Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
Του Βαγγέλη Περρή
Ο βιασμός αποτελεί διαρκές τραύμα και ο Λιγνάδης είναι βιαστής, πλέον με τη σφραγίδα του νόμου. Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών, που στη συνέχεια συγχωνεύτηκαν σε 12 και μετά από δέκα λεπτά αποφυλακίστηκε, διότι το μεικτό ορκωτό δικαστήριο αποφάσισε να του δοθεί αναστολή έως την εκδίκαση του εφετείου.
Ο συνδυασμός των δύο αποφάσεων προκάλεσε δικαιολογημένο μούδιασμα σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης και ο ΣυΡιζΑ βρήκε την ευκαιρία να ξαναψαρέψει σε θολά νερά, κονταίνοντας άλλο ένα τεράστιο κοινωνικό θέμα και τελικά να το ευτελίσει. Όπως συνηθίζει, πήρε μπογιά και έβαψε τους βιαστές με κομματικό χρώμα, αδυνατώντας για μία ακόμη φορά να αντιληφθεί ότι στις παρεκτροπές συμμετέχει κάθε καρυδιάς καρύδι, επομένως είναι κοινό χρέος των πολιτικών δυνάμεων να επιδείξουν αχρωματοψία, να υπερασπιστούν τα θύματα και να δημιουργήσουν το νομικό περιβάλλον που θα τιμωρεί τους θύτες.
Ψιλά γράμματα. Για τον ΣυΡιζΑ βιαστές είναι μόνο όσοι βρίσκονται απέναντι. Τους εντός, αυτούς που συναναστρέφεται, αβαντάρει ή συνεργάζεται, δεν τους βλέπει, όταν μάλιστα βγουν στην επιφάνεια οι αθλιότητές τους, είτε τις αποδίδει σε «ακροδεξιά ρητορική» είτε κινητοποιεί το μηχανισμό του, προκειμένου να καλυφθούν οι ακαθαρσίες.
Τα παλλόμενα πέη και το Φεστιβάλ Αθηνών
Περίπτωση Γιαν Φαμπρ. Πρόκειται για τον Βέλγο καλλιτέχνη που ο ΣυΡιζΑ επέλεξε ως τον πλέον κατάλληλο για να δώσει αριστερό πρόσημο στο φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου. Πριν την ενθρόνιση, το κακοποιητικό παρελθόν του εντοπίστηκε από πολλούς, τους οποίους οι στρατευμένες γραφίδες χαρακτήρισαν, με τη γνωστή τους ευκολία, «εχθρούς του πολιτισμού». Όμως, πριν ο Φαμπρ συναντηθεί με τον «φίλο του πολιτισμού» σ. Τσίπρα για να αναλάβει τα καλλιτεχνικά του καθήκοντα, είχε πρωταγωνιστήσει σε αλλεπάλληλες σοκαριστικές πρωτοβουλίες που περιελάμβαναν βασανισμούς ζώων και σειρά από παρεκκλίνουσες προσωπικές συμπεριφορές. Οι πρώτοι αποκορυφώθηκαν με την προβολή ενός βίντεο, στο οποίο πρωταγωνιστούσαν γάτες. Ο φιλόζωος καλλιτέχνης τις πετούσε ψηλά στον αέρα και αυτές προσγειώνονταν σε μία σκάλα με επίστρωση μουσαμά, ώστε να γλιστράνε. Τα ζώα τρόμαζαν, προσπαθούσαν ματαίως να ισορροπήσουν, έπεφταν πάλι από ύψος και καθώς σπάραζαν, ο φακός έκανε ζουμ στον τρόμο τους και έτσι τελείωνε αυτό το εναλλακτικό έργο τέχνης.
Ανάλογη έμπνευση είχε ο Φαμπρ και με την «εγκατάσταση», όπου δεκάδες νεκροί σκύλοι και γάτες κρέμονταν από τσιγκέλια, ενώ το αποτρόπαιο περιβάλλον συμπληρωνόταν με μια σειρά από βαλσαμωμένες κουκουβάγιες. Όλα θεωρήθηκαν προσόντα και, βάσει αυτών, ο Φαμπρ επελέγη από την Πρώτη Φορά Ευαίσθητη Κυβέρνηση για διευθυντής του μεγαλύτερο ελληνικού πολιτιστικού φεστιβάλ.
Η θητεία του στην Ελλάδα είχε αρχίσει από τη Θεσσαλονίκη, όπου επί σκηνής του Μεγάρου Μουσικής παρουσίασε το θέαμα Παλλόμενα Πέη, δηλαδή χορευτές που ήταν γυμνοί και περιέστρεφαν τα πέη τους σαν ανεμόμυλους.
