Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Τα «ορφανά» του Τσίπρα έπαψαν να …κόβουν εισιτήρια. Τι και αν πανηγυρίζουν για τη βάση που πήγε μαζικά (#not) να ψηφίσει, τι και αν ιδρύουν νέα κόμματα, τι και αν αισθάνονται δικαιωμένα από την πρώιμη αποστασία τους, όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Η απαξίωση δεν κάνει διαχωρισμούς και όσοι το έχουν καταλάβει μοιάζουν μειοψηφία στα κομματίδια της Αριστεράς, που επιχειρούν να υπάρξουν για να συντηρήσουν κομματικές καριέρες.
Ο δε…Μερκελιστής πρώην πρωθυπουργός, συζητιέται όλο και πιο συχνά, άλλοτε για την σιωπή του, άλλοτε για το Ινστιτούτο του (που ουδείς έχει καταλάβει τι σκοπό έχει), άλλοτε για το πιθανό come back του και άλλοτε για την αγάπη που ομολογεί στην βιογραφία της ότι του έχει, η πρώην Γερμανίδα Καγκελάριος, που μας έβαλε με τα Μνημόνια της τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι.
ΔΙΑΡΧΙΑ
(ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISSI)
Το στοίχημα της ενότητας καλείται να κερδίσει ο Σωκράτης Φάμελλος από την “ηλεκτρική” καρέκλα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ερώτημα, για δυνατούς λύτες, αποτελεί το πώς θα χειριστεί τη συγκατοίκηση με τον Παύλο Πολάκη στο κόμμα, γεγονός που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση ενός ειρηνικού κλίματος.
Πότε ο Φάμελλος διέγραψε τον Πολάκη, με εντολή Κασσελάκη.
Πότε έγινε Πρόεδρος «αγκαζέ» με τον Πολάκη, ούτε που το καταλάβαμε…
Και είναι να απορεί κανείς ποια είναι η «μαγιά» του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία θα πεισθεί η κοινωνία πως υπάρχει το πολιτικό δυναμικό για να σταθεί και πάλι στα πόδια του το κόμμα… απόκομμα.
Για την ώρα, ένα είναι σίγουρο. Ο νέος Πρόεδρος, Σωκράτης Φάμελλος –μη έχοντας τη στόφα ηγέτη- καλείται να συρθεί πίσω από τον Κρητικό, που δήλωσε με το…καλημέρα σας, ότι έχει το «μισό κομμά». Άλλωστε, γιατί να μην το δηλώσει όταν ο ίδιος σίγουρα θυμάται καλά πως πολλοί τον ήθελαν και με τα δυο πόδια εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
Η Όλγα Γεροβασίλη, που εγκαλούσε τον Κασσελάκη για την «μισή διαγραφή Πολάκη», τώρα άραγε απολαμβάνει αυτή την ιδιότυπη διαρχία;
Ο Κεφαλλονίτης ευρωβουλευτής, Φαραντούρης, θα μείνει έως το τέλος να χειροκροτά τον Φάμελλο που κατά δήλωσή του δεν έχει όραμα και τον Πολάκη, που επίσης κατά δήλωσή του, δεν διαθέτει πολική οξυδέρκεια;
Ποιος άραγε πιστεύει πως το δείγμα γραφής όλων αυτών των μηνών, δεν «μαρτυρά» και το μέλλον του μικρού πλέον ΣΥΡΙΖΑ;
Η αναγνώριση από τον Παύλο Πολάκη, της νίκης του Φάμελλου από τον πρώτο γύρο, μπορεί να χαρακτηρίστηκε γενναία ως στάση από τον νέο πρόεδρο, όλα όμως φαίνεται πως θα κριθούν στο πεδίο και συγκεκριμένα από την εκπροσώπηση της τάσης Πολάκη στα κομματικά όργανα.
Οι ισορροπίες είναι εύθραυστες, ενώ δεν απέχουμε και πολύ χρονικά από τον περασμένο Ιούλιο όταν ο Σωκράτης Φάμελλος έδειχνε την πόρτα εξόδου στον Κρητικό βουλευτή από τη συνεδρίαση της Κ.Ο, μετά τη διαγραφή του.
