Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
γράφει η Βίκυ Μηνά
Το διήγημά μου, «Εάν η αγάπη είχε πρόσωπο…», από τις εκδόσεις Μελτέμι, γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη μου να αναφερθώ σε αξίες που, δυστυχώς, συχνά παραμένουν στο περιθώριο: την ισότητα, τη συμπερίληψη και τη δύναμη της αγάπης.
Ως εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής, έχω έρθει σε επαφή με παιδιά που δίνουν τον δικό τους αγώνα για να ακουστεί η φωνή τους, για να αναγνωριστεί η μοναδικότητά τους και για να τους δοθεί η θέση που πραγματικά αξίζουν μέσα στην κοινωνία. Αυτό το βίωμα με ώθησε να γράψω ένα έργο που να αποτυπώνει την αλήθεια τους και να μεταφέρει το μήνυμα πως η αγάπη, όταν είναι αυθεντική, μπορεί να μεταμορφώσει ακόμη και τα πιο σκληρά περιβάλλοντα.
Η ιστορία δύο ομόφυλων ανδρών με αναπηρία που έρχονται αντιμέτωποι με την καχυποψία και τον ρατσισμό ενός χωριού δεν αποτελεί απλώς μια φανταστική αφήγηση· είναι ένας καθρέφτης της πραγματικότητας, εκεί όπου η μοναδικότητα συχνά συναντά εμπόδια.
Παρά τις δυσκολίες, οι ήρωες του διηγήματος με όπλο την αγάπη και την αλήθεια τους καταφέρνουν να αλλάξουν τις αντιλήψεις, να «ρίξουν τα τείχη» και να ξυπνήσουν την ενσυναίσθηση σε μια κοινότητα που είχε ξεχάσει την ουσία της ανθρωπιάς. Η επιλογή των ηρώων του διηγήματος και ο τρόπος που επιλέγω να ξετυλίξω την ιστορία, κρύβουν συμβολικό περιεχόμενο και μέσα από το στοιχείο της υπερβολής και της αντίθεσης, προσπαθώ να αναδείξω τις αξίες και τις δυσκολίες της πραγματικής ζωής.
Με το συγκεκριμένο έργο ήθελα να τονίσω ότι η αγάπη δεν έχει όρια, φύλο ή αναπηρία· έχει μόνο δύναμη. Επέλεξα να το γράψω όχι μόνο ως συγγραφέας, αλλά και ως παιδαγωγός που πιστεύει βαθιά ότι η αλλαγή αρχίζει από τη συνειδητοποίηση και τη συγκίνηση. Εάν καταφέρω, έστω και σε έναν αναγνώστη, να σπείρω τον σπόρο της αποδοχής και της κατανόησης, τότε για εμένα ο σκοπός του διηγήματος έχει ήδη επιτευχθεί.













