώθηκε στη συνέχεια, και φυσικά εκτός συνεδρίου, υποχρέωσε την συντρόφισσα να επανέλθει με ανάρτηση στα social media: »Κανω Ξεκαθαρω οτι το Μονο που ειπα ειναι οτι Στην Ψηφωφορια για ΝΑΤΦ, και το Συμφωνω Συμβιοσης ηταν απουσα εγω Προσωπικα δεν γνωριζα τον λογο η τους Λογους. Δεν Υπηρχε ΠΟΤΕ περηπτωση να μηλησω ασχηχα Για την Κυρια Γεννηματα την οποια Σεβωμε απολητα το Εργω της και την Πωρια της. Και τα θεματα Υγειας της ηταν μια Γυναικα Συμβολο στον αγωνα της για την Υγειας της.
»Αυτο το ΣΕΒΟΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ οπως και την Ειδια. Ξεκαθαρα και χωρης υπονουμενα. Αυτο που ηθελα να θυξω ειναι η Πολιτικη του ΚΙΝΑΛ ως Πρως τα θεματα Δικαιωματων Των ΛΟΑΤΚΙ και ολοι ξερουμε ποια ειναι η Θεση του Πολιτηκου χωρου. Αν εστων και λιγω οπια, οπιο, οποιος Θιχτηκε Του ξεκαθαριζω οτι Δεν Υπηρχε Κακη προθεση εκ του Πονηρου και ζητω Ηληκρηνης Συγνωμη».
ΥΓ2: Εφ όσον ο σ. Πολάκης θα γίνει υπουργός Υγείας, γιατί να μην αναλάβει η σ. Πήλιου τον τομέα της Παιδείας;
