Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Σωστά τα είπε η Ντόρα, νωρίς-νωρίς, για τα «καλάμια». Αν και ο επιθεωρητής τα έχει γράψει εδώ και καιρό.
Καλά τα είπε και ο Κυριάκος, για αυτούς που «είδαν τον κόσμο από πολύ ψηλά με το 41%» και που είναι «καιρός να τον δουν και από πιο χαμηλά».
Όμως, ακόμη πιο σωστό θα ήταν να μετρήσουν εκεί στο Μαξίμου τις απώλειες που έφερε στο κυβερνητικό σχήμα η απουσία ικανών, εργατικών και αποδεδειγμένα αποδοτικών στελεχών όπως ο Γρηγόρης Δημητριάδης.
Για τα «μάτια του κόσμου» και τις «κακές γλώσσες», δεν στέλνεις σπίτι κανένα στέλεχος, που επί των ημερών του όλα δούλευαν ρολόι, καθώς ο Δημητριάδης, ως Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης, πιστώνεται προσωπικά και δικαίως:
• την συσπείρωση του κόμματος
• τον κατευνασμό των βουλευτών στα δύσκολα
• τον μετριασμό της αλαζονείας των Υπουργών
• τον λεπτό χειρισμό «ζόρικων» θεμάτων
• την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων
• την στήριξη ευάλωτων σε απομακρυσμένες περιοχές
«Ουδείς αναντικατάστατος», λέει μια κουτή ανθρώπινη φράση.
Και ο Κοέλο ισχυρίζονταν, πως «όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει πράξη!». Το είδατε εσείς αυτό να ισχύει;
Ούτε τα περί «αναντικατάστατων» ισχύουν. Μεγάλα παιδιά είμαστε και το ξέρουμε από πρώτο χέρι.
Δεύτερο «Δημητριάδη» δεν βρίσκεις.
Το 28% είναι άραγε αρκετό για να το αντιληφθούν κάποιοι – κάποιοι, πριν να είναι πολύ αργά;
