Απάντηση σε όλους όσοι είδαν πολιτικό χρώμα στην πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση στο Σύνταγμα έδωσε ο Φοίβος Δεληβοριάς. Με ανάρτησή του στο Facebook ευχαρίστησε έναν προς έναν όλους τους συντελεστές, αφήνοντας για το τέλος τον Δήμαρχο της Αθήνας, που όπως είπε “δεν προσπάθησε στιγμή να μας κατευθύνει ή να μας καπελώσει και παρακολούθησε μαζί με όλους τη γιορτή μας”.
Η ανάρτηση Δεληβοριά
Νομίζω αποτελεί ένα ιδιαίτερο είδος τύχης το να έχεις πολλούς να ευχαριστήσεις. Και στην περίπτωση της «Ταράτσας του Χρόνου» είναι τόσοι πολλοί που δε νιώθω απλώς τυχερός, νιώθω ευλογημένος.
Τόσοι άνθρωποι δώσαν κομμάτι της καρδιάς τους για να βοηθήσουν στο μικρό όνειρο που είχα από παιδί: του ταξιδιού στο χρόνο. Ίσως γιατί είναι όνειρο κοινό, κομιξάδικο, παιδαριώδες, ίσως γιατί όλοι ψάχνουμε έναν τρόπο να ενωθούμε σε κάτι που να κρύβει επιτέλους λίγο νόημα –και τι πιο πλήρες νοήματος από έναν παλιό φανοστάτη που ξαφνικά μας φωτίζει; Σε μια εποχή που τσακωνόμαστε ακόμη και για συγγραφείς του μεσοπολέμου ή για τραγουδιστές χαραγμένους στα αυλάκια της λαϊκής συνείδησης, τι καλύτερο απ’ το να πάμε οι ίδιοι πίσω με το βάρος των σωμάτων και των σημερινών εμμονών μας, να λατρέψουμε και να κοροϊδέψουμε ταυτόχρονα, να πενθήσουμε και να καλωσορίσουμε εξίσου;
Ε, λοιπόν, πιο πρόθυμοι άνθρωποι απ’αυτούς της «Τεχνόπολης του Δήμου Αθηανίων» δεν ξέρω αν θα ξαναβρεθούν στο δρόμο μου. Τόσο ο Κωστής Παπαϊωάννου, όσο και ο Νίκος Πατρινός, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος αντίστοιχα, όσο και οι διευθυντές παραγωγής -η αγαπητότατη Άννα Γάγγα που με κάλεσε και ο Αντώνης Ζουγανέλης- ήταν «σαν έτοιμοι από καιρό». Η δε ομάδα των ανθρώπων που εργάζονται γύρω τους είναι όλοι άνθρωποι, άξιοι, καλοί και γεμάτοι τρέλα και ακρίβεια στη δουλειά τους. Να, λοιπόν, μια πρώτη αρμαθιά από «ευχαριστώ».
Ύστερα η ομάδα του καλλιτεχνικού γραφείου που με εκπροσωπεί, του Prospero. Η μία και μοναδική Κατερίνα Σταματάκη, από τους εντιμότερους και πιο ανυποχώρητους ανθρώπους στη δουλειά της – και όλα τα αστέρια που έχει γύρω της. Ο Δημήτρης Σταμάτης, συγγενής που ξαναβρήκα, σχολαστικός και καλλιτέχνης μέσα του, ο υπέροχος Θανάσης Κακαίτσας, η αδυναμία μου Βασιλική Γιαννακοπούλου, η θεατρική Ξένια Πολίτη, η μεγαλειώδης Χαρά Μαγαλιού, η Λίνα και η Λένα μας και τα αηδόνια της επικοινωνίας, η παντοτινή μου Ελένη Γιαννοπούλου και η φωτεινή Ιωάννα Μπρατσολιά.
Και πάμε τώρα στους βασικούς καλλιτεχνικούς υπευθύνους: ο Άγγελος Τριανταφύλλου, που εξελίσσεται σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα στη Ζωή και στην Τέχνη. Ο σκηνοθέτης-μουσικός, ο γεμάτος πλούσια ειρωνία και παιδική αθωότητα. Ό,τι είναι η «Ταράτσα» είναι κοινό μας αποτέλεσμα 100%. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Ξέρω πως δεν θέλω να σταματήσουμε ποτέ.
