Τα περιβόητα «Σπιτάκια Ανακύκλωσης» ξεφυτρώνουν σε πλατείες και πεζοδρόμια σε όλη τη χώρα, καταλαμβάνοντας δημόσιο χώρο με τον μανδύα μιας πράσινης πολιτικής. Ωστόσο, πίσω από την εικόνα της περιβαλλοντικής μέριμνας, αποκαλύπτεται ένα δίκτυο υπερτιμολογήσεων και αμφίβολων πρακτικών.
Σύμφωνα με έκθεση της ΕΔΕΛ, οι εγκαταστάσεις κόστισαν έως και 300.000 ευρώ ανά μονάδα, με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Ενδεικτικά, παρόμοιες κατασκευές διατίθενται στην αγορά με το 1/5 του κόστους. Η εταιρεία ΤΕΧΑΝ φέρεται να συνεργάστηκε με την ENVIPCO, υποβάλλοντας «ανταγωνιστικές» προσφορές μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί το τελικό τίμημα.
Η Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου της Κομισιόν ζητά τώρα την επιστροφή 3 εκατομμυρίων ευρώ από τον ΕΔΣΝΑ, επικαλούμενη παρατυπίες στις συμβάσεις. Οι εγκαταστάσεις, όπως σημειώνεται, θα έπρεπε να καλυφθούν από τα υπάρχοντα συστήματα «ευθύνης παραγωγού» – όπως οι μπλε κάδοι ή η Ανταποδοτική Ανακύκλωση – και όχι από δημόσιους πόρους.
Αντί για μια φθηνή και νόμιμη λύση, οι πολίτες απέκτησαν ογκώδη, κακόγουστα και πανάκριβα σπιτάκια, που φαίνεται να ωφέλησαν κυρίως επιχειρηματικά συμφέροντα. Παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες, το σκηνικό παραμένει αμετάβλητο. Τα ερωτήματα είναι πλέον πιο επίμονα από ποτέ: ποιος καλύπτει, και γιατί συνεχίζεται αυτή η πρακτική εις βάρος της διαφάνειας και του δημόσιου χρήματος;
