Δημοσιεύτηκε στην έντυπη εφημερίδα Today Press
του Κωνσταντίνου Μπούρα
Εικαστική έκθεση τού Γιώργου Βούρου στο Πολιτιστικό Κέντρο ΜΕΛΙΝΑ του Δήμου Αθηναίων, Ηρακλειδών 66 στο Θησείο (πρώην «Πιλοποιείον Πουλόπουλου), από 1η έως και την 15η Απριλίου 2025.
Ως επιστημονικός υπεύθυνος και επιμελητής αυτής τής πολύπτυχης δράσης συνδιοργάνωσα (μαζί με τον Γιώργο Βούρο) και συντόνισα παράλληλες εκδηλώσεις:
Α. Στρογγυλή τράπεζα με θέμα: «Το Όραμα του Ιωάννη Καποδίστρια για την οργάνωση και λειτουργία ενός σύγχρονου Δημοκρατικού Κράτους, Παιδείας, Δικαίου και Ευημερίας για όλους στην Ελλάδα, εχθές, σήμερα, αύριο». Εισηγητές: η Δρ. Αναστασία Σαμαρά Κρίσπη και η Δρ. Σοφία Μωραΐτη από Ίδρυμα ΚΡΙΣΠΗ.
Β. Στρογγυλή τράπεζα με θέμα: «Ο ρόλος της Μοντέρνας Τέχνης στον Πολιτισμό τον 20ο & 21 αιώνα». Εισηγητές οι Καθηγητές εικαστικών τεχνών κ. Βοργίας & κ. Τσαμερτζής και η Διεθνολόγος Συγγραφέας Κασσάνδρα Αλογοσκούφη.
Γ. Συζήτηση με θέμα: «Συμβατικές και Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και το Οικολογικό μας αποτύπωμα σε ένα ήδη πληγωμένο Πλανήτη από την υπέρμετρη εκμετάλλευση». Εισηγητές: Ανεξάρτητοι Αναλυτές από Οικολογικές Ομάδες, ο Γιώργος Βούρος κι ο Δρ. Κ. Μπούρας, ως διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός Ε.Μ.Π.
Δ. Ελεύθερη ανοικτή συζήτηση με τη συμμετοχή τού κοινού και θέμα: «Λόγος, Εικόνα, Παραστατικές Τέχνες και η Κριτική σήμερα». Εισηγητές: Κριτικοί Λογοτεχνίας, Εικαστικών και Παραστατικών Τεχνών.
Παρουσιάστηκαν επίσης τα αρχαιόθεμα θεατρικά έργα του Δρ. Κωνσταντίνου Μπούρα, καθώς και η ποιητική του συλλογή «Στερνοπούλι» (Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ) με εισηγητές εκλεκτούς πνευματικούς δημιουργούς (σε αλφαβητική σειρά επωνύμου): Εμμανουήλ Αξιώτης, Πόπη Αρωνιάδα, Αθανάσιος Βαβλίδας, Ανθούλα Δανιήλ, Κατερίνα Ζαχαριάδου, Άννα Κοντονή, Εριφύλη Μαρωνίτη, Γιώργος Ρούσκας και με την ενεργό συμμετοχή τού κοινού.
Όσον αφορά την εικαστική έκθεση «ΠΟΛΕΙΣ & ΓΕΓΟΝΟΤΑ τού Γιώργου Βούρου, πρόκειται για ζωγραφική πανδαισία μέσα από υδατόχρωμη αχνογραφία, αφαιρετική αγιογραφία. Λαϊκότροπη περιγραφικότητα και μυθική αφήγηση που παραπέμπει σε ένα σύμπαν ατομικό μα και κοινόχρηστο. Το ανάκτορο της Κνωσσού αναστηλώνεται και περιμένει να τοιχογραφηθεί από τον Γιώργο Βούρο, φωτογράφο των εσωτερικών τοπίων με την αδάμαστη κι αναπότρεπτη δι-υποκειμενικότητα.
