Είναι τα παιδιά που μένουν στα «αζήτητα» των ιδρυμάτων, αυτά που έχουν αναπηρίες ή είναι μεγάλα σε ηλικία και δεν «προτιμώνται» για αναδοχή, παρά την αυξημένη ανάγκη να φύγουν από τα ιδρύματα και να αποκτήσουν ένα οικογενειακό περιβάλλον. Παρά το νέο νόμο για την αναδοχή και την τεκνοθεσία (4538/2018) και τη λειτουργία της πλατφόρμας https://www.anynet.gr/, όπου ο καθένας και η καθεμία μπορεί να υποβάλει αίτημα για να προσφέρει μια οικογένεια στα παιδιά που την έχουν ανάγκη, οι αιτήσεις για παιδιά με αναπηρία και μεγαλύτερα σε ηλικία- άνω των 8 ετών- παραμένουν ελάχιστες.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την αναδοχή των παιδιών, στις 31 Μαΐου, το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, με τη βοήθεια του Δικτύου Αναδόχων Γονέων για την Κοινωνική Προστασία των Ανηλίκων, μίλησε με δύο γυναίκες- μονογονείς, οι οποίες ανέτρεψαν τα συγκεκριμένα δεδομένα και προχώρησαν σε αναδοχές παιδιού με αναπηρία και ενός κοριτσιού 11 ετών.
Η Σοφία Καζάκου φιλοξενεί τους τελευταίους μήνες την Μαρία, ένα 4χρονο τετραπληγικό κοριτσάκι με μικροκεφαλία, που γνώρισε μέσα στο ίδρυμα όπου εργάζεται εδώ και λίγα χρόνια ως βρεφονηπιοκόμος. «Προσπαθούσα χρόνια να κάνω παιδί, είχα αποβολές και αποτυχημένες εξωσωματικές. Όταν άρχισα να δουλεύω στο ίδρυμα και είδα τα παιδιά, αισθάνθηκα πολύ άσχημα γιατί είδα ότι υπάρχουν τόσα παιδιά που μπορείς να πάρεις, αντί να γεννήσεις, και το μόνο που θέλουν είναι αγάπη». Γνωρίζοντας τη Μαρία, η οποία είναι από μωρό στο ίδρυμα, αποφάσισε να τη βάλει στη ζωή της: νοίκιασε ένα σπίτι που θα μπορούσε να είναι προσβάσιμο για ένα παιδί με αναπηρία και προχώρησε τις σχετικές διαδικασίες ως μονογονέας.
«Μέλημά μου είναι να καταφέρει να αυτοεξυπηρετείται και κάθε φορά που την παίρνω είναι υπέροχα. Με ζορίζει όταν την αφήνω», λέει η 48χρονη, τονίζοντας ότι οι περισσότεροι που θέλουν να προχωρήσουν σε αναδοχή, βάζουν ως κριτήρια να είναι το παιδί υγιές και μικρό σε ηλικία, ενώ τους επηρεάζει και η καταγωγή.
«Μπαίνουν σε μια “άψυχη” πλατφόρμα για να υποβάλουν αίτηση. Όμως, αν γνώριζαν τα παιδιά αυτά, θα άλλαζαν άποψη», σημειώνει και προτρέπει τους ενδιαφερόμενους να προτιμούν την αναδοχή και όχι την τεκνοθεσία.
«Η τεκνοθεσία είναι εγωιστική ενώ η αναδοχή είναι προσφορά, δώσε απλά αγάπη», τονίζει.
Αποδοχή και ασφάλεια ζητούν όλα τα παιδιά
Η 45χρονη Ντίνα (δεν επιθυμεί να δημοσιοποιηθεί το επίθετό της) έγινε πέρσι ανάδοχος ενός 11χρονου κοριτσιού, μετά μια μεγάλη εσωτερική διαδικασία περισυλλογής, αφού δεν είχε προσπαθήσει ποτέ της να κάνει παιδί.
«Εκκίνησή μου ήταν η δική μου ανάγκη να κάνω κάτι πέρα από τον εαυτό μου», αναφέρει. Ως μονογονέας και αυτή, αλλά έχοντας την συναισθηματική υποστήριξη του περιβάλλοντός της, έκανε τη σχετική αίτηση στην πλατφόρμα, θέτοντας μεγάλο ηλικιακό εύρος στην αναζήτηση παιδιού και μέσα σχεδόν σε έναν χρόνο, ήρθε και το ανάλογο «ταίριασμα» με ένα 11χρονο κορίτσι, που από τα 5 της χρόνια φιλοξενούνταν σε ίδρυμα.