«Δεν έχεις θέση εδώ μέσα» είχε πει τότε ο Σωκράτης Φάμελλος στον Παύλο Πολάκη και τον ίδιο να απαντά σε υψηλούς τόνους:
«Είμαι και θα είμαι ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρω ποιοι ήθελαν να με διαγράψουν».
Τώρα όλα μέλι – γάλα ή μήπως ποιούν την ανάγκη φιλοτιμίαν καθώς αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν πολλά περιθώρια για νέες διασπάσεις;
Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΕΟΔΩΡΑ
Ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών, επιχειρεί να μας πείσει πως ηγείται… κινήματος, χωρίς να έχει έστω κινητοποιήσει άμεσα δέκα από τα μέλη της ΚΟ που επί ένα χρόνο «επόπτευε», έστω και εξωκοινοβουλευτικά.
Η κινηματική ροή δεν προκύπτει και ο λαμπερός, νιόπαντρος κινδυνεύει να μείνει με τη Θεοδώρα Τζάκρη και μερικούς ακόμη που δεν «μοσχοπουλούν» στο χρηματιστήριο της πολιτικής.
Οι πρώτες μετρήσεις δεν επιτρέπουν πανηγυρισμούς και ο χρόνος των εθνικών εκλογών –που ο πρωθυπουργός επιμένει πως θα είναι το 2027- δεν αποτελεί πλεονέκτημα για τον επαναπατρισμένο Στέφανο, που αν δεν κάνει κάποια μεγάλη έκπληξη κινδυνεύει να δει το άστρο του να δύει πρόωρα.
Χωρίς θέσεις, χωρίς στελέχη και κυρίως… έχοντας δώσει ένα πρώτο δείγμα γραφής, καθώς επί 12 μήνες «δεν είχε πάρει μυρωδιά» για το κόμμα στο οποίο βρίσκονταν και για την ποιότητα των πρώην συντρόφων του.
Με άλλα λόγια, αν οι ΣΥΡΙΖΑίοι κρίνονται για τη δημοκρατικότητά τους, ο ίδιος κρίνεται και μάλιστα αυστηρά για την αντιληπτική του ικανότητα και το πολιτικό του κριτήριο.
ΣΤΑΘΕΡΑ ΜΟΝΟΨΗΦΙΟΙ
(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI)
Οι σύντροφοι της Νέας Αριστεράς, έχουν χάσει τη μπάλα. Πορεύονται μόνοι τους αλλά δεν τους το έχει πει κανείς ακόμη…
Θυμούνται τις παλιές τους δόξες και καθώς ακόμη τα κανάλια τους καλούν για να «γεμίζουν καρέκλες» στα πάνελ, αισθάνονται πως υπάρχει χώρος και χρόνος για εκείνους.
Τα βάζουν με τον Τσίπρα που δεν τους στήριξε, τα έχουν πολλά μαζεμένα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έδωσαν μίαν ευκαιρία στον Κασσελάκη, δεν τους αρέσει το STEFANOS, δεν χωράνε στο ΠΑΣΟΚ και γενικώς… η ζωή συνεχίζεται με το αριστερόμετρο στο χέρι.
Ως κάτοχοι και μοναδικοί ιδιοκτήτες της Αριστερής Ιδεολογίας, περιφέρονται σα να μη βλέπουν τις μετρήσεις που τους δείχνουν κοντά στο… 0%. Ηττημένοι εσωκομματικών διαδικασιών, νταήδες που κάποτε άρπαζαν γιακάδες και χρυσές πολιτικές μετριότητες ψάχνουν στους άλλους τα αίτια της δικής τους θλιβερής πολιτικής παρουσίας με το μηδαμινό αποτύπωμα.
Άνθρωποι που ψηφίστηκαν –όπως και στα υπόλοιπα απομεινάρια του ΣΥΡΙΖΑ- για να κάνουν αντιπολίτευση, έμειναν να τρώγονται με τα ρούχα τους και να παράγουν γκρίνια και θόρυβο σε μια κοινωνία που επιθυμεί ανάσες και όραμα.
