Δημοσιεύτηκε στην ψηφιακή εφημερίδα Ipaper
του Νίκου Λιονάκη
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι αναντίρρητα το πρόσωπο των ημερών με όλες τις μετρήσεις του τελευταίου διαστήματος να αξιολογούν ότι είναι εκείνη που με τη στάση της απέναντι στην κυβέρνηση κεφαλαιοποεί το πολιτικό όφελος από τις εξελίξεις γύρω από την τραγωδία των Τεμπών. Το κόμμα της, η Πλεύση Ελευθερίας, πλασάρεται πλέον σταθερά μεταξύ της τρίτης και της δεύτερης θέσης, παρότι ως προς αυτό, το «τρίτο» ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να ανεβάσει στροφές, εκφράζουν ισχυρές επιφυλάξεις υπονοώντας ότι αυτός ο ευνοϊκός δημοσκοπικός άνεμος προέρχεται από τους επικοινωνιακούς ανεμιστήρες του Μ. Μαξίμου ώστε αυτή να εμφανίζεται ως η μοναδική (μη) εναλλακτική απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι ότι η Ζ. Κωνσταντοπούλου έχοντας «αντισυστημικό» αέρα στα πανιά της και μην έχοντας καμία ιδιαίτερη διάθεση για συμπλεύσεις με τα κόμματα που κυβέρνησαν, διάγει μια πρωτόγνωρη δημοσκοπική πλεύση. Καμία διάθεση για προσέγγιση μαζί της δεν έχουν όμως ούτε τα υπόλοιπα κόμματα από την πλευρά τους. Συνεπώς από κει και πέρα, το… χάος. Όχι το «Μητσοτάκης ή χάος», αλλά το χάος στο χώρο της κεντροαριστεράς. Διότι τα ποσοστά της Πλεύσης Ελευθερίας δημιουργούν νέα δεδομένα αφενός στην κούρσα των κομμάτων που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στον εν λόγω χώρο. Παράλληλα όμως, και αυτό είναι το βασικότερο, η άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας -εφόσον δεν αποδειχθεί συγκυριακή- και το πλασάρισμα της αρχηγού της σε δυνάμει πρωταγωνιστικό παίκτη της πολιτικής σκακιέρας, δημιουργεί σοβαρές ανατροπές στο ήδη περιπλεγμένο κουβάρι της κεντροαριστεράς και, συγκεκριμένα, της υπόθεσης του λεγόμενου προοδευτικού μετώπου που κάποιες από αυτές τις δυνάμεις αξιώνουν να συνταχθεί μέσω συνεργασιών ώστε να αντιταχθεί εκλογικά στη ΝΔ.
