Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Γιάννη Καντέλη
Οι αναταράξεις που προκάλεσε στην κυβερνητική παράταξη η τροπολογία για το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη έφερε στην επιφάνεια ρωγμές που είχαν αρχίσει να σχηματίζονται υπογείως τους τελευταίους μήνες στο εσωτερικό της.
Η περίοδος των «ήρεμων νερών» έλαβε τέλος και στα εσωκομματικά δρώμενα της ΝΔ, η οποία περνά σε μία νέα φάση κατά την οποία οι διαφωνίες, οι διαγκωνισμοί και οι διαφοροποιήσεις θα γίνουν πιο ορατές, σύμφωνα με έμπειρα πολιτικά στελέχη.
Η αντίδραση του κ. Δένδια στη μεταβίβαση της αρμοδιότητας για τον καθαρισμό του μνημείου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας ήταν σιωπηλή, όμως προκάλεσε περισσότερο θόρυβο απ’ όσο ανέμενε το Μέγαρο Μαξίμου όταν πήρε τη σχετική απόφαση.
Το μεγαλύτερο μέρος της εκδηλώθηκε σε απευθείας επαφές με την Ηρώδου Αττικού, ώστε να υπάρξει συμβιβασμός ως προς τις διατυπώσεις της επίμαχης τροπολογίας. Όμως, η απουσία του από τη Βουλή την ημέρα συζήτησης και η έκδοση μίας αμφίσημης δήλωσης που εκλήφθηκε πως αφήνει αιχμές για τους χειρισμούς του Πρωθυπουργού δοκίμασε τα όρια στις σχέσεις των δύο τους, χωρίς η σπίθα να εξελιχθεί σε πυρκαγιά.
Άλλωστε, η υπογραφή του στην τροπολογία, η ψήφος του στο Κοινοβούλιο και η ανάληψη της ευθύνης να χειριστεί ένα θέμα που κρύβει πολιτικό κόστος τον δεσμεύει.
Όπως είπε ο κ. Μητσοτάκης στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, αναμένει σύντομα συγκεκριμένη πρόταση από το Υπουργείο Άμυνας «ώστε να δούμε το Μνημείο με μία φρέσκια ματιά» περνώντας με τακτ την καυτή πατάτα στα χέρια του υπουργού του.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ημερών οι δύο πλευρές έδειξαν τις προθέσεις τους, έθεσαν τα όρια τους, όμως δεν τράβηξαν το σχοινί μέχρι το σημείο θραύσης, διότι ο φόβος των επιπτώσεων από το σπάσιμο του παραμένει μεγαλύτερος από τις επιδιώξεις τους.
Ο κ. Δένδιας είχε εδώ και καιρό κερδίσει το δικαίωμα να εκφράζει ανοιχτά τις θέσεις του για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας χωρίς να μένει στον τύπο των κυβερνητικών θέσεων, δοκιμάζοντας ενίοτε τα όρια τους και οικοδομώντας το δικό του προφίλ στη βάση αυτών των θέσεων.
Απέφευγε να εμπλακεί στα ζητήματα καθημερινότητας και γενικότερης πολιτικής κατεύθυνσης της κυβέρνησης, άρα και την φθορά που εμπεριέχουν δύσκολες μεταρρυθμίσεις. Ανέλαβε, όμως το κόστος για τη μεταρρύθμιση στις Ένοπλες Δυνάμεις που σχεδίασε και υλοποιεί, αντιτείνουν από το περιβάλλον του γι αυτές τις επικρίσεις.
Η δήλωση του στη Βουλή υπέρ του αιτήματος του απεργού πείνας Πάνου Ρούτσι για την εκταφή της σορού του γιού του, σήμανε καμπανάκι στο Μέγαρο Μαξίμου. Βγήκε μπροστά σε ένα θέμα που έκαιγε επί ημέρες την κυβέρνηση, διαχωρίζοντας διακριτικά αλλά αρκούντως εμφανώς τη θέση του.