Σιωπές και παύσεις τού πινέλου χαρίζουν στον επαρκή θεατή αναγνώστη αυτού του περίπλοκου αλλά φιλικού κώδικα τις εσωτερικές εκείνες ανάσες που του επιτρέπουν να αναλογιστεί, να αναστοχαστεί, να ανατροφοδοτηθεί και να αναλύσει τα προσλαμβανόμενα δια των αισθήσεων, τα εισερχόμενα στον λαβύρινθο τού μυαλού, που και την καρδιά περιέχει (το μεγαλύτερο διάνυσμα στη φύση).
Στην απλότητα η σοφία, στην καθαρότητα η αγνότητα. Το αχνόν και χάριν έχει. Όχι για λόγους ελλειπτικούς αλλά ως αποτέλεσμα πλήρους κατοχής των εκφραστικών μέσων από έναν καλλιτέχνη που έχει γνωρίσει τόσο πολύ το υλικό που μπορεί πλέον να παριστάνει και το αφ-υλοποιημένο, το άφυλο, το ά-φυλλον ακόμα, με την φιλότητα που εμφιλοχωρεί σε στόματα, σώματα, χρώματα και ψυχές που δεν έχουν χάσει την επαφή με την γενεσιουργό αιτία τους.
Ο Θεόφιλος κι ο Μακρυγιάννης περνοδιαβαίνουν στους πίνακές του, μαζί με τον Δον-Κιχώτη και το Τσερνομπίλ, ενόσω βαρκούλες αρμενίζουν στον Πειραιά με ανάερα πανιά σαν σύννεφα υδάτινα.
Το στοιχείο του νερού κυριαρχεί εδώ, υπερχειλίζει το συναίσθημα, μας κατακλύζει, όμως δεν απειλεί να πνίξει τον θεατή, γιατί βρίσκεται καθισμένος στρογγυλά στην μεγαλοπρεπή ασφάλεια του εσωτερικού του θρόνου. Αυτός δεν βρέχει τα πόδια του στον Ιορδάνη. Είναι δουλειά τού πανάξιου καλλιτέχνη να βρέξει τα δικά του τα ποδάρια και να φέρει ψάρια για εμάς, τους πεινώντες και διψώντες Αλήθεια και Δικαιοσύνη.
Γιατί η Ομορφιά είναι συνώνυμη της Αρμονίας και το Κάλλος με την αλήθεια συνορεύει και την προϋποθέτει. Ατόφια. Αυτούσια και αδιαίρετη. Αυτεξουσία.
Έχει εξουσία πάνω μας αυτός ο αναγεννησιακός καλλιτέχνης, αφού μπορεί να κατευθύνει και να αναπροσανατολίσει την ματιά μας προς εσωτερικά τοπία ασυλλήπτου καθαρότητας, εκεί όπου το μάτι γίνεται αυτί και η συναισθητική μεταφορά κυριαρχεί.
Χαιρετίζουμε αυτό το πεπαιδευμένο ταλέντο. Είναι τόσος ο μόχθος και η επίπονη σπουδή κάτω από αυτά τα έργα που ο χρόνος διαστέλλεται και γίνεται χώρος, απλώνεται σε παράλληλα σύμπαντα και μας διαλύει στο υδατόχρωμα τής φιλοχόρου αμφιβολίας.
Είναι ευπρόσδεκτη στο μάτι και φιλόσθενος, αισθαντική και πανάκριβη αυτή η ματιά που προδίδει την εσωτερική πολυτέλεια της ελευθερίας που και το χρήμα την αγοράζει, ποτέ όμως δεν αρκεί για να ολοκληρώσει την απογείωση.
Το βλέμμα τροχιοδρομεί μέσα από τόσους ουρανούς, θάλασσες και βουνά αθάνατα, σύμβολα και τοπία εμβληματικά, μοτίβα αρχετυπικά μιας μυθιστορίας που επιτυγχάνεται μόνον με εικόνες, αποκλειστικά και μόνον με σοφά υπολογισμένες κινήσεις τού θυμικού στο ορατό ξεναγώντας μας στο Αόρατο και Άρρητο, στο Διαρκές.
Οξύνοια και δεξιοτεχνία καταδεικνύουν αυτοί οι πίνακες όπως τελετουργικά εκτίθενται σε ένα σκηνικό δρώμενο που επιτείνει την θεατρική συνθήκη της ανθρώπινης ζωής, της άϋλης πραγματικότητας, της δικής μας, της μόνης ανεκτής.
