Η είδηση του πρόωρου τέλους της εκπομπής «Πάμε Δανάη!» δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν το φινάλε μιας μακράς πορείας που μύριζε εδώ και καιρό… αποδόμηση. Και όσο κι αν το MEGA προσπάθησε να περισώσει ό,τι σωζόταν, τα δεδομένα –και κυρίως τα λάθη– έδειχναν τον δρόμο προς την έξοδο.
Σε αυτή την ιστορία, η Δανάη Μπάρκα δεν υπήρξε θύμα. Υπήρξε πρωταγωνίστρια. Όχι στη μικρή οθόνη, αλλά στα παρασκήνια μιας αργής, αλλά σταθερής επαγγελματικής αυτοχειρίας.
1. Αλαζονεία αντί επίγνωσης
Όταν τα νούμερα κατρακυλούσαν, η ίδια έμοιαζε να «κατοικεί» σε άλλη πραγματικότητα. Αντί για ανασύνταξη, επέλεξε την άνεση του εφησυχασμού. Μια στάση σχεδόν προκλητική απέναντι στο κοινό αλλά και στο κανάλι που της έδωσε επανειλημμένα δεύτερες ευκαιρίες.
2. Μοναχικότητα που κοστίζει
Στο MEGA οι πληροφορίες μιλούν για μια παρουσιάστρια αποκομμένη από τον οργανισμό. Μιλούσε μόνο με τον στενό της κύκλο, δεν επένδυσε ποτέ στις ανθρώπινες σχέσεις με τους ανθρώπους του σταθμού – και αυτό, στην τηλεόραση, δεν συγχωρείται. Η απομόνωση δεν μεταφράζεται σε «focus». Μεταφράζεται σε απουσία.
3. Η σκιά της Καινούργιου και το πληγωμένο προφίλ
Όταν ξέσπασε το παρασκήνιο γύρω από την υποτιθέμενη εμπλοκή της στη σχέση Καινούργιου – Τσαγκρίδη, η εικόνα της Δανάης δέχθηκε σοβαρό πλήγμα. Η φιλία δοκιμάστηκε δημόσια και οι εντυπώσεις –δικαίως ή αδίκως– λειτούργησαν εις βάρος της. Και στην τηλεόραση, οι εντυπώσεις χτίζουν ή γκρεμίζουν καριέρες.
4. Έλλειψη γείωσης με το κοινό
Ο κόσμος ένιωθε ότι παρακολουθούσε μια παρουσιάστρια σε ρόλο και όχι μια αυθεντική προσωπικότητα. Η τηλεοπτική εικόνα της –αν και πάντα θετική– δεν είχε το βάθος ή τη σύνδεση που απαιτεί η ζωντανή, καθημερινή επαφή με τον τηλεθεατή. Το χαμόγελο δεν φτάνει, όταν πίσω του δεν υπάρχει αλήθεια.
5. Αντίο με ψυχραιμία ή απάθεια;
Το τέλος ήρθε, και εκείνη αντέδρασε με απίστευτη… αυτοσυγκράτηση. Ίσως και αδιαφορία. Μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση της διακοπής, ανέβαζε ήδη stories για τα θεατρικά της σχέδια. Κάποιοι είδαν δύναμη. Άλλοι είδαν μια απουσία συναισθηματικής επαφής με την πραγματικότητα και με τους συνεργάτες της που έμεναν… ξεκρέμαστοι.
