To ημερολόγιο έδειχνε 1997, όταν δύο νεαροί μηχανικοί γύρω στα 30, ένωναν τις δυνάμεις τους για να ξεκινήσουν μια τεχνολογική εταιρεία στη Θεσσαλονίκη, σε μια εποχή που η λέξη «startup» ήταν σε γενικές γραμμές άγνωστη στην Ελλάδα. Με πολλή δουλειά και αφοσίωση, συναντιόντουσαν κάθε βράδυ, μετά τις πρωινές δουλειές τους, για να δουν τι θα κάνουν την επόμενη ημέρα, ώστε να βελτιώσουν το προϊόν τους. Ο ένας ήταν ο Κοσμάς Βάμβαλης, που λίγα χρόνια πριν είχε δημιουργήσει ένα λογισμικό για τη «Land Rover» και το «Rover Group» και ο άλλος ο Γιώργος Εφραιμίδης, που στα πρώτα βήματα της εταιρείας έτρεχε καθημερινά για να στηθεί στα πόδια της. Οι δύο νεαροί τα κατάφεραν και η εταιρεία τους, η ATLANTIS Engineering, γιόρτασε πριν από λίγες ημέρες τα 25α γενέθλιά της, με μια μεγάλη εκδήλωση. Σήμερα η εταιρεία, που αναπτύσσει πρωτοποριακά προϊόντα συντήρησης εξοπλισμού και μηχανημάτων, δραστηριοποιείται σε 10 χώρες, ενώ διαθέτει παρουσία στο Άμπου Ντάμπι. Παράλληλα, τους τελευταίους έξι μήνες έχει ως μέντορα σε τεχνολογικά και επιχειρηματικά θέματα έναν μεγάλο Έλληνα της τεχνολογίας στις ΗΠΑ, τον Τόλη Λέριο, πρώτο Έλληνα Ολυμπιονίκη πληροφορικής, που πούλησε την εταιρεία του στη Microsoft, και έχει στο ενεργητικό του πάνω από 30 πατέντες και βραβεία στις ΗΠΑ.
Περιγράφοντας τα χρόνια σκληρής δουλειάς, που έκαναν πράξη της δημιουργία της εταιρείας, ο Γιώργος Ευφραιμίδης διηγήθηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης: «Αυτή τη σκληρή δουλειά, εμείς τη λέγαμε αφοσίωση, τη λέγαμε όραμα και όνειρα, δουλειά με νόημα. Σήμερα τη λένε startup (νεοφυή επιχείρηση). Ήμασταν μια startup της εποχής, που δραστηροποιηθήκαμε στον χώρο της συντήρησης εξοπλισμού και μηχανημάτων. Είχαμε άγνοια κινδύνου… Μπλέξαμε με μια λέξη, τη “συντήρηση”, που όλοι ήθελαν να αποφύγουν. Κανείς δεν θέλει να του πουν ότι ασχολείται με τη συντήρηση, όλοι είναι προοδευτικοί, και εμείς κάναμε τη συντήρηση ταμπέλα στο μαγαζί μας. Προχωρήσαμε όμως σε αυτόν τον χώρο, είπαμε εδώ είναι η αποστολή μας, τον αγαπήσαμε και πιστεύω ότι κινήσαμε τον τροχό κάποια σημεία παραπέρα» σημείωσε ο κ.Ευφραιμίδης, γενικός διευθυντής της Atlantis, και πρόσθεσε ότι η συνεργασία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών δεξιοτήτων, ευθυνών και φύλου είναι πολύ κομβικής σημασίας, ώστε η τεχνολογία να δώσει θετικό αποτέλεσμα.
Επικαλoύμενος και το ρητό του Περικλή, ότι δεν μπορεί κάποιος πολίτης να ευτυχήσει μέσα σε μια κοινωνία που δυστυχεί, ο κ.Ευφραιμίδης αναφέρθηκε και στις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει η Atlantis, προκειμένου να επιστρέψει πράγματα στην κοινωνία, όπως το «Maintenance Forum», έναν θεσμό που ξεκίνησε το 2003 και σήμερα αποτελεί σημείο συνάντησης όλων των ανθρώπων του κλάδου και η «Hellenic Maintenace Society», «ένα σπίτι που αγκαλιάζει τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη συντήρηση», από όποιο μετερίζι και αν προέρχονται, μάχιμη εργασία, συμβουλευτική, προμηθευτές, πανεπιστημιακοί ερευνητές. «Ένα πράγμα που μας έχει χαρακτηρίσει επί 25 χρόνια είναι ότι αφήνουμε πίσω μας ένα αποτύπωμα, θέλω να πιστεύουμε θετικό για κοινωνία και καθέναν ξεχωριστά» σημείωσε, ενώ αναφέρθηκε και στα δύο προϊόντα-ναυαρχίδες της εταιρείας, το AIMΜS, από το οποίο ξεκίνησε η εταιρεία, και το SIBYL, «με το οποίο δεν προσπαθούμε απλά να διαχειριστούμε τα προβλήματα (συντήρησης) μιας εταιρείας, αλλά και να τα προβλέψουμε».
