Στον αστερισμό της μετεγκατάστασης του καζίνο της Πάρνηθας στο Κτήμα Δηλαβέρη, στα σύνορα του Δήμου Αμαρουσίου με την πόλη του Χαλανδρίου, κινείται ξανά αυτήν την περίοδο η πολιτική ζωή στους δήμους της Βόρειας Αθήνας, καθώς την Τετάρτη 3 Απριλίου 2024 εκδικάστηκαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι πέντε νέες προσφυγές κατά της μετεγκατάστασης του καζίνου.
Μία από αυτές τις προσφυγές ήταν από τον Δήμο Χαλανδρίου και για αυτό ζητήσαμε από τον δήμαρχο της πόλης, κ. Σίμο Ρούσσο να μας ενημερώσει για το που βρίσκεται η συγκεκριμένη υπόθεση, καθώς και να μας περιγράψει τους λόγους που ο δήμος Χαλανδρίου είναι «μπροστάρης» σε αυτόν τον αγώνα κατά της μεταφοράς του καζίνου της Πάρνηθας στην περιοχή της Βόρειας Αθήνας.
Χαρακτηριστικά, ο δήμαρχος Χαλανδρίου στάθηκε στο κρίσιμο διακύβευμα της ηθικής νομιμοποίησης του τζόγου χωρίς ωστόσο να υποβαθμίζει τις περιβαλλοντικές, κοινωνικές, οικονομικές και κυκλοφοριακές συνέπειες της μετεγκατάστασης. «Οι δήμοι του βόρειου τομέα δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε ένα εκατοστό ελεύθερου χώρου, πόσο μάλλον 50 στρέμματα. Δεν πιστεύουμε σε ένα μοντέλο ανάπτυξης με άξονα το τζόγο», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Δήμαρχε, βρεθήκατε την Τετάρτη 3 Απριλίου στο ΣτΕ για να υποστηρίξετε την προσφυγή του Δήμου ενάντια στην μετεγκατάσταση του καζίνο, στο κτήμα Δηλαβέρη. Είστε αισιόδοξος για την απόφαση;
Βρεθήκαμε για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια, για να υποστηρίξουμε την προσφυγή του Δήμου Χαλανδρίου ενάντια σε αυτή την απαράδεκτη κυβερνητική απόφαση για τη μεταφορά του καζίνο της Πάρνηθας μέσα στον οικιστικό ιστό. Είμαστε, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ενάντια στις κοινωνικές, περιβαλλοντικές, κυκλοφοριακές και οικονομικές επιπτώσεις της μεταφοράς. Δεν θέλουμε το καζίνο μέσα στη γειτονιά, δίπλα από τα σχολεία. Και πιστεύουμε ότι η ολομέλεια του ΣτΕ με την απόφασή της το 2021, που δικαίωσε τη δικιά μας προσφυγή τότε, έχει δημιουργήσει δεδικασμένο και ελπίζουμε ότι το 5ο τμήμα δεν θα πάει κόντρα στην απόφαση της Ολομέλειας του 2021.
Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον την απόφαση του ΣτΕ. Δεδομένου ότι η προηγούμενη απόφαση που έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο που επέτρεψε τη μετεγκατάσταση ήταν απόφαση της ολομέλειας, θα είναι σαν να ψηφίζει το ΣτΕ ενάντια στον εαυτό του.
Είχατε χαρακτηρίσει «τραγική εξέλιξη» την κυβερνητική τροπολογία του 2021 που άνοιγε τον δρόμο της μετεγκατάστασης του καζίνο και τότε δεσμευτήκατε ότι ο Δήμος θα προβεί στις αναγκαίες νομικές κινήσεις αποτροπής εφαρμογής της διάταξης. Η νέα ένσταση που καταθέσατε το απέδειξε αυτό. Πως σχολιάζετε την όλη διαδρομή αυτής της υπόθεσης;
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε έκπληξη και απογοήτευση μεγάλη γιατί ενώ δεν είχε στεγνώσει το μελάνι από την ετυμηγορία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Δεν είχαν περάσει ούτε δύο μήνες από την απόφαση του ΣτΕ με την οποία ακυρώθηκε η προηγούμενη προσπάθεια να έρθει το καζίνο στη Λ. Κηφισίας. Για να απαντήσω στην ερώτησή σας, ήταν ενδεικτικό του τρόπου που αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες τη Δικαιοσύνη. Αν πάρει μια απόφαση αντίθεση από τα συμφέροντα που θέλουν να εξυπηρετήσουν, τότε έχουμε… μια άλλη Δικαιοσύνη. Ήταν μία τραγική εξέλιξη, καθώς όπως αποφάσισε το ΣτΕ, δικαίωσε την προσφυγή του Δήμου Χαλανδρίου και άλλων φορέων και ακύρωσε την προηγούμενη προσπάθεια να έρθει το καζίνο στα Βόρεια Προάστια. Θέλω να σημειώσω ότι τότε δημιουργήθηκε ένα αίσθημα βαθιάς απογοήτευσης από τον τρόπο που λειτουργούν οι θεσμοί στη χώρα, μόνο για να εξυπηρετούνται κάποια συμφέροντα όπως φαίνεται και για αυτό ο Δήμος δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια του και προέβη ξανά στις αναγκαίες νομικές κινήσεις για την αποτροπή εφαρμογής της τροπολογίας.