Η καταιγίδα ξεκίνησε όταν η χορευτική του ομάδα απεκάλυψε την παρεκκλίνουσα συμπεριφορά του και δεν ήταν πολλοί όσοι εξεπλάγησαν. Οι χορεύτριες, με ανοιχτή επιστολή, κατήγγειλαν ότι τις παρενοχλούσε και τις προσέβαλε αδιακόπως, στις καταθέσεις τους παρουσίασαν έναν «άνθρωπο δεσποτικό» που «δεν είχε κανένα ενδοιασμό να καταφύγει στο σεξουαλικό εκβιασμό». Τις υποχρέωνε να συμμετέχουν σε φωτογραφίσεις με σεξουαλικό περιεχόμενο, οι οποίες κατέληγαν σε εκβιαστικές σεξουαλικές πράξεις. Η νομική υπεράσπισή του προσπάθησε να τον παρουσιάσει σαν θύμα πολιτικών διώξεων, δικαιολόγησε τις πράξεις του με το επιχείρημα «είναι ένας ρομαντικός αναρχικός», παρουσίασε τις καταγγέλλουσες σαν αμφιλεγόμενες, εκδικητικές προσωπικότητες. Ο εισαγγελέας δεν πείστηκε. Πρότεινε κάθειρξη τριών ετών, στη συνέχεια η ποινή έγινε 18 μήνες και μετά από δέκα λεπτά αποφυλακίστηκε με αναστολή.
Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, όμως κανείς δεν ταύτισε τις πράξεις του Φαμπρ με τον ΣυΡιζΑ. Δεν έπιασαν δουλειά οι διαδικτυακοί σχολιαστές κάτω από τη χαρούμενη φωτογραφία του με τον σ. Αλέξη Τσίπρα. Έλειψαν οι διαμαρτυρίες και τα αναθέματα. Οι ευαίσθητες καρδιές των κομματικών οργανώσεων και εντύπων δεν σκίρτησαν, ο Φαμπρ γι’ αυτούς είναι ένα φάντασμα. Ο καταδικασθείς είναι κόκκινος, επομένως το έγκλημα ποτέ δεν διεπράχθη.
Το κουκούλωμα του βιασμού δείχνει πολιτική ωριμότητα!
Χαράς ευαγγέλια! Ο σ. Τσίπρας, ως παραλίγο δήμαρχος Αθηναίων, έχει εκπονήσει ένα τρομερό σχέδιο για να προσφέρει φτηνό, σχεδόν δωρεάν πετρέλαιο στους συμπολίτες του. Τους ζητάει να βγουν στους δρόμους με τα μπιτόνια στους ώμους γιατί τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε με τον επαναστάτη ηγέτη της Βενεζουέλας και σύντομα θα φτάσει στον Πειραιά το βαπόρι απ’το Καράκας, με τόνους πολλούς, γεμάτο από τζάμπα πετρέλαιο μυρωδάτο.
Τελικά, το αλάνι έμεινε χαρμάνι και το μόνο που ήρθε από τη Βενεζουέλα ήταν ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης Μαδούρο, ο οποίος ανέλαβε πρέσβης με σκοπό να αναθερμάνει -φυσικά χωρίς πετρέλαιο- τις σχέσεις της χώρας του με την Ελλάδα. Τα συριζαϊκά κομματικά έντυπα, με πρωτοπόρα την Αυγή, παραληρούσαν από σοσιαλιστική έξαψη: «Η Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας επέλεξε τον σ. Φράνκλιν Γκονσάλες για να την εκπροσωπήσει στη φίλη και συναγωνίστρια Ελλάδα».
Στο γραφείο του φίλου και συναγωνιστή πρέσβη προσέφεραν τις υπηρεσίες τους πέντε Ελληνίδες, μία εκ των οποίων είχε στενότατους συγγενικούς δεσμούς με στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Και οι πέντε κατήγγειλαν ότι απειλήθηκαν με βιασμό από τον σ. πρέσβη και ανέφεραν το γεγονός στη δικαιοσύνη και στα κομματικά όργανα.
Η περιγραφή του εφιάλτη που έζησε μία εξ αυτών, είναι καθηλωτική:
«Ο Γκονσάλες έκανε τη ζωή μας κόλαση. Όχι μόνο τη δική μου. Σε τέτοιο σημείο, που πήγαινα στη δουλειά και ήθελα να είμαι αόρατη. Να μη με βλέπει. Ένα πρωί ήρθε με το εσώρουχό του. Μου ζήτησε να πάω αμέσως στο δωμάτιό του. Νόμιζα πως κάτι συνέβη. Γνώριζα πως στο σπίτι βρίσκονταν και η αδελφή του και έτσι δεν πήγε ο νους μου στο κακό. Όταν μπήκα στο δωμάτιο μού έκανε επίθεση, με έπιασε με βία από το στήθος και το λαιμό. Με τράβαγε, μου έσκισε τα ρούχα και επιχείρησε να με βιάσει. Φώναζα δυνατά. Ένιωθα πως σταμάτησε ο χρόνος. Δεν ξέρω από πού και πώς εμφανίστηκε ξαφνικά η αδελφή του, που κυριολεκτικά με γλίτωσε από τα χέρια του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα. Έκλαιγα και ντρεπόμουν. Έχασα την αυτοεκτίμησή μου. Όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι ισοπεδωτικό. Σε ισοπεδώνει σαν άνθρωπο και είναι κάτι που το κουβαλάς κάθε μέρα μαζί σου. Δεν φεύγει, δεν είναι κάτι που ξεπερνάς σε μια μέρα. Έκανα περίπου επτά χρόνια για να το ξεπεράσω μέσα μου. Έγινε προσπάθεια να συγκαλυφθεί το θέμα. Υπήρξε πολιτικό πρόσωπο από τον ΣυΡιζΑ, δεν θέλω να πω το όνομά του, που μου ζήτησε να δείξω πολιτική ωριμότητα και να λυθεί το θέμα εσωτερικά».
