Υπάρχουν παίκτες που περνούν από το γήπεδο σαν φευγαλέα φωτοβολίδα. Και υπάρχουν προσωπικότητες που αφήνουν πίσω τους αποτύπωμα ανεξίτηλο. Ο Ούγκο Ορλάντο Γκάτι, γνωστός ως «El Loco», ανήκε με πάθος και συνέπεια στη δεύτερη κατηγορία. Έφυγε από τη ζωή ανήμερα του Πάσχα σε ηλικία 80 ετών, έπειτα από πολύμηνη μάχη στην εντατική του νοσοκομείου Pirovano λόγω πνευμονίας. Οι συγγενείς του, με βαριά καρδιά, πήραν την απόφαση να τον αποσυνδέσουν από τον αναπνευστήρα, όταν ενημερώθηκαν πως δεν υπήρχε γυρισμός.
Ο «Τρελός» δεν ήταν απλώς τερματοφύλακας. Ήταν ο ήρωας ενός ποδοσφαίρου που δεν υπάρχει πια. Ενός ποδοσφαίρου που, αντί να κρύβει την τρέλα του, την φορούσε σαν παράσημο στο στήθος.
Ρεκόρ, νούμερα και θρύλοι
Με 765 συμμετοχές στο αργεντίνικο πρωτάθλημα, ο Γκάτι είναι ο παίκτης με τις περισσότερες παρουσίες στην ιστορία του. Κρατά και το ρεκόρ των περισσότερων αποκρούσεων σε πέναλτι (26), ένα νούμερο που λέει πολλά για το αγωνιστικό του ένστικτο και την τρέλα που συχνά τον οδηγούσε να… πετάει πάνω από το χορτάρι.
Η καριέρα του ξεκίνησε από τη Ρίβερ Πλέιτ και πέρασε από τη Χιμνάσια Λα Πλάτα, αλλά η ψυχή του ανήκε στην Μπόκα Τζούνιορς. Εκεί, για 12 χρόνια, έγραψε το όνομά του δίπλα σε τίτλους και θριάμβους: 3 πρωταθλήματα, 2 Κόπα Λιμπερταδόρες και 1 Διηπειρωτικό.
Θέαμα πάνω απ’ όλα
Ο Γκάτι πίστευε πως οι φίλαθλοι αξίζουν κάτι περισσότερο από ένα απλό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και σε κάθε του εμφάνιση, είτε κάτω από τα δοκάρια είτε –όπως κάποτε– ως σέντερ φορ με το νούμερο 14, φρόντιζε να δίνει παράσταση.
Αντιπαραθέσεις, δηλώσεις και θρύλοι
Ήταν προκλητικός, οξυδερκής και ειλικρινής μέχρι παρεξήγησης. Η σχέση του με τον Ντιέγκο Μαραντόνα ξεκίνησε… εκρηκτικά, όταν αποκάλεσε τον νεαρό τότε Ντιεγκίτο «Gordito» – «παχουλό». Ο Μαραντόνα δεν το ξέχασε και του απάντησε με τέσσερα γκολ. Κι όμως, με τον καιρό έγιναν συμπαίκτες και φίλοι. Ο Μαραντόνα, μάλιστα, ήταν δίπλα του στα δύσκολα χρόνια της πανδημίας.
Ούτε ο Λιονέλ Μέσι γλίτωσε από την κριτική του. Ο Γκάτι δεν δίστασε να δηλώσει ότι «κρύβεται στα μεγάλα ματς» και πως «ο Ροναλντίνιο, ή ο Ντι Μαρία, ήταν ανώτεροί του». Μετά το Παγκόσμιο του Κατάρ, υποστήριξε ότι καθοριστικός ήταν ο τερματοφύλακας και ότι ο Εμπαπέ ήταν ανώτερος του Μέσι.
Η ψυχή ενός άλλου κόσμου
Ο Γκάτι λάτρευε τον Μοχάμεντ Άλι και του έδωσε το όνομά του – Λούκας Κάσιους – σε ένα από τα παιδιά του. Ήταν κάτι παραπάνω από ποδοσφαιριστής. Ήταν ένα σύμβολο της ελευθερίας, της πρόκλησης και της έντασης που μόνο το ποδόσφαιρο – και η ζωή – μπορούν να προσφέρουν.
Ο ίδιος θεωρούσε πως πάνω απ’ όλους ήταν ο Πελέ. Κι ίσως, βαθιά μέσα του, να ήξερε ότι κανείς δεν θα τον ξεπερνούσε σε κάτι: στο να προκαλεί, να μαγνητίζει, να ζει το παιχνίδι σαν καλλιτέχνης – και σαν… τρελός.