Η αφαιρετικότητα είναι εδώ επιδεξιότητα. Σοφία κι αυτοδυναμία.
Η μεγάλη Τέχνη μάς απελευθερώνει, μας διδάσκει και μας καθοδηγεί μέσα από την στενωπό της πιο σκαιάς Χαραυγής που οδηγεί αλάθητα στην καινούργια Αναγέννηση. Κι ο Γιώργος Βούρος είναι ένας προάγγελός της. Κορυδαλλός και χελιδόνι και κούκος. Μόνον που δεν είναι πια μόνος του, αλλά εκτεθειμένος εις το διηνεκές εις πλήρη λαμπρότητα.
Σημεία και τέρατα εξημερώνονται κάτω από τον χρωστήρα του.
Προφήτης μιας νέας εποχής που δεν έχει γλυκοχαράξει ακόμη.
Στοιχεία από κόμικς, κινηματογραφικά μοτίβα, λαϊκά θέματα και τεχνοτροπίες αλέθονται σε ένα χωνευτήρι υγιούς μεταβολισμού διακειμενικών αναφορών δημιουργώντας ένα μετείκασμα που μόνον οικείο δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Η αν-οικείωση είναι βασικό συστατικό και θεμελιώδης λειτουργικότητα τής Τέχνης.
Είναι όλα αυτά γνώριμα και διόλου αναγνωρίσιμα. Σύνθετα κι όμως απλά.
Τοπία και πόλις του μέλλοντος χρονοκόσμου, που μπορούμε όμως ήδη να τα νοσταλγήσουμε, αμέσως μόλις εγκαταλείψει το βλέμμα μας τον καμβά.
Γιατί canevas, ένα μυστηριώδες δίχτυ είναι αυτό που μας περιορίζει και κρύβει την καθαρή θέαση πίσω από τα επτά πέπλα της Ίσιδας-Σαλώμης.
Χάρη σε αυτές τις πεποιημένες εικόνες, χάρη σ’ αυτά τα εικαστικά ποιήματα μπορούμε όχι απλώς να βγάλουμε τη μέρα μας αλλά και τη ζωή μας ολάκερη να αξιοποιήσουμε δημιουργικά.
Το κάλεσμα της μεγάλης Τέχνης δια της μιμήσεως καθίσταται κίνημα ψυχικόν κι ευφρόσυνον, παρανάλωμα πυρός εσωτερικού, από εκείνο που δεν καίει τους οφθαλμούς αλλά τους ζωογονεί.
Ο Γιώργος Βούρος ζωγραφίζει σαν να φωτογραφίζει κάτι που βλέπει μόνον εκείνος, γίνεται όμως αμέσως προσφιλές και σ’ εμάς, πολύτιμο, αναντικατάστατο, ανεπανάληπτο και μοναδικό.
Αναζητείστε τον. Kάντε τον δικό σας. Θα σας χαρίσει την αθανασία της στιγμής που κρατάει αιώνες, τότε που κοιτάς έναν πίνακα κι είναι όλα φανερά. Ανεκτά. Ποθητά. Μονάκριβα. Και τα ψωμιά που στέκουν από μόνα τους όρθια στο αρτοποιείο ενός Θεόφιλου και τα συναισθήματα, τα αισθήματα και τα μετεικάσματα εκείνα που δεν μπορούσαμε να δαμάσουμε έως εκείνη την ευλογημένη ώρα που συναντήσαμε, διασταυρωθήκαμε κι ανταμώσαμε έναν μεγάλο καλλιτέχνη.
Τον Γιώργο Βούρο μέσα από το έργο του τον γνωρίσαμε. Ο άνθρωπος είναι απλώς το όχημα. Ο θαυματοποιός είναι ο συνδημιουργικός οφθαλμός τού θεατή. Του κάθε επαρκούς αναγνώστη μιας τέχνης πανάρχαιας αλλά κι ολοζώντανης, αφού ανατροφοδοτείται διαρκώς από τα νάματα της αγωνίας μας, της ανθρώπινης, της υπαρξιακής.
