Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών έστελναν το ίδιο μήνυμα. Πως ο Μητσοτάκης είναι καλύτερος για πρωθυπουργός σε όλους τους τομείς από τον Τσίπρα, πως μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ θα είναι καλύτερη από μια κυβέρνηση συνεργασίας με ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜΕΡΑ 25, πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται από 6-8 μονάδες μακριά από τη ΝΔ, διαφορά που στην εκτίμηση ψήφου, κυμαίνεται λίγο πολύ, κοντά στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2019.
Και όλα αυτά, ύστερα από ένα τετράμηνο μπαράζ σκληρών επιθέσεων, πολλών αναπόδεικτων κατηγοριών και καταγγελιών κατά του πρωθυπουργού για την υπόθεση των υποκλοπών, μια υπόθεση που κατέληξε σε αλληλοκατηγορίες μεταξύ δημοσιογράφων για «πρακτοριλίκι».
Όχι πως αυτή η υπόθεση δεν άφησε και αφήνει τη σκιά της στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό- το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις με την πλειοψηφία των πολιτών να πιστεύει οτι ήταν σε γνώση του πρωθυπουργού- αλλά μέχρι στιγμής δεν φαίνεται ικανή να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό.
Γιατί οι πολίτες δεν έδειξαν και δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για υποθέσεις υποκλοπών, μια “ασθένεια” που έχει “επιβαρυνθεί” εξαιτίας της επέκτασης ψηφιακής τεχνολογίας και από την οποία πάσχουν κατά καιρούς κυβερνήσεις και εδώ και στο εξωτερικό.
Χωρίς απαντήσεις στην οικονομία
Αυτομάτως προκύπτει το ερώτημα γιατί ο κ. Τσίπρας έριξε όλα τα «όπλα» του στην υπόθεση των υποκλοπών, που βρίσκεται τελευταία στον κατάλογο του ενδιαφέροντος των πολιτών και όχι στην οικονομία που απασχολεί όλους;
Η απάντηση είναι απλή, πρώτον γιατί δεν διαθέτει οικονομικό πρόγραμμα και προτάσεις πειστικές για να αντιμετωπίσει την οικονομική ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Απλά, ο ίδιος και οι βουλευτές του καταγράφουν τα προβλήματα, ως δημοσιογράφοι.
Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε την κατάσταση στην οικονομία ως εξής: «Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ασφυκτιά. Η αγοραστική δύναμη μειώνεται συνεχώς, το εισόδημα εξανεμίζεται στις πρώτες 15 ημέρες του μήνα».
Σώστα και τι προτείνει; Μια άλλη πολιτική λέει. Ποιά; Ίσως το μάθουμε κάποια στιγμή.
Όσον αφορά τις δημοσκοπήσεις το επιτελείο του και ο ίδιος κάνουν πως δεν τις βλέπουν. Η κυβέρνηση, υποστηρίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, έχει υποστεί πολύ σημαντική ζημιά από τις πολιτικές της και ότι οι υποκλοπές έχουν αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στην πλειοψηφία. «Ο κ. Μητσοτάκης αποτελεί πια παράγοντα πολιτικής αστάθειας, καθώς η μόνη δυνατότητα να συγκροτηθεί κυβέρνηση μετά τις εκλογές και να μην οδηγηθούμε σε επαναλαμβανόμενες εκλογικές αναμετρήσεις είναι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης».
Ούτε λέξη για το γεγονός πως υπολείπεται της ΝΔ, σχεδόν όσο και στις βουλευτικές εκλογές του 2019, σύμφωνα με τις έρευνες της κοινής γνώμης.
Η στασιμότητα προκαλεί γκρίνια
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να προχωρά με το «κεφάλι στην άμμο», όμως η στασιμότητα απασχολεί το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως αν η γκρίνια δεν βγαίνει προς τα έξω. Τα στελέχη παραμένουν στοιχισμένα, αλλά μουδιασμένα πίσω από τον αρχηγό τους που ακολουθεί ένα δρόμο που μπορεί να οδηγεί παντού, πλην της εξουσίας.
Υπάρχει κάποιος άραγε στον ΣΥΡΙΖΑ που είναι πραγματικά ικανοποιημένος από τις δημοσκοπήσεις και δεν βγαίνει να το πει; Ήδη πάνω από έξι χρόνια «σέρνονται» πίσω από τον Μητσοτάκη παρά τις προσπάθειες ανανέωσης που έχουν κάνει.
