Το φεγγάρι που πρόκειται να ανατείλει σύντομα είναι γνωστό ως «υπερπανσέληνος» και θα είναι η πρώτη από τέσσερις διαδοχικές που θα λάμψουν μέσα στη χρονιά, τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο.
Ο όρος αυτός, που εισήχθη το 1979 από τον αστρολόγο Richard Nolle, περιγράφει τις πανσελήνους που συμβαίνουν όταν η Σελήνη πλησιάζει τη Γη πιο κοντά από το συνηθισμένο, μειώνοντας την απόστασή της έως και κατά 10% από το πλησιέστερο δυνατό σημείο της τροχιάς της.
Όταν η Σελήνη βρίσκεται σε αυτή τη θέση, εμφανίζεται έως και 14% μεγαλύτερη και λάμπει 30% περισσότερο από μια τυπική πανσέληνο, προσφέροντας ένα εντυπωσιακό θέαμα στον νυχτερινό ουρανό.
Το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Με τον Ήλιο στο υψηλότερο σημείο του ουρανού και τη Σελήνη να κρέμεται χαμηλότερα στον ορίζοντα, η οπτική της σύγκριση με αντικείμενα όπως τα δέντρα και τα κτίρια δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το φεγγάρι είναι μεγαλύτερο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Αυτό το εφέ ενισχύει την αίσθηση της μαγείας που συνδέεται με την αυγουστιάτικη πανσέληνο.
Παρά την εντύπωση που μπορεί να δημιουργείται, η πραγματική διάμετρος της Σελήνης δεν αλλάζει με την ώρα ή τη θέση της στον ουρανό. Ωστόσο, πράγματι υπάρχει μια διαφορά στο μέγεθός της όταν βρίσκεται στο περίγειο, δηλαδή στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς της, ή στο απόγειο, το πιο μακρινό σημείο. Το πλησιέστερο περίγειο φέτος αναμένεται στις 3 Δεκεμβρίου, με την απόσταση της Σελήνης από τη Γη να φτάνει τα 356.794 χιλιόμετρα, ενώ το πιο μακρινό απόγειο σημειώθηκε στις 11 Μαΐου, στα 406.512 χιλιόμετρα.
Οι αυγουστιάτικες πανσέληνοι, με την ακαταμάχητη γοητεία τους, έχουν δημιουργήσει έναν πλούτο μύθων και παραδόσεων.
Μύθοι που συνδέουν το φεγγάρι με τη “τρέλα” της πανσελήνου ή τη συχνότητα των επιληπτικών κρίσεων έχουν αποδειχθεί αβάσιμοι από την επιστημονική έρευνα. Ακόμα και η ιδέα ότι η πανσέληνος επηρεάζει τον αριθμό των γεννήσεων ή των ατυχημάτων παραμένει ζωντανή, παρά την έλλειψη αποδείξεων. Ένας άλλος διαδεδομένος μύθος αφορά το “μπλε φεγγάρι”, όπου το φεγγάρι φαίνεται γαλαζωπό λόγω σπάνιων ατμοσφαιρικών συνθηκών, όπως η υψηλή συγκέντρωση σκόνης από ηφαιστειακές εκρήξεις, όπως συνέβη το 1883 με την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα.
Ανεξάρτητα από αυτούς τους μύθους, η πανσέληνος του Αυγούστου παραμένει ένα καθηλωτικό φαινόμενο, που αναδεικνύει την παντοτινή σύνδεση του ανθρώπου με τον νυχτερινό ουρανό και τα μυστήρια που τον περιβάλλουν.