Ο γνήσιος φεμινιστής ηγέτης σ. Αλέξης…
Το πρόσωπο που ζήτησε από τα θύματα να το βουλώσουν δεν κατονομάστηκε, αλλά οι ανάλογες δραστηριότητες του σ. Αλέξη Τσίπρα, έγιναν γνωστές. Ως ειλικρινής και γνήσιος φεμινιστής ηγέτης, έγραψε σχετική επιστολή στον σ. Μαδούρο. Δεν καταδίκαζε, δεν ζητούσε παραδειγματική τιμωρία, απλώς συγκάλυπτε.
Σύμφωνα με το επίσημο πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη,
την επιστολή Τσίπρα μετέφερε ο σ. Ροδρίγο Τσάβες Σαμούδιο, πρέσβης της Βενεζουέλας στη Γερμανία εκείνη την περίοδο.
Ακολουθεί απόσπασμα του πορίσματος, που βασίζεται στη μαρτυρία του:
«Ήρθε (ο Σαμούδιο) στην Ελλάδα από τη Γερμανία και συναντήθηκε με πολιτικά πρόσωπα προερχόμενα από το χώρο της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ), για το ζήτημα των σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Σύμφωνα με την κατάθεσή του, κατά τη συνάντηση αυτή του δόθηκε επιστολή απευθυνόμενη προς τον πρόεδρο της Βενεζουέλας κο Μαδούρο, με φερόμενο αποστολέα τον κο Τσίπρα».
Η επιστολή εστιαζόταν στην «πολιτική ωριμότητα» των θυμάτων που κρατούσαν μυστικές τις εναντίον τους απόπειρες βιασμού. Ιδού το χαρακτηριστικό απόσπασμα της «επιστολής Τσίπρα»:
«Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα».
Ο σ. Αλέξης είναι σαφής. Η σεξουαλική παραβατικότητα του συντρόφου κουκουλώθηκε, αλλά τα «συστημικά μέσα ενημέρωσης» μπορεί να αποκαλύψουν τον αντισυστημικό βιαστή, οπότε καλό θα ήταν να μαζέψουν τις στύσεις του! Ούτε μια κουβέντα συμπαράστασης στα θύματα ούτε μια προσπάθεια να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και να τιμωρηθεί ο παραβάτης. Το αντίθετο.
Ο πρέσβης ένιωσε ασφαλής με την αβάντα των συντρόφων του, συνέχισε τα ίδια και οι καταγγελίες έφτασαν μέχρι τη Βουλή.
Ο σ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, ως υπουργός Εσωτερικών της (για Πρώτη Φορά) Αριστερής-Φεμινιστικής Κυβέρνησης, κάλυψε τον επίδοξο βιαστή πρέσβη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και κάνοντας λόγο για «υποκριτικές ευαισθησίες», αναμάσησε τη βολική τσίχλα αποδίδοντας το θόρυβο σε πλεκτάνη των συστημικών ΜΜΕ.
Η υπόθεση εκδικάστηκε από το μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Οι απειληθείσες και στη συνέχεια απολυθείσες υπάλληλοι δικαιώθηκαν από την αστική δικαιοσύνη. Ο επαναστατικός ΣΥΡΙΖΑ και το αρμόδιο για τέτοια θέματα Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής συνέχισαν να κάνουν την πάπια, μάλιστα οι εκπρόσωποί του στα social media χαρακτήρισαν την υπόθεση «ακροδεξιά ρητορική» και έκτοτε γίνονται έξαλλοι με οποιαδήποτε αναφορά στο θέμα των συντροφικών βιασμών.
ΥΓ: Στο μεταξύ οι καταγγέλλουσες δεν βρήκαν ποτέ δουλειά. Όποτε εμφανιζόταν νέος εργοδότης, έπεφτε τηλεφώνημα: «Είναι κακή υπάλληλος». Ο τελευταίος λόγος ανήκει σε μία από αυτές: «Εξοργίζομαι όταν ακούω να λένε «βγείτε και μιλήστε». Ωραία, βγείτε. Μιλήστε. Και μετά; Τι ακριβώς θα γίνει μετά; Το μόνο που βλέπω είναι υποκρισία. Τίποτα άλλο».
