Δημοσιεύτηκε στην έντυπη εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Δεν είναι να απορεί κανείς πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε ως αξιωματική αντιπολίτευση να συρρικνωθεί. Μας το υπενθυμίζει με τις παρεμβάσεις του ο Αλέξης Τσίπρας.
Δεν είναι να απορεί κανείς ούτε πως η Κουμουνδούρου κατορθώνει ως αντιπολίτευση να συρρικνώνεται (δημοσκοπικά) μέρα με την ημέρα.
Το κόμμα της «πρώτης φοράς Αριστερά», αποτελεί εδώ και μήνες μνημείο ασυνέπειας στα κομματικά του ΜΜΕ. Οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι.
Ωστόσο τους θυμήθηκε τους δημοσιογράφους ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και ζήτησε –ούτε λίγο, ούτε πολύ- να… σπάσει την απεργία τους!
Για ποιον λόγο; «Για να καλύψουν ένα κόμμα που κάποτε κυβέρνησε», θα μου πεις.
Όμως, όταν ούτε τους δικούς σου δεν μπορείς να πληρώσεις, δεν έχεις το ηθικό έρεισμα να ζητάς απεργοσπασίες. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που η κοινωνία δε διψά να μάθει τα νέα σου και που αν ενημερωθούμε 24 ώρες αργότερα για τα εσωκομματικά ενός κόμματος (σε λίγο) του 3%, δεν θα χάσουμε και κάτι!
Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό.
Και αν μη τι άλλο, από ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερό θα περίμενε κάποιος το μόνο αίτημα κάλυψης που θα εγείρονταν να ήταν εκείνο της μετάδοσης της ανθρωπιστικής αποστολής στη ΓΑΖΑ.
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε.
Τώρα θα τους μάθουμε;
