του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία ανέδειξε μια τεράστια αντιδυτική και φιλορωσική δεξαμενή ψηφοφόρων.
Δεν είναι μόνο η Μαρίν Λεπέν με το 24% είναι και δεύτερος ακροδεξιός Ερίκ Ζεμούρ που παίρνει ποσοστό 7% και φυσικά ο αριστερός Ζαν-Λικ Μελανσόν που κινείται στο 20%. Όλοι μαζί συμπληρώνουν το 50% του εκλογικού σώματος.
Kαι για να αντιληφθούμε πόσο φιλορώσοι είναι οι ακροδεξιοί στη Γαλλία, να υπενθυμίσουμε πως το 2014 η Μαρίν Λεπέν, χαιρέτησε την προσάρτηση της Κριμαίας από τον Πούτιν, όταν όλη η Ευρώπη την καταδίκαζε.
Μοιάζουμε σ’ αυτά με τους Γάλλους. Και εδώ τα υψηλότερα ποσοστά φιλορώσων και αντιδυτικών εντοπίζονται στα αριστερά και στα ακροδεξιά του πολιτικού φάσματος.
Αυτό το αντιδυτικό μείγμα στη χώρα μας, περιλαμβάνει συνήθως και τους περισσότερους αντισυστημικούς πυρήνες της ελληνικής κοινωνίας.
Το ζήσαμε με το πιο παράξενο δημοψήφισμα της ιστορίας μας, το 2015, που εκτινάχθηκε το ποσοστό, λόγω οργής για τα μνημόνια και το παλαιό πολιτικό σύστημα στο 62% . Αλλά κανείς απ’ αυτούς, δεν διαμαρτυρήθηκε, όταν την επομένη, το αποτέλεσμα της κάλπης, πέταξε η κυβέρνηση στο καλάθι των αχρήστων.
Το σκηνικό επαναλήφθηκε την περίοδο των αρνητών και των αντιεμβολιαστών που τελικά οι περισσότεροι αποδέχτηκαν- πολλοί με δύσκολο τρόπο, γιατί ασθένησαν- πως ο covid δεν είναι απλή γρίπη και το εμβόλιο δεν σκοτώνει.
Το ζούμε τώρα και με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που ένα μεγάλο ποσοστό, ανάλογο εκείνου των αντιεμβολιαστών, τη δικαιολογεί και επιρρίπτει τις ευθύνες για τον πόλεμο στη Δύση!
Όπως στη Γαλλία έτσι και στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό των πολιτών, δεν βλέπει τον Πούτιν ως δικτάτορα, αλλά ως στιβαρό ηγέτη που θα ήθελε για τη χώρα του, παρότι εκεί φυλακίζεται όποιος έχει αντίθετη άποψη.
Αποδέχονται τον νέο “τρόμο”, που επανέρχεται στη δύσμοιρη Ρωσία με την “αυτοκάθαρση της κοινωνίας” που εξήγγειλε ο Πούτιν για να “απαλλαγεί” η χώρα του από τους “μπάσταρδους και τους προδότες” ζητώντας από το κάθε πολίτη να καρφώνει τον άλλον στην αστυνομία .
Για μας το πιο επικίνδυνο, είναι πως αυτοί οι πολίτες στην Ελλάδα, συμμερίζονται έτσι και τον αναθεωρητισμό του Πούτιν, που θα έχει τραγικές επιπτώσεις , αν εφαρμοστεί από την Τουρκία στα νησιά μας.
Kαι φυσικά δείχνουν αδιάφοροι απέναντι στις σφαγές των αμάχων, των παιδιών, τους ομαδικούς τάφους, τα εκατομμύρια των προσφύγων και τις καταστροφές πόλεων.
Για όλα αυτά δεν έχουμε ακούσει τις απόψεις τους, καθαρά, σταράτα ούτε από τη γαλλική ακροδεξιά και αριστερά , ούτε και στην Ελλάδα από ισορροπιστές καλλιτέχνες, αντιδυτικούς, αλλά ούτε από πολιτικούς της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς.
Μούγκα στη στρούγκα που λένε!
Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο, τα μουσικά σύνολα της χώρας να αρνούνται να στηρίξουν την Ουκρανία. Η ορχήστρα της ΕΡΤ, του Δήμου της Αθήνας αλλά και η Κρατική ορχήστρα, αρνήθηκαν να παίξουν για τους ουκρανούς.
“Δεν παίζουμε σε πολιτικές εκδηλώσεις” ψέλλισαν κάποιοι. Είναι οι ίδιοι που παλαιότερα έδωσαν το παρόν σε εκδηλώσεις για την Οκτωβριανή Eπανάσταση και για τις επετείους της ίδρυσης του αποσκελετωμένου σοβιετικού ΚΚΕ.
Όμως τους κυρίους της αριστερής και ακροδεξιάς αντιπολίτευσης, ενόχλησε ο μαχητής του τάγματος του Αζ;oφ που ανήκει την εθνική φρουρά της Ουκρανίας και αμύνεται στη Μαριούπολη. Γιατί; Είναι ναζιστής είπαν. Ποιος το βεβαιώνει; Κανείς! Eχω την εντύπωση πως τους ενόχλησε περισσότερο η δήλωση του πως πολεμά τους Ναζί Ρώσους.
Στη Γαλλία δεν κτύπησε απλά ένα καμπανάκι, αλλά όλες οι καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων μαζί.
Αρκούν όμως να ξυπνήσουν τους ηγέτες της Δύσης και να ασχοληθούν με τα σοβαρά καθημερινά προβλήματα των πολιτών τους ή θα τους αφήσουν στην κάθε Λεπέν;
Πηγή: afteroffice.gr