Ο άλλος Άγγελος, ο Μέντης, είναι από τα πρόσωπα για τα οποία νιώθω πραγματικό δέος. Σπάνιος και με αληθινή αγωνία καλλιτέχνης, συνυπήρξαμε μια δυο-φορές δουλεύοντας στο θέατρο. Τώρα, όμως, νιώθω πως ξεδιπλώθηκε κάτι βαθύ του ενός πάνω στον άλλον. Και είχε τη σπανιότητα και τη μαγεία που έχουν πάντα τα δικά του σκηνικά. Ένας μείζων ανάμεσά μας.
Η Αλεξάνδρα- Αναστασία Φτούλη που μας έντυσε και μας πέταξε με χάρη χορογράφου από εποχή σε εποχή, η Εύη Σούλη που μας χόρεψε με χάρη ποιήτριας και εξελίσσεται κάθε χρόνο μπροστά μας σε πρόσωπο σημαντικό, με τον αθόρυβο και σίγουρο τρόπο που έχουν οι πραγματικά σημαντικοί.
Ο Ντόριαν Γκρέι Γιάννης Πετρόλιας, που παρέα με τον Νίκο Κόλλια στο stage έκαναν το Σύνταγμα στερεοφωνικό σύστημα, από κείνα τα υπέροχα παλιά. Δικός σας πάντα, παιδιά.Ο Παναγιώτης Τσεβρένης είναι λες και μεγαλώσαμε στο ίδιο δωμάτιο. Μαζί του αισθάνομαι συνοδηγός σε ένα νυχτερινό ταξίδι σε μιαν άσφαλτο που αλλάζει χρώματα. Ο φωτιστής μας, δώστου σκοτάδι και θα φτιάξει μόνος του από την αρχή το Σύμπαν.
Ο Μάριος Γαμπιεράκης και τα «Μαύρα Γίδια», έκαναν τα φοβερά βίντεο, ομιλώντας άπταιστα την γκονταρική. Ο συνεργός, αδερφός, θαυματοποιός, ο άνθρωπος που ήρθε να κάνει τη ζωή των δίπλα του καλύτερη, ο Δημήτρης Μακρής μας φωτογράφησε και σκηνοθέτησε το promo βίντεό μας. Ο πολύπειρος Δημήτρης Τσίγκος είναι υπεύθυνος για την τηλεσκηνοθεσία, έργο δύσκολο για μια δουλειά με συνεχείς εναλλαγές, φωτισμούς, σε εξωτερικό χώρο- και τα πήγε θαυμάσια.
Για τον Θύμιο Παπαδόπουλο στις ενορχηστρώσεις και στη διεύθυνση, τι να πω; Ξεπέρασε τον εαυτό του στη δουλειά αυτή και είναι δύσκολο όταν είσαι ήδη αξεπέραστος. Τους μουσικούς μας τους ανέφερα ξεχωριστά ήδη σε άλλο ποστ, ας προσθέσω λίγο ρισπέκτ κι αγάπη εδώ.
Και πάμε τώρα στους επί σκηνής: οι 3 θαυμάσιοι χορευτές μας, η αρχαιοπρεπής Έλσα Σίσκου, ο «ξωτικός» Θάνος Ραγκούσης και ο πολυτάλαντος Περικλής Σιούντας. Γούστο, ακρίβεια και ομορφιά- οι ορισμοί.
Οι δύο πλανήτες που εξελίσσονται σε αστέρια, οι έξοχες Λητώ Αμπατζή και Έλενα Λεώνη στα φωνητικά.
Η Μάρθα μου, η αδερφή μου, η σημαντικότερη της γενιάς της, ή μάλλον η μόνη που μπαινοβγαίνει στις γενιές όπως στο σπίτι της, ο άνθρωπος που χαρίζει Τέχνη και δύναμη και ελευθερία με μια απλή της κίνηση. Κι όλα αυτά με χιούμορ σωτήριο και απόλυτα δικό της. Ακούς εκεί να την έχω στη ζωή μου; Δεν ξέρω αν το αξίζω, θέλω πάντως πολύ να είμαι κάθε μέρα άξιός του.
Η Νατάσσα, αυτό το άκοπο διαμάντι , που με συγκίνησε ξανά με χίλιους τρόπους: έδωσε τα πάντα σε κάθε τραγούδι που της ζήτησα, συνέδεσε με ανίκητη απλότητα το «κάθε σου γιατί» του τραγουδιού με ένα από τα πιο ασήκωτα «γιατί» της χρονιάς που έφυγε, αυτό της ατέλειωτης σφαγής των αμάχων στη Γάζα. Επίσης επέμεινε εξ αρχής να μην πληρωθεί και την –πολύ μικρή, έτσι κι αλλιώς- αμοιβή της, την δώρισε. Είδα πως γράφονται γι’αυτήν πράγματα απαράδεκτα, ξανά. Ε, λοιπόν, αν είναι να έχω εχθρούς, με χαρά διαλέγω τους δικούς της.
