του Σπύρου Μουρελάτου
Το ελληνικό πολιτικό σκηνικό δε σταματά να σε εκπλήσσει: εκεί, που λες πως ότι η ομιλία Ζελένσκι, ενός προέδρου του οποίου η κυρίαρχη χώρα, η Ουκρανία, δέχεται απρόκλητη εισβολή από τον ισχυρό της γείτονα, τη Ρωσία, θα συνεγείρει την ελληνική κοινωνία για τα δεινά, που περνά ο λαός της και θα αντλήσει έτι περαιτέρω διεθνή στήριξη, ώστε να αποφύγει το ορατό φάσμα του εδαφικού της διαμελισμού, ένα βίντεο, 2,5 λεπτών ενός Ουκρανού μαχητή, ελληνικής καταγωγής, που δήλωσε πως πολεμά πλάι στο Τάγμα Αζόφ για την προστασία της Μαριούπολης, άναψε φωτιές.
Έγινε, μάλιστα, το όχημα προκειμένου να διευκολυνθούν με εύσχημο πάντοτε τρόπο όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, που είτε ρέπουν ανοιχτά προς το φιλορωσισμό, είτε το κάνουν κεκαλυμμένα εξ αιτίας ιδεολογικών ή άλλων αγκυλώσεων και να αποφύγουν να τοποθετηθούν στο κύριο δίλημμα: με την Ουκρανία ή τη Ρωσία; Με τον Ζελένσκι ή τον Πούτιν;
Τα αγνά αισθήματα φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να τυφλώσουν την ευθυκρισία ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος, ούτε και να παρασέρνουν τους ταγούς του σε μία λογική ίσων αποστάσεων, από την οποία η χώρα μας ιστορικά ουδέποτε βγήκε κερδισμένη.
Σε μία κρίσιμη ιστορική καμπή, όπου το δυτικό στρατόπεδο ανασυντάσσεται ύστερα από το στρατηγικό…λήθαργο σχεδόν 2 δεκαετιών η χθεσινή εικόνα του ελληνικού κοινοβουλίου, όπου ορισμένοι απουσίαζαν, άλλοι κομπορρημονούσαν και άλλοι έτριβαν τα χέρια τους χαιρέκακα από την…κουταμάρα της αβλεψίας να ελεγχθεί το επίμαχο οπτικοακουστικό υλικό προτού προβληθεί δεν περιποιεί τιμή στην χώρα.
Αδικεί, δε, κατάφωρα την έως τώρα κρυστάλλινη στάση της Αθήνας, που τάχθηκε από την πρώτη στιγμή και εμπράκτως στο πλευρό μιας χώρας, που απειλείται με εδαφική συρρίκνωση, από την επίθεση του γείτονα της, ο οποίος απεργάζεται την αλλαγή των συνόρων και εν γένει του status quo.
Μια χώρα, που υφίσταται τον ρητορικό ευτυχώς προς ώρας αναθεωρητισμό του γείτονα της και η οποία προ ενάμιση χρόνου είχε υποχρεωθεί να έχει τον στόλο της σε πλήρη ανάπτυξη και σε ύψιστη επιφυλακή στο Αιγαίο επί διμήνου δεν δικαιούται ούτε να κρύβεται, ούτε να απαντά με μισόλογα, όταν κάποιοι επιχειρούν να εγκαταστήσουν διά της πλαγίας την αναρχία και τη ζούγκλα στο διεθνές σύστημα.
Γιατί πολύ απλά όταν θα έλθει η κρίσιμη ώρα δεν θα έχει το ηθικό και όχι μόνο παράστημα να απευθυνθεί στην διεθνή κοινότητα ζητώντας στήριξη. Εάν ορισμένοι δυσφορούν με την διεθνή κατανομή ισχύος, όπως αυτή προέκυψε μεταπολεμικά, η φαντάζονται εαυτούς εντός χρεοκοπημένων πολιτικών υποδειγμάτων να μεταφέρουν ας κρατήσουν τις ανησυχίες τους για τους εαυτούς τους και τα καφενεία της γειτονιάς τους. Δεν ενδιαφέρουν ούτε την χώρα, ούτε την πλειοψηφία των πολιτών της.
Πηγή: afteroffice.gr
