Δημοσιεύτηκε στην ψηφιακή εφημερίδα Ipaper
του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Τέτοιες ημέρες πριν δεκαπέντε χρόνια συντελέστηκε στο Καστελόριζο ένα κορυφαίο πολιτικό γεγονός που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην ιστορία της χώρας. Η προσφυγή από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου στο μηχανισμό στήριξης με τη σύμπραξη Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Μια οικονομική βοήθεια -τότε απαραίτητη- που μας διέσωσε από την άτακτη χρεοκοπία, πλην όμως συνοδεύτηκε από βαριά και επώδυνα μέτρα, που πλήρωσε η ελληνική κοινωνία.
Εγκληματικά λάθη, επιπόλαιες πολιτικές και οικονομικές επιλογές ηγεσιών, καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις που απέκρυπταν την πραγματικότητα και μια παροιμιώδης αμεριμνησία των πρωταιτίων της κρίσης που προηγήθηκε. Με αποτέλεσμα η βόμβα να σκάσει!
Δεκαπέντε χρόνια μετά, παρακολουθώντας τα πολιτικά τεκταινόμενα του σήμερα και των προηγούμενων ετών, η αίσθηση που τείνει να γίνει βεβαιότητα είναι ότι δεν αλλάζουμε ή για να μην ακουστώ άδικος, δυσκολευόμαστε πολύ να αλλάξουμε νοοτροπίες και πολιτικές συνήθειες.
Ηγεσίες που δε μαθαίνουν από τα λάθη τους, δεν κάνουν αυτοκριτική, επιμένουν στις πρακτικές που μας έφεραν στο γκρεμό. Πελατειακές πρακτικές, αναξιοκρατία, ευνοιοκρατία, υποσχέσεις που δεν τηρούνται, διαφθορά, σκάνδαλα, διχαστική ρητορική, πολιτικές χωρίς μακρόπνοο σχεδιασμό, επιδοματικού χαρακτήρα μέτρα με μοναδικό κριτήριο την ψηφοθηρία και την ομηρία του ψηφοφόρου – πελάτη, έλλειψη ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων και η επικοινωνία σταθερό όπλο για τον εξωραϊσμό μιας κατάστασης που αρκεί να φαίνεται καλή εξ όψεως.
Η Ελλάδα του 2025 δεν είναι η Ελλάδα του 2010. Ευτυχώς! Όμως το 2010 μπορεί εύκολα να αναβιώσει το 2025, αν και εμείς ως πολίτες δεν αντιληφθούμε έγκαιρα ότι ο αυτόματος πιλότος της μακαριότητας που μας σερβίρουν δεν είναι μονόδρομος. Όπως επίσης δεν αποτελεί διέξοδο η φθηνή και στείρα καταγγελία άνευ τεκμηριωμενης πρότασης. Γιατί, για να θυμηθούμε ένα διαχρονικό αίτημα που είχε γίνει σύνθημα την εποχή εκείνη, αν δεν αλλάξουμε, θα βουλιάξουμε. Την πρώτη αποφύγαμε το βυθό λίγο πριν τον πνιγμό, τη δεύτερη θα ήταν ασυγχώρητο να βυθιστούμε….
