Για την αγάπη του για τον αθλητισμό, τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, την επαγγελματική του πορεία αλλά και τον θάνατο του παππού του που τον επηρέασε αρκετά μίλησε ο Γιώργος Σαμπάνης στην εκπομπή «Στούντιο 4» όπου βρέθηκε καλεσμένος.
Αρχικά, ο γνωστός τραγουδιστής αναφέρθηκε στην αγάπη του στον αθλητισμό: «Ο αθλητισμός ήρθε στη ζωή μου πολύ νωρίς περισσότερο επειδή ήθελα να κάνω κάτι να μοιάσω στον μπαμπά μου. Ο μπαμπάς μου ήταν αθλητής, εγώ ήθελα να βρω ένα τρόπο να του δείξω ότι μπορώ και εγώ. Ήταν χωρισμένοι οι δικοί. (…) Ήμουν γρήγορος πολύ. Η μουσική ήταν ο τρόπος να εκφράζομαι, ο στίβος ήταν μια ταυτότητα που πήρα από πολύ νωρίς, ήμουν ο τύπος που τρέχει γρήγορα και αυτό με βοήθησε να έχω μία ταυτότητα στην κοινωνία, εντάχθηκα πολύ γρήγορα στο κοινωνικό σύνολο.
Το 2004 ήταν μια περίεργη χρονιά για εμένα. Ήμασταν στην χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων. Όλοι ονειρευόμασταν ότι θα πιάσουμε ένα οποιοδήποτε όριο να τρέξουμε με την ομάδα της σκυτάλης ή να είμαστε αναπληρωματικοί στο Ολυμπιακό χωριό σαν αναπληρωματικοί. Είχα ένα ατύχημα εκείνη τη χρονιά και δεν θα έτρεχα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. (…) Αυτός ο τραυματισμός έκλεισε κάθε πιθανότητα συμμετοχής μου».
Ταυτόχρονα, για τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 εξήγησε: «Από αφέλεια και χαζομάρα δεν ήθελα να συμμετάσχω, στον Παπαϊωάννου δεν μπορείς να πεις εύκολα όχι. Είχα πει ότι υπολογίζω ότι θα είμαι στην ομάδα. Όταν ήρθε ο τραυματισμός ήταν ευγενέστατος, πάρα πολύ καλός, μου έδωσε μια ευκαιρία παρότι ήμουν τραυματίας μου έδωσε το χρόνο της προσαρμογής» ανέφερε ο Γιώργος Σαμπάνης».
Για το τραγούδι «Σε αφήνω τώρα στον επόμενο» μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του εξήγησε: «Το τραγούδι “Σε αφήνω τώρα στον επόμενο” δεν ήθελα να το πω. Τι να το θέλω; Είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που έχω πει, το αγαπώ πάρα πολύ. Δεν κάλυπτε τη μουσική αισθητική μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα τραγουδήσω κάτι τέτοιο. (…) Δεν είχα άλλη επιλογή, εφ’ όσον ο παραγωγός μου πίστευε ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να συστηθώ στο κοινό, τι επιλογές είχα; Ή θα το έκανα ή θα σταματούσα. Και πού θα ξαναβρισκόμουν σε δισκογραφική να δοκιμάζω την τύχη μου»;
Παράλληλα, μίλησε για το θάνατο του παππού του: «Τραγούδησα πρώτη φορά με τους Onirama, σε νυχτερινό μαγαζί της Αθήνας, 18 Γενάρη 2009. Το θυμάμαι γιατί εκείνη την ημέρα πέθανε ο παππούς μου. Την πρώτη φορά που πήγα να τραγουδήσω, παιδιά, είχε πεθάνει ο παππούς μου την ίδια ημέρα. Ήταν ό,τι χειρότερο στη ζωή μου. Απίστευτο. Τραγούδησα κανονικότατα, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ήταν η πρώτη μου δουλειά. Δεν είχα άλλη επιλογή. Πολύ άγριο πράγμα, βαρύ πολύ, πολύ άσχημη εμπειρία αλλά τι μπορείς να κάνεις; Είχα δουλειά, και η πρώτη μου δουλειά, πρεμιέρα. Τι να έλεγα, όχι δεν έρχομαι, πέθανε ο παππούς μου;»
