Να αναλάβουν πρωτοβουλίες οι προοδευτικές δυνάμεις, ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας κλείνοντας τις διήμερες εναρκτήριες εργασίες του Ινστιτούτου του.
Στόχος “μια νέα δημοκρατική ισορροπία”, είπε ο πρώην πρωθυπουργός, διαφορετικά διέβλεψε τον κίνδυνο -όπως είπε- ώσμωσης της δεξιάς με την ακροδεξιά.
Τα εκλογικά μαθηματικά επιβάλλουν στα κόμματα της κεντροαριστεράς και της αριστεράς να δώσουν χώρο στο ΜΑΖΙ, είπε ο Αλέξης Τσίπρας.
“Όποιος το αγνοήσει αυτό το μήνυμα, αργά ή γρήγορα, θα δει να τον ξεπερνά η ζωή και οι ίδιες οι εξελίξεις”, σημείωσε
TO EΠΙΜΑΧΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αποτελεί ένα σημείο καμπής.
Οι πολίτες γύρισαν μαζικά τη πλάτη στο πολιτικό σύστημα.
Τι φταίει;
Προφανώς δεν φταίει η πολιτική γενικά, όπως ακούγεται συχνά και όχι πάντα αθώα.
Φταίει μια συγκεκριμένη αντίληψη της πολιτικής, που έχει σε μεγάλο βαθμό επιβληθεί.
Η εξουδετέρωση της αλήθειας από την καταιγιστική επικράτηση της προπαγάνδας.
Η εξουδετέρωση της ουσίας από την επικοινωνία.
Η πεποίθηση που σιγά-σιγά έγινε κοινός τόπος, ότι άλλα κέντρα και όχι τα θεσμικά όργανα της Δημοκρατίας λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις.
Οι πολίτες αισθάνονται ότι αυτή η πολιτική δεν τους αφορά.
Δεν αφορά τη ζωή τους.
Για πολλούς μάλιστα είναι εχθρική.
Και πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα: Οι ευθύνες για την εξέλιξη αυτή μας αφορούν όλους.
Όλο το πολιτικό σύστημα.
Με καθοριστικές ναι, αλλά όχι αποκλειστικές, τις ευθύνες της δεξιάς κυβέρνησης.
Το βέβαιο είναι, ότι η απαξίωση της πολιτικής δεν ευνοεί τελικά την πλειοψηφία της κοινωνίας.
Όταν οι πολίτες απομακρύνονται από την πολιτική, τότε κερδίζει μια συγκεκριμένη πολιτική.
Η πολιτική που ευνοεί τις ελίτ σε βάρος των πολλών.
Η πολιτική που τρέφει ην ακραία αδικία και ευνοεί την άκρα Δεξιά.
Η πολιτική που περιφρονεί τη δημοκρατία και δεν διστάζει να υπονομεύει τους θεσμούς και να ταπεινώνει ακόμα και τη Δικαιοσύνη.
Η πολιτική που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Οι προοδευτικές δυνάμεις όμως, δεν μπορούν στις συνθήκες αυτές να μένουν απαθείς.
Ούτε να εξουδετερώνουν η μια την άλλη με ανώφελους και άγονους εμφύλιους.
Είναι πρωτίστως δικό τους καθήκον, κατά τη γνώμη μου, να αναλάβουν τολμηρές πρωτοβουλίες.
Για να αποκτήσει ξανά η προοδευτική παράταξη προοπτική διακυβέρνησης.
Αλλά και για να αποκτήσει εκ νέου το πολιτικό μας σύστημα πολιτική και κοινοβουλευτική ισορροπία.
Μια νέα δημοκρατική ισορροπία, που θα ενισχύει το κράτος δικαίου και τη λογοδοσία, τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και τις θεσμικές δικλείδες ασφαλείας απέναντι σε μια ανεξέλεγκτη εκτελεστική εξουσία.
Αν αυτή η δημοκρατική ισορροπία δεν αποκατασταθεί, ο κίνδυνος να ενταθεί στην Ελλάδα η ώσμωση Δεξιάς και Ακροδεξιάς που παρακολουθούμε στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναι παραπάνω από ορατός.
Γιατί είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, δίπλα σε μια δεξιά κυβέρνηση, να ενισχύονται ως δεύτερη αθροιστικά δύναμη, κόμματα που φλερτάρουν με το ρατσισμό, την ομοφοβία, τον ακραίο εθνικισμό, ακόμα και το φασισμό.
Και την ίδια ώρα οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να παραμένουν κατακερματισμένες και περιχαρακωμένες καθεμιά στην αυτάρκειά της.
Η πραγματικότητα, τα εκλογικά μαθηματικά, οι πιεστικές ανάγκης της κοινωνίας, επιβάλλουν στα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, να μιλήσουν στον πληθυντικό αριθμό και όχι στον ενικό.
Να μάθουνε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουν την αφαίρεση και τη διαίρεση.
Να βάλουν μπροστά το εμείς και να αφήσουν το εγώ.
Να δώσουν περισσότερο χώρο στο «μαζί», στην από κοινού αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας, δίνοντας ρεαλιστική υπόσταση στην προοπτική μιας νικηφόρας Προοδευτικής Συμμαχίας.
Αυτό είναι σήμερα το αίτημα της κοινωνίας και των προοδευτικών πολιτών.
Και όποιος το αγνοήσει, αργά ή γρήγορα θα δει να τον προσπερνούν η ζωή και οι εξελίξεις.