Το Συνέδριο και η εκλογή του κ. Τσίπρα, από την κομματική βάση, δεν έδωσε το αναμενόμενο έναυσμα για μια νέα επέλαση προς την εξουσία, ούτε ανανέωσε το λόγο, τα επιχειρήματα, τις πολιτικές, τη φιλοσοφία του κόμματος. Ο «εμβολιασμός» με τους θεσιθήρες πασόκους, δεν απέδωσε σε κομματικό πλούτο απλά ενίσχυσε τις εσωκομματικές έριδες με τους παλιούς του 3%..
Ανεδαφικές προτάσεις
Οι προτάσεις που έχουν διαφημιστεί περισσότερο, γιατί τις προώθησε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν:
Την κρατικοποίηση της ΔΕΗ, που την παρέδωσε χρεωκοπημένη, την επαναδιαπραγμάτευση του Ταμείου Ανάκαμψης και την επίσης επαναδιαπραγμάτευση του εξοπλιστικού προγράμματος με τη Γαλλία.
Το πρώτο δεν μπορεί να συμβεί εκτός κι αν οικειοθελώς πουλήσουν στο κράτος τις μετοχές τους οι ιδιώτες επενδυτές από την κερδοφόρα τώρα ΔΕΗ, το δεύτερο δεν το αποδέχεται η Ε.Ε. που το ενέκρινε και το τρίτο αν θα συνέβαινε, θα ήταν εθνικά θανάσιμο λάθος με την ένταση στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο.
Παρ όλα αυτά η «επαναδιαπραγμάτευση» για τον Αλέξη Τσίπρα φαίνεται πως είναι η νέα μαγική λέξη, το «κλειδί» που θα του ανοίξει τις πόρτες της εξουσίας, αλλά στην ουσία ανοίγει την πόρτα προς το παρελθόν, όταν υπόσχονταν επαναδιαπραγμάτευση και διαγραφή του δημόσιου χρέους, επαναδιαπραγμάτευση για το μνημόνιο κ.α . Το αποτέλεσμα είναι γνωστό και οδυνηρό για τους πολίτες.
Στην Κουμουνδούρου δεν έχουν αντιληφθεί πως το πρόβλημα, είναι πρωτίστως το παρελθόν τους στο οποίο δυστυχώς παραμένουν ακόμα προσηλωμένοι, χωρίς μετάνοια, χωρίς αλλαγή και εναλλακτική πολιτική.
Η καταστροφική διακυβέρνηση της χώρας επί τέσσερα χρόνια, με το αχρείαστο μνημόνιο και με το Πάνο Καμμένο συνεργάτη, οι ψεύτικες υποσχέσεις, η απουσία ολιστικού ρεαλιστικού σχεδίου για τη χώρα που ήταν σε πρωτοφανή κρίση, οι αυτοσχεδιασμοί και η έλλειψη σοβαρότητας στις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. δεν έχουν ξεχαστεί.
Κλείνει το ρήγμα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ;
Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την απόρριψη της κοινής γνώμης για ένα κόμμα που δεν έχει αλλάξει, ούτε σε πρόσωπα, ούτε σε φιλοσοφία.
Ο κ. Τσίπρας όμως βασίζεται στο ρήγμα που προκάλεσε η υπόθεση των υποκλοπών μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του κ. Ανδρουλάκη. Υποθέτει πως κόπηκαν οι γέφυρες μιας κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ- ΝΔ.
Αυτή τη στιγμή οι πληροφορίες λένε πως, άνοιξαν κάποιοι δίαυλοι επικοινωνίας του κυβερνώντος κόμματος με τη Χαριλάου Τρικούπη, παρότι ο κ. Ανδρουλάκης ακόμα επιμένει, πως σε περίπτωση συνεργασίας δεν πρέπει να είναι ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε ο κ Τσίπρας πρωθυπουργός και πως οποιαδήποτε συνεργασία, εφόσον καταστεί εφικτό να γίνει ύστερα από τις εκλογές της απλής αναλογικής, τότε που το ΠΑΣΟΚ ελπίζει σε 30-35 έδρες το κοινοβούλιο.
Αυτό σημαίνει πως το πολιτικό αφήγημα της «προοδευτικής διακυβέρνησης» με το οποίο κατεβαίνει ο κ. Τσίπρας στις εκλογές, είναι στον «αέρα» και στηρίζεται μόνο στις δικές του προθέσεις όχι των άλλων.
Όλα αυτά οδηγούν σε νέα ερωτήματα. Θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει «μόδα», όπως το 2012-15 με νέο όραμα και με τον νέο αρχηγό, αντί του κ. Τσίπρα που βρίσκεται στην προεδρία πάνω από 14 χρόνια; Έχει να δώσει κάτι άλλο στην κοινωνία ο πρόεδρος του ή αποτελεί πια μόνο ένα ισχυρό σύμβολο ενότητας για το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ;
Ερωτήματα, που περιμένουν το αποτέλεσμα των εκλογών για να απαντηθούν…