Και ο Θανάσης, ο πιο ταλαντούχος και γεμάτος χάρη που κυκλοοφορεί ανάμεσά μας, ο πιο καλός, ο πιο λαϊκός, ο πιο φίνος, ο πιο για όλους, ο πιο για όσους καταλαβαίνουν. «Ταράτσα» ίσον Θανάσης, από κει ξεκινάνε τα Μαθηματικά. Πλάσμα του Θεού και φίλος μου για πάντα.
Βεβαίως, μέγα άστρο της βραδιάς αποδείχτηκε η Σοφία Ρομπόλη, που χάρισε τη βραδιά σε όλους, γιατί ξέρει πως η νοηματική είναι πάνω απ’ όλα η γλώσσα της καρδιάς. Από τις πρόβες κατάλαβα ότι έχω να κάνω με έναν σπουδαίο άνθρωπο, με μια καινούργια φίλη.
Ειδικές ευχαριστίες στους απόλυτους Λατέρνατιβ, Μένεγο και Διοσκουρίδη, που τους εκτιμώ ατέλειωτα και σε τόσα πολλά επίπεδα -και που τα πάρτι τους πάντα καταλήγουν σημαδιακά για όλους τους παρευρισκόμενους.
Στον Σιδερή Πρίντεζη, το αρχείο-φίλο, τον άνθρωπο- θησαυροφυλάκιο. Στην Χαρά Ζούμα, ξέρει αυτή γιατί. Στην ασύγκριτη Χρύσα Ράϊκου που ανέλαβε το μακιγιάζ, με τη βοήθεια της Μαρίας Νόρρα. Στον καλλιτέχνη της κόμης Κωνσταντίνο Κολιούση, στο αστέρι του autocue Ανδρέα Κακουλάκη και στην γλυκύτατη Μαρία που μας υπενθύμιζε συνέχεια τον χρόνο.
Τους δεκάδες τεχνικούς, ανθρώπους της φρούρησης, γιατρούς και πάσης φύσεως άλλους συνεργάτες μας για την ακούραστη δουλειά τους.
Τα θαυμάσια παιδιά της estage.gr. που όχι μόνο έδωσαν λύση στο ζήτημα της αναμετάδοσής της συναυλίας για όσους δεν μπορούσαν να έρθουν, αλλά προσέφεραν και στο ταμείο Αστέγων του Δήμου.
Το ανθρώπους που χειρίστηκαν το υπέροχο ταξίδι των drones, αυτούς που ανέλαβαν -με σεβασμό στα ζώα της πόλης- τα αθόρυβα πυροτεχνήματα.
Για την δωρεάν παραχώρηαη αποσπασμάτων από τις ταινίες τους δεν έχω λόγια να δείξω ευγχνωμοσύνη στους Νίκο Καβουκίδη, Γιώργο Μάρο , Φοίβη Οικονομοπούλου Αγγελοπούλου, Νίκο Ζερβό, την κα Τσιφόρου. την κα Ψαθά, την εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ Α.Ε., την ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ, τους ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ “ΑΘΗΝΑ “, “ΗΡΙΔΑΝΟΣ” “ΔΙΟΝΥΣΟΣ” ” ΕΡΜΕΙΑΣ”και ” ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ”, καθώς και την ΕΡΤ για τη παραχώρηση αποσπασμάτων απ το αρχείο της.
Τέλος, μεγάλο ευχαριστώ στον Δήμαρχο κο Χάρη Δούκα που δεν προσπάθησε στιγμή να μας κατευθύνει ή να μας καπελώσει και παρακολούθησε μαζί με όλους τη γιορτή μας. Μακάρι οι ευχές του να βγουν αληθινές.
Ελπίζω να προσφέραμε –κι εμείς κι όλες οι άλλες εορταστικές εκδηλώσεις- κάτι ωραίο στην αρχή του ’25, στους χιλιάδες ανθρώπους της πόλης μας που ήταν συγκινητικά εκεί , αλλά και σε όλους όσους -από όλη τη χώρα- μας είδαν από τα δίκτυα και η ανάγκη τους για μνήμη, ιστορία, γέλιο, χορό και τραγούδι συναντήθηκε με τη δική μας.
Η παρέα της «Ταράτσας» εύχεται ομορφιά, αγάπη , δύναμη, δημιουργικότητα, αλληλεγγύη και υγεία σε όλους.