«Οι πρώτες συναντήσεις στο ίδρυμα με το παιδί ήταν δύσκολες γιατί τότε κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό ήταν να ξεπεράσει το ίδρυμα τις αναστολές που είχε να αφήσει ένα παιδί ελεύθερο. Φυσικά και υπάρχει έννοια να είναι κατάλληλος ο ανάδοχος αλλά πέρα απ’ αυτό, υπάρχουν κι άλλα προσκόμματα». Παρά το γεγονός αυτό, η ίδια μιλάει για μια πολύ όμορφη πρώτη συνάντηση με το παιδί που προμήνυε τι θα συμβεί στο μέλλον και τη βούλησή της να σταθεί σε μία απόσταση, με ανοιχτή καρδιά, για να αφουγκραστεί τις ανάγκες του κοριτσιού.
«Το κορίτσι μου έχει αναπτυξιακά προβλήματα και χρειάζεται ειδική αγωγή, που την ακολουθεί αγόγγυστα, γιατί ξέρει ότι την έχει ανάγκη. Η ανάπτυξη του λόγου καθυστέρησε, όχι από νοητικά προβλήματα αλλά από βιώματα και στη συνέχεια έλειπε η ουσιαστική φροντίδα και παρέμβαση», εξηγεί.
Η 11χρονη έχει επικοινωνία με τους βιολογικούς της γονείς και παραμένει η αναδοχή στην Ντίνα, η οποία, ωστόσο, αναφέρει ότι αυτό είναι κάτι που δεν την απασχολεί. «Δεν μπήκα στη διαδικασία για να αποκτήσω ένα δικό μου παιδί. Ήθελα να βοηθήσω ένα παιδί να ορθοποδήσει, να δουλέψει τα τραύματά του και να φτιάξει τη ζωή του. Είναι καθημερινός ο αγώνας μας να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης. Στη γιορτή της μητέρας, χάρηκα πολύ, όταν μου έκανε δώρο μια κάρτα που έγραφε: “Χρόνια πολλά Ντίνα”. Της είπα ότι τώρα έχεις δύο ανθρώπους που χωράνε στην καρδιά σου, τη βιολογική σου μητέρα και μένα».
Όσο για την απόφασή της να γίνει ανάδοχος σε μεγαλύτερο σε ηλικία παιδί απ’ ό,τι «προτιμώνται» γιατί υπάρχει φόβος για την κακοποίηση που έχουν υποστεί ή τα χρόνια που παράμεναν στα ιδρύματα, η απάντησή της είναι αφοπλιστική: «Δεν έχουν σημασία αυτά γιατί όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη για ασφάλεια και αποδοχή».
Στα «αζήτητα» παιδιά με αναπηρία
Απεμπλοκή από το ηλεκτρονικό σύστημα των απρόσωπων συνδέσεων μεταξύ υποψηφίων αναδόχων και παιδιών με αναπηρία ή μεγαλύτερων σε ηλικία, ζητά η πρόεδρος του Δικτύου Αναδόχων Γονέων για την Κοινωνική Προστασία των Ανηλίκων Ελένη Γεώργαρου.
«Τα σύστημα πλέον είναι πιο ξεκάθαρο και άμεσο γιατί στο παρελθόν ο ενδιαφερόμενος για αναδοχή θα έπρεπε να “χτυπάει” τις πόρτες ιδρυμάτων. Με την ηλεκτρονική πλατφόρμα υπάρχουν διάφοροι παράμετροι και γίνεται γρήγορα το ανάλογο ταίριασμα αλλά για τα παιδιά με αναπηρία παρατηρείται σχεδόν απόλυτη αποτυχία», τονίζει η κ. Γεώργαρου. Εκφράζει, δε, την άποψη ότι δεν πρέπει να μπαίνουν στην ίδια πλατφόρμα με τα υγιή παιδιά, αλλά να ακολουθείται άλλος τρόπος.
«Πρότασή μας είναι να υπάρχει και ένα παράλληλο σύστημα που θα φέρνει σε επαφή φορείς και υποψήφιους αναδόχους για να γνωρίζουν τα παιδιά με αναπηρία, να δημιουργούν σχέσεις και να απεμπλακεί η συγκεκριμένη διαδικασία από την απρόσωπη σύνδεση της πλατφόρμας». Επιπλέον, πρόταση του Δικτύου είναι τα ιδρύματα να κοινοποιούν τις ανάγκες τους για αναδοχές ώστε να εκδηλώνεται ενδιαφέρον και το υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας να δημοσιοποιεί στοιχεία για τα παιδιά που είναι σε ιδρύματα, όπως πόσα είναι ανάπηρα και γενικότερα, τις ηλικίες τους.
«Τέλος, πρέπει να διορθωθεί και το γεγονός ότι δεν προωθείται άμεσα η αναδοχή αλλά το παιδί μπαίνει πρώτα στο ίδρυμα και μετά αναζητείται ανάδοχος», λέει.
Μέλη του Δικτύου θα βρίσκονται το Σάββατο 11πμ-2μμ, στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας, στο πάρκο μπροστά από το «Κόκκινο Σπίτι» για να ευαισθητοποιήσουν και να ενημερώσουν για την αναδοχή παιδιών.
