Σε κάθε παρέλαση την τιμητική τους έχουν τα εμβατήρια που ακούγονται ενόσω παρελαύνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας.
Τρία είναι τα κυριότερα που λόγω επικαιρότητας συνοδεύονται με το γνωστό «Μακεδονία ξακουστή». «Ο Αεροπόρος» για την Πολεμική Αεροπορία, ο «Ναύτης του Αιγαίου» για το Πολεμικό Ναυτικό και το «Περνάει ο Στρατός» για τον Στρατό Ξηράς.
Οι στίχοι τους έχουν ως εξής:
Αεροπόρος θα γενώ
στην γη να μην αγγίζω
να ΄μαι ψηλά στον ουρανό
τα σύννεφα να σκίζω
Ψυχή και σώμα δυνατός
σαν πιάνω το τιμόνι
να γίνομαι πότε αετός
και πότε χελιδόνι
Και αν η μοίρα το καλεί
μια μέρα να πεθάνω
θέλω του χάρου το φιλί
μες το αεροπλάνο.
Ο Ναύτης του Αιγαίου
Είμαι εγώ ο ναύτης του Αιγαίου,
κρεβάτι έχω τα πλατεία νερά
και για την ένδοξη Πατρίδα
είμαι όλο φλόγα και καρδιά.
Με την ανδρεία του Μιαούλη
και με του Βότση την ψυχή,
τον δυστυχή εχθρό εγώ τρομάζω
και δεν τολμά να κινηθεί.
Εγώ της θάλασσας δελφίνι
τις τρικυμίες όλες αψηφώ
και περιμένω να’ ρθει η ώρα
να πολεμήσω τον εχθρό.
Να του κολλήσω μια τορπίλα
το έταξα εγώ στην Παναγιά
κι ένα καράβι του να θάψω
στου Πόντου τα βαθειά νερά.
Είμαι εγώ ο ναύτης του Αιγαίου,
άλλος εγώ Θεμιστοκλής,
απόγονος εγώ της Μπουμπουλίνας
και του Πιπίνου συγγενής.
Αϊ Νικόλα μας βοήθα
τον Στόλο πάντα, πάντα να νικά,
Να προστατεύει όλη την Ελλάδα,
Την Κύπρο μας και τα νησιά.
Περνάει ο Στρατός
Περνάει ο Στρατός της Ελλάδος φρουρός,
του κάθε της εχθρού ο σκληρός τιμωρός
στο πέρασμά του τρέμει η γη που πατεί
και προς τη Δόξα περπατεί.
Περνάει ο στρατός κι οι τρομπέτες ηχούν
και Δόξες μας παλιές στη ψυχή μας τηχούν,
στο διάβα του η Νίκη πετά χαρωπά
και δαφνοστέφανα σκορπά.
Καμαρωτά περνούν τα φανταράκια μας
γεμάτο λεβεντιά το Ιππικό,
το πυροβολικό και τα «γεράκια» μας
που στον εχθρό σκορπούν θανατικό.
Περνούν λεβέντες της Μακεδονίας μας,
της Θράκης, των Νησιών και του Μοριά,
της Ρούμελης κι Ηπειρο-Θεσσαλίας μας,
παντού σκορπώντας Λευτεριά.
Με τέτοιο λαμπρό Στρατό
νικούμε κάθε μας εχθρό.
Και σαν ξαναχρειασθεί
η Ελλάδα μας να δοξασθεί
τότε όλοι μαζί
θα τρέξωμε στη Γραμμή
και στη γενναία μας ορμή
τα όπλα μας θα στέψει
η Νίκη κι η Τιμή.
Μακεδονία ξακουστή
Μακεδονία ξακουστή
του Αλεξάνδρου η χώρα
που έδιωξες τους τύρρανους
κι ελεύθερ’ είσαι τώρα.
Είσαι και θα `σαι ελληνική
Ελλήνων το καμάρι
κι εμείς θα σ’ αντικρίζουμε
περήφανα και πάλι.
Οι Μακεδόνες δεν μπορούν
να ζούνε σκλαβωμένοι
όλα και αν τα χάσανε
η λευτεριά τους μένει.
Μακεδονόπουλα μικρά
χορέψτε και χαρείτε
προτού κι εσείς στα βάσανα
του κόσμου τούτου μπείτε