Χαρακτηρίζεται από πολλούς ως σημείο καμπής για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της γαλάζιας παράταξης, καθώς εκτιμούν πως είναι η απαρχή μίας διαδρομής που δεν θα ταυτίζεται απόλυτα σε κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης εφόσον διαφωνεί. Μέχρι ποιο σημείο; Μένει να φανεί. Πάντως, συνομιλητές του κ. Δένδια υποστηρίζουν πως δεν επιθυμεί τη ρήξη και πολύ περισσότερο να θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της χώρας και τη συνοχή της ΝΔ. Μπορεί να εδράζεται στον εντελώς αντίθετο λόγο. Την ανησυχία για την πορεία των πραγμάτων…
Ο κ. Δένδιας διατηρεί επί μακρόν την υψηλότερη δημοφιλία μεταξύ των υπουργών της κυβέρνησης, ορισμένοι εκ των οποίων, του χρεώνουν πως στο βωμό της αποφεύγει να δώσει μάχες υπέρ της κυβέρνησης διατηρώντας μία αφ’ υψηλού στάση. Αυτός που το δήλωσε ευθέως ήταν ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης. Αρχικά προκάλεσε τον υπουργό Άμυνας να τοποθετηθεί για τα ονόματα στο Σύνταγμα, στη συνέχεια, κοιτώντας προς το Πεντάγωνο είπε πως η πολιτική είναι «πράξεις, αποτέλεσμα και δράση, όχι εικόνα, πόζα και ωραία μετρημένα λόγια με στόχο την επόμενη δημοσκόπηση» και στο τέλος τον έψεξε εμμέσως επειδή δεν πήγε στη Βουλή να υπερασπιστεί την τροπολογία που υπογράφει.
Αυτές οι αιχμές είναι σίγουρο πως δοκίμασαν τις αντοχές του κ. Δένδια, περισσότερο από την κόντρα με το Μέγαρο Μαξίμου. Κι ακόμα περισσότερο ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Γεωργιάδης αρνήθηκε ότι «έριξε καρφιά»: «Ο κ. υπουργός Εθνικής Αμύνης υπέγραψε μία τροπολογία που σημαίνει ότι την πιστεύει και αποδέχθηκε την ευθύνη, πολύ ωραία. Από την ώρα που αποδέχθηκε την ευθύνη ο κ. Δένδιας υπάρχει κάποιος – σίγουρα δεν είμαι εγώ αυτός- που δεν θεωρεί τον Δένδια σοβαρό; Εγώ τον θεωρώ πολύ σοβαρό»(REAL), είπε.
Η περίπτωση του κ. Δένδια κατέστη η πιο εμφανής αλλά δεν είναι η μόνη. Είτε βουλευτές είτε υπουργοί, πλησιάζοντας προς το τέλος της δεύτερης τετραετίας καθιστούν ορατές τις προσωπικές τους επιδιώξεις είτε αυτές αφορούν την εκλογή τους είτε τις ηγετικές τους βλέψεις.
Η στασιμότητα που παρατηρείται στις δημοσκοπήσεις ενισχύει την εσωστρέφεια και σε άλλους εντείνει την αγωνία και σε άλλους ανοίγει την όρεξη. Οι ζυμώσεις στο παρασκήνιο είναι συνεχείς και διαμορφώνουν νέες λεπτές ισορροπίες. Οι εσωκομματικές εκλογές του Νοεμβρίου για τις τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις του κόμματος και των μελών του συνεδρίου, το οποίο θα γίνει τον Απρίλιο, εντείνουν τους διαγκωνισμούς, τις τριβές και τις κόντρες.
Το Μέγαρο Μαξίμου έχει πλήρη γνώση των όσων διαδραματίζονται πίσω από τις κουρτίνες. Κι αν χρειαστεί δεν θα διστάσει να αντιδράσει, όπως σημειώνουν αρμόδιες πηγές, χωρίς όμως να ρίξει λάδι στη φωτιά ή να «διευκολύνει» τα σχέδια κανενός. Άλλωστε, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την ισχύ, τη νομιμοποίηση και την αποφασιστικότητα του Πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ να διαφυλάξει τη σταθερότητα της κυβέρνησης και την ενότητα της παράταξης, όπως διαμηνύουν οι ίδιες πηγές.
Δείχνει με κάθε τρόπο πως δεν τον τρομάζουν οι διαφαινόμενες δυσκολίες και σίγουρα είναι πιο αισιόδοξος από πολλούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Αυτό εμπράκτως το δηλώνει με την άρνηση του στην αλλαγή του εκλογικού νόμου και την επίμονη διαβεβαίωση πως οι εκλογές θα γίνουν την άνοιξη του 2027, αποκλείοντας πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Ο κ. Μητσοτάκης τονίζει σε συνομιλητές του πως ο ίδιος δεν σκοπεύει να συμμετάσχει στα «μαγειρέματα» της «πολιτικής κουζίνας» το οποία όπως σημειώνει «αφορούν ορισμένους πέριξ της Βουλής και του Κολωνακίου, αλλά όχι τους πολίτες.
Αντιθέτως, σκοπεύει να επιμείνει στην ατζέντα της καθημερινότητας και των μεταρρυθμίσεων ρίχνοντας το βάρος στην ενίσχυση των εισοδημάτων και την αντιμετώπιση της ακρίβειας.
