Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Δημήτρη Καμπουράκη
Αν εξαιρέσουμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του δημοσίου που αντιδρούν στα πάντα χρησιμοποιώντας ορολογία της δεκαετίας του ’80, όλοι οι υπόλοιποι τι καλούν διαρκώς τον πρωθυπουργό να κάνει;
Μεταρρυθμίσεις. Οι οποίες μεταρρυθμίσεις είναι διαφορετικές για τον καθένα, είναι σαν το νερό που παίρνει το σχήμα του δοχείου στο οποίο μπαίνει. Άλλη είναι η μεταρρύθμιση για τον υπάλληλο άλλη για τον επιχειρηματία, άλλη για τον νεοεισερχόμενο στην δουλειά κι άλλη γι αυτόν που πάει για σύνταξη, άλλη για τον εκπαιδευτικό κι άλλη για τον μαθητή, άλλη για τον κάτοικο της υπαίθρου κι άλλη γι αυτόν που ζει στο κέντρο της Αθήνας.
Οι μεταρρυθμίσεις, στο συλλογικό μας θυμικό είναι ταυτισμένες με την αύξηση της ευημερίας μας. Πρόκειται για θεωρητικό σχήμα που όταν αφορά γενικές υπηρεσίες λειτουργεί. Για παράδειγμα, όλοι καλωσόρισαν το gov.gr που έφτιαξε ο Πιερακάκης και κατάργησε τα πήγαινε-έλα στις κρατικές υπηρεσίες για να βγάζουμε και για να καταθέτουμε χαρτιά. Δοξάσαμε μάλιστα την καλύτερη εφαρμογή του που ήταν ο πολιτισμένος και δίχως ταλαιπωρία τρόπος εμβολιασμού για τον covid. Αυτή ήταν μια από τις μεταρρυθμίσεις της πρώτης τετραετίας Μητσοτάκη που έγινε κοινά αποδεκτή.
Μια άλλη μεταρρύθμιση όμως, πολύ σημαντική και αυτή, λοιδορήθηκε και βρήκε φοβερές αντιστάσεις στην αρχή. Αναφέρομαι στην γρήγορη απονομή συντάξεων που πέτυχε ο Κωστής Χατζηδάκης, καθώς σύσσωμοι οι εργαζόμενοι του ΕΦΚΑ και η ΑΔΕΔΥ αρχικά αρνήθηκαν να την υποστηρίξουν. Πεισμένοι ότι επρόκειτο για χρόνιο άλυτο πρόβλημα, είδαν τις προσπάθειες του υπουργού ως ματαιοπονία και ανώφελη ταλαιπωρία για τους εργαζόμενους. Μόνο το πείσμα της πολιτικής ηγεσίας επέβαλε τελικά την λύση, ώστε σήμερα να μπορούμε να λέμε ότι το 80% των συντάξεων κατανέμονται εντός διμήνου. Μιλάμε για τεράστιο βήμα που όλοι υιοθέτησαν εκ των υστέρων.
Υπήρξε και απόπειρα για τρίτη μεταρρύθμιση που αφορούσε την αξιολόγηση του δημοσίου. Από τις υπηρεσίες και τις μονάδες, μέχρι τους υπαλλήλους όλων των βαθμίδων. Εκεί η μεταρρύθμιση ξεκίνησε και στον δρόμο έπαθε λάστιχο. Δεν ξέρω τι λέει σήμερα ο αρμόδιος υπουργός, αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι στο ελληνικό δημόσιο αξιολόγηση ουσίας δεν γίνεται. Αξιολογόχαρτα πάνε κι έρχονται υπογεγραμμένα, αλλά ο βασικός στόχος της αξιολόγησης που είναι ο διαχωρισμός της ήρας απ’ το στάρι και η βελτίωση των υπηρεσιών του δημοσίου δεν έχει διόλου επιτευχθεί.
Τώρα στην δεύτερη τετραετία του, όλοι καλούν τον Μητσοτάκη να κάνει μεταρρυθμίσεις. Ο Χατζηδάκης ήδη ξεκίνησε με το νομοσχέδιο για την φοροδιαφυγή, για να αντιληφθεί αμέσως ότι όλοι είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων αρκεί να μην τους αφορούν και να μην τους θίγουν. Μέχρι το τέλος του χρόνου θα έρθει και η σειρά του Πιερακάκη που θα κάνει το βήμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το αίτημα έχει μαζική υποστήριξη, όμως θα συναντήσει την μεγάλη πολιτική αντίδραση σύσσωμης της αντιπολίτευσης, που θα προσπαθήσει να επιστρατεύσει την πανεπιστημιακή νεολαία. Θα πρόκειται για δοκιμασία της κυβέρνησης και στον δρόμο με κινητοποιήσεις. Αν πάντως επιβληθεί και καθιερωθεί, θα πρόκειται για τεράστια αλλαγή που θα την καταλάβουμε όλοι μας σύντομα.
Κατά τα λοιπά, η μεταρρύθμιση της Κεραμέως για τους διοικητές των δημοσίων οργανισμών και φορέων ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά δεν αφορά τον πολύ κόσμο. Ούτε κρύο ούτε ζέστη του κάνει του μέσου Έλληνα ποιος θα μπει διοικητής του τάδε οργανισμού ή νοσοκομείου. Καλή διαχείριση θέλει και δεν τον νοιάζει από ποιον. Αντιθέτως, η πολιτική του Σκρέκα για την τιθάσευση του πληθωρισμού, δεν είναι μεταρρύθμιση, είναι διαχείριση και μάλιστα μέρα με την μέρα.
Χρειάζεται αυτή η διαχείριση και με ενεργητικές πολιτικές (επιδόματα) και με καταστολή (μεγάλα πρόστιμα), όμως μια πραγματική μεταρρύθμιση θα ήταν η καταπολέμηση των ολιγοπωλίων και των εναρμονισμένων πρακτικών στην αγορά τροφίμων και καταναλωτικών προϊόντων. Αν δεν βρεθεί τρόπος να δουλέψει ο πραγματικός ανταγωνισμός ανάμεσα στα σούπερ μάρκετ, τότε ο Έλληνας καταναλωτής θα είναι πάντα έρμαιο των μεγάλων και των επιτήδειων, των τριγωνικών σχέσεων εξωτερικού και εσωτερικού που αρμέγουν τον καταναλωτή. Αυτή θα ήταν μια πραγματική μεταρρύθμιση που θα αφορούσε όλο τον κόσμο και που πραγματικά θα βελτίωνε την ζωή των Ελλήνων.