Στην αξία της συνεργασίας για την ανάπτυξη του οικοσυστήματος της Θεσσαλονίκης, αλλά και της δημιουργίας θέσεων εργασίας για τη νέα γενιά, αναφέρθηκε, από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ATLANTIS Engineering, Κοσμάς Βάμβαλης, επισημαίνοντας ότι άνθρωποι όπως οι Σίμος Διαμαντίδης (πρόεδρος Συνδέσμου Εξαγωγέων-ΣΕΠΒΕ), Θεόφιλος Μυλωνάς (πρόεδρος Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής Βορείου Ελλάδος- ΣΕΠΒΕ), Παναγιώτης Κετικίδης (πρόεδρος Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας και Ελληνικού Δικτύου Επιχειρηματικών Αγγέλων), Τάσος Τζήκας (πρόεδρος Τεχνόπολης και ΔΕΘ-Helexpo AE) και Νίκος Ευθυμιάδης (πρόεδρος ThessINTEC), «αφιερώνουν απίστευτο προσωπικό χρόνο, για να εξελιχθεί η πόλη της Θεσσαλονίκης». Ιδιαίτερη μνεία έκανε ο κ.Βάμβαλης και στις συνεργασίες της εταιρείας με το ΑΠΘ και τον καθηγητή Τάσο Γούναρη, «που μας έδωσε σημαντική τεχνογνωσία στον χώρο της Τεχνητής Νοημοσύνης και θεωρώ ότι έχουμε χτίσει μια υγιή, win-win συνεργασία» και με το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ) και τον πρόεδρό του, Δημήτρη Τζοβάρα, χάρη στην οποία επετεύχθη «πολύ σημαντική εμβάθυνση της τεχνολογίας της εταιρείας μας».
Ο Τόλης Λέριος, αφού μοιράστηκε δύο προσωπικές ιστορίες από τη διαδρομή του, οι οποίες μπορούν να δώσουν έμπνευση τόσο σε επιστήμονες, όσο και σε επιχειρηματίες, είπε πως στα διπλάσια χρόνια από την Atlantis που είναι στη Γη, έχει δει την ανθρωπότητα να συναρπάζεται συλλογικά πολλές φορές: όταν ο άνθρωπος πάτησε για πρώτη φορά στο φεγγάρι, όταν ο Kασπάροφ έχασε στο σκάκι από τον υπολογιστή της IBM Deep Blue κι όταν ο Ίλον Μασκ παρουσίασε τα αυτοκίνητα της Tesla το 2018 και υποσχέθηκε ότι δεν θα χρειαζόμασταν οδηγό από την επόμενη χρονιά κιόλας. Η τωρινή μανία, είπε, είναι το μεγάλο γλωσσικό μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης ChatGPT. «Το ChatGPT έχει αδιαμφισβήτητα πολύ ενδιαφέρουσες τεχνικές προδιαγραφές, που αντανακλούν πρόσφατα άλματα στους αλγόριθμους της Τεχνητής Νοημοσύνης. Αλλά στην πράξη είναι χάντρες και καθρεφτάκια, προς το παρόν: τα κείμενα που παράγει -ή, πιο σωστά, αναπαράγει και συνδυάζει- εντυπωσιάζουν αλλά είναι συχνά γεμάτα αναλήθειες και αυταπάτες, σαν να ήταν υποψήφιος στις ελληνικές εκλογές. Όπως και οι λαϊκιστές πολιτικοί που αντικατοπτρίζουν τους φόβους και τις ελπίδες μας για το μέλλον, το ChatGPT είναι φαινομενικά τεχνητά νοήμων όχι γιατί όντως είναι νοήμων αλλά γιατί σε αυτό βλέπουμε τον Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ σαν “Εξολοθρευτή” που ήρθε να μας καταστρέψει ή τον Kίανου Ριβς σαν Nίο στο Matrix, που ήρθε για να μας σώσει. H Τεχνητή Νοημοσύνη όντως θα φέρει μεγάλες και θετικές αλλαγές στη ζωή μας. Αυτό θα γίνει σταδιακά από ομάδες ανθρώπων, που μεθοδικά θα συνδυάσουν πολλαπλά συστατικά. Πρώτα και κυρίως, προσωπική ακεραιότητα στον χαρακτήρα τους – αυτό που διαφοροποιεί τον Nίο από τον Εξολοθρευτή, ή τον Κοσμά και τον Γιώργο της Atlantis από τον Ιλον Μασκ. Και σε δεύτερο ρόλο: τεχνική ικανότητα, συνεργασιμότητα, σκληρή δουλειά, αποδεδειγμένο στη πράξη επιχειρηματικό δαιμόνιο, και καλά εδραιωμένες σχέσεις εμπιστοσύνης με τους τελικούς χρήστες ή πελάτες. Και σε τρίτο ρόλο: γνώση όχι μόνο των αλγόριθμων της AI, αλλά και, ακόμα σημαντικότερο, γνώση της σωστής διαχείρισης των δεδομένων που εκπαιδεύουν την AI – γιατί χωρίς δεδομένα, η AI είναι σαν αυτοκίνητο χωρίς καύσιμο. Αυτά τα συστατικά διακρίνω στην Atlantis στο συγκεκριμένο τομέα της συντήρησης» κατέληξε.