Τι είχε εξεταστεί στην προηγούμενη προσφυγή στο ΣτΕ;
Θα πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες ότι δεν εξετάστηκαν περιβαλλοντικά θέματα στην προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ, παρά μόνο το θέμα που προσπαθούν να λύσουν με την τροπολογία που έκανε η κυβέρνηση ώστε οποιοδήποτε καζίνο που έχει παλιά άδεια, όχι μόνο της Πάρνηθας, να μπορεί να μετεγκατασταθεί. Ανοίγει και άλλους ασκούς όπως μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει αν δικαιωθεί αυτή η τροπολογία.
Πρέπει να σημειώσουμε πως δεν είναι μόνος του ο δήμος σε αυτόν τον αγώνα.
Βέβαια, όλες οι δημοτικές παρατάξεις του Συμβουλίου, σύλλογοι και μαζικοί φορείς της περιοχής έχουν ταχθεί ενάντια σ’ αυτή την προοπτική. Θέλουμε ένα άλλο μέλλον για την πόλη και τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την ιδέα, από τη στιγμή που λείπουν πάρκα, χώροι αναψυχής, νέων τεχνολογιών, μεγάλα πολιτιστικά κέντρα, ότι τα επόμενα χρόνια, η ανάπτυξη στη Β. Αθήνα θα είναι αυτή του τζόγου για αυτό συνεχίζουμε να το παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Ο Δήμος Χαλανδρίου, ξεκινώντας από το 2018, με ομόφωνες αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου, έχει τοποθετηθεί ξεκάθαρα κατά της μετεγκατάστασης του καζίνου της Πάρνηθας στο Μαρούσι. Το Χαλάνδρι είναι ο μόνος δήμος που προσέφυγε στο ΣτΕ, εφόσον είχε γίνει προσπάθεια συνεννόησης με τους γειτονικούς δήμους, και ο μόνος που προσέφυγε εκ νέου τον Μάιο του 2023, μαζί με τον Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος και Ρεματιάς Πεντέλης-Χαλανδρίου, ζητώντας την ακύρωση του υπ’ αριθ. 36/30.3.2023 Π.Δ., που ενέκρινε τη μετεγκατάσταση του καζίνου της Πάρνηθας στο κτήμα Δηλαβέρη, απέναντι από το Χαλάνδρι. Χαιρετίζουμε, ασφαλώς, κάθε προσπάθεια που συμβάλλει στην ενίσχυση της προσφυγής του Δήμου Χαλανδρίου και των πολιτών που από την πρώτη στιγμή εναντιώθηκαν στην έλευση του καζίνου στη γειτονιά μας
Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι λόγοι που αγωνίζεστε κατά της μεταφοράς του καζίνο της Πάρνηθας στην περιοχή σας;
Οι δήμοι του βόρειου τομέα δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε ένα εκατοστό ελεύθερου χώρου, πόσο μάλλον 50 στρέμματα. Δεν πιστεύουμε σε ένα μοντέλο ανάπτυξης με άξονα το τζόγο. Θεωρούμε επίσης ότι επιβαρύνουν σημαντικά το περιβάλλον και το κυκλοφοριακό, ενώ δημιουργούν ένα σκληρά ανταγωνιστικό πόλο εμπορικών δραστηριοτήτων απέναντι στην τοπική αγορά του Χαλανδρίου, που έχει ήδη υποστεί ήδη μεγάλη πίεση από τις υπερτοπικές δραστηριότητες που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή. Τίποτα από όλα αυτά βέβαια δεν μπορεί να συγκριθεί με το κόστος στη ζωή των ανθρώπων από τη νομιμοποίηση του τζόγου ως μια διέξοδο στα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι θα κριθεί από το ΣτΕ, θεωρώ όμως ότι είναι η σοβαρότερη συνέπεια, να λειτουργεί καζίνο σε απόσταση αναπνοής από τα σχολεία, τους παιδικούς σταθμούς και τις γειτονιές μας.
Το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας απαγορεύει τέτοιες εγκαταστάσεις μέσα στον οικιστικό ιστό. Η απαγόρευση αυτή ισχύει επί δεκαετίες, απλά είμαστε σε μια εποχή που όλα ανατρέπονται. Πρόκειται για ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν παίρνει υπόψη του το περιβάλλον, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και τις ανάγκες των ανθρώπων. Αυτό θέλουμε; Είμαστε σταθερά υπέρ της άποψης ότι χρειαζόμαστε άλλο μοντέλο ανάπτυξης.
